ผลิตภัณฑ์ของหมู่บ้านเก๊มน

เอกสารทางประวัติศาสตร์ได้ระบุว่า หมู่บ้านเก๊มนได้รับการก่อตั้งเมื่อศตวรรษที่ 14 ในสมัยกษัตริย์ เจิ่นแองตง ตั้งอยู่บริเวณแม่น้ำ ตามยาง  ซึ่งเป็นพื้นที่ที่เหมาะสำหรับการพัฒนาการเกษตร ดังนั้น ชุมชนที่นี่จึงประกอบอาชีพเกษตรกรรมและจับปลาเป็นหลัก

เมื่อปี 1789 หลังจากขับไล่กองทัพของราชวงศ์ชิง กษัตริย์ กวางจุง ได้ตั้งเมืองหลวงที่ฟู้ซวน-เว้ และประกาศเรียกร้องให้ผู้ที่มีความรู้ความสามารถมาช่วยกันบริหารบ้านเมือง นาย กาว ดิ่ง โดะ ชาวจังหวัดแทงฮว้า ได้เดินทางไปเมืองเว้เพื่อขอประกอบอาชีพทำเครื่องประดับอัญมณี เมื่อเดินทางข้ามแม่น้ำ โอโลว ครอบครัวเขาประสบอุบัติเหตุ แต่ก็ได้ชาวเก๊มนช่วยชีวิตเอาไว้ เพื่อแสดงความขอบคุณที่ชาวบ้านเก๊มนช่วยชีวิต หลังจากเข้าพระราชวัง นาย โดะ ได้เดินทางกลับและสอนอาชีพนี้ให้แก่ชาวบ้านที่นี่ นาย บุ่ยวันไย หัวหน้าคณะกรรมการบริหารหมู่บ้านวัฒนธรรม เก๊มน ได้เผยว่า “หมู่บ้านเก๊มนตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างแม่น้ำและทะเล และมีจุดที่เรียกว่า โบ่วเหงือก ซึ่งหมายความว่า ใครเดินผ่านจุดนั้นก็เดินสวนกับลมซึ่งเมื่อเดินทางผ่านจุดนี้ ประชาชนจึงกลัวว่า จะเกิดพายุลมแรง คนจากภาคเหนือที่เดินทางเข้าภาคกลางต้องเดินทางผ่านเส้นทางที่เรียกว่า ฟ้าตามยาง ดังนั้นเมื่อเดินทางถึง เดี่ยนเฮือง ก็มีเรือไปเว้ ดังนั้น เมื่อนาย กาวดิ่งโดะ มาที่นี่ได้ลงเรือไป โบ่วเหงือก จึงประสบอุบัติเหตุ ในขณะนั้น มีผู้ชาย 2 คนของตระกูล เจิ่นยวี และตระกูล หว่าง กำลังทำนา เมื่อเห็นคนประสบอุบัติเหตุก็เข้าไปช่วยชีวิต  เมื่อนาย กาวดิ่งโดะ เข้าทำงานเป็นเวลาหนึ่งในพระราชวังชั้นในระยะหนึ่ง  เขาได้สำนึกในบุญคุณของผู้ชาย 2 คนที่ได้ช้วยชีวิตตนจึงได้สอนอาชีพทำเครื่องประดับให้แก่พวกเขา”

ตั้งแต่ช่วงนั้นจนถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่า 200 ปีแล้วที่หมู่บ้านเก๊มนได้กลายเป็นแหล่งกำเนิดอาชีพทำเครื่องประดับของภาคกลางและภาคใต้ ผลิตภัณฑ์ของหมู่บ้านได้ตอบสนองความต้อการทั้งการตกแต่งและการประดับของประชาชนและขุนนางในพระราชวังเว้ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 เนื่องจากมีช่างศิลป์หลายคนมาที่นี่ประกอบอาชีพทำเครื่องประดับอัญมณี เช่นนาย กาวดิ่งโดะ จากจังหวัดแทงฮว้า เขาได้มาตั้งรากฐานและประกอบอาชีพในหมู่บ้านเก๊มน และเผยแพร่อาชีพนี้ให้แก่ลูกหลานและคนรุ่นหลัง ผลิตภัณฑ์เครื่องประดับอัญมณีหมู่บ้านเก๊มนมีชื่อเสียงเนื่องจากมีคุณภาพดีเมื่อเทียบกับของอื่นๆ มีเทคนิกการทำลวดลายที่ปราณีตโดยช่างศิลป์ฝีมือดีและมีความคิดสร้างสรรค์  โดยเฉพาะแหวน  กำไล สร้อยข้อมือและต่างหูที่ทำจากทองคำและเงิน “ชาวบ้าที่นี่ได้รับการสอนอาชีพทำเครื่องประดับอัญมณี จากช่างศิลป์ฝีมือดี ซึ่งผลิตภัณฑ์มีความปราณีต ตอบสนองความต้องการในงานแต่งงานและพิธีสวดมนต์ของชาวบ้าน และทำให้หมู่บ้านเก๊มนพัฒนาเจริญมากขึ้น ชาวบ้านนำเงินที่ได้ทั้งหมดกลับไปซ่อมแซมปฏิสังขรณ์บ้านบูชาผู้กำเนิดอาชีพและสุสานผู้กำเนิดอาชีพคือนาย กาวดิ่งโดะ”

การจัดแสดงผลิตภัณฑ์เครื่องประดับอัญมณี ณ “ติ่งเติมกิมโก๋”

ในตลอด 200ปีที่ผ่านมา ชาวบ้านเก๊มนนับพันคนได้เดินทางไปทำงานนอกหมู่บ้าน โดยเฉพาะที่พระราชวังเว้ หลังจากนั้นก็มีการขยายอาชีพในตัวเมืองและตลาดใหญ่ๆของประเทศ รวมทั้งในต่างประเทศ อาชีพทำเครื่องประดับอัญมณีได้กลายเป็นอาชีพหลักของชาวเก๊มน และอาชีพทำเงินทองจากหมู่บ้านนี้ได้รับการขยายไปยังท้องถิ่นทั่วประเทศ

นอกจากนั้น ชาวบ้านเก๊มนยังแนะนำอาชีพของตนในต่างประเทศ ซึ่งในปัจจุบันที่รัฐ เท็กซัส ประเทศสหรัฐ มีร้านผลิตทองคำ 40 แห่งของชาวบ้านเก๊มน ส่วนที่เมืองเว้ ผลิตภัณฑ์เครื่องประดับอัญมณีได้รับการจัดแสดง ณ “ติ่งเติมกิมโก๋” ในงานเฟสติวัลอาชีพพื้นเมืองเว้ ชาวบ้านเก๊มนยังได้เข้าร่วมงานดังกล่าว หมู่บ้านเก๊มนมีสถานที่บูชาตระกูล  16 แห่ง ซึ่งเป็นผู้ที่มีส่วนร่วมพัฒนาหมู่บ้านและอาชีพทำเครื่องประดับอัญมณี

นาย เจิ่น ยวี มอง เกิดและเติบโตในครอบครัวที่มีเกียรติประวัติในการประกอบอาชีพทำเครื่องประดับอัญมณีและได้รับการสืบทอดอาชีพจากบรรพบุรุษ ซึ่งเขาก็ได้ทุ่มเทประกอบอาชีพพื้นเมืองนี้ นาย มอง มีความผูกพันกับอาชีพทำเครื่องประดับอัญมณีตั้งแต่อายุ 18 ปี ปัจจุบัน ถึงแม้มีอายุสูงแล้ว แต่เขายังคงมีความหลงไหลประกอบอาชีพนี้ “ผมเกิดและเติบโตที่หมู่บ้านเก๊มน หมู่บ้านเก๊มนได้ผู้กำเนิดอาชีพ ดิ่งโดะและกาวดิ่งเฮือง ถ่ายทอดอาชีพทำเครื่องประดับอัญมณีให้แก่ชาวบ้าน ผมประกอบอาชีพนี้และได้รับการยกย่องในหมู่บ้าน ซึ่งทำให้ผมอยากรักษาอาชีพนี้ให้พัฒนาตลอดไป”

ปัจจุบัน ถึงแม้ชาวบ้านเก๊มนได้ออกไปทำงานในสถานที่หลายแห่ง แต่เว้ก็ยังคงเป็นสถานที่ที่อาชีพทำเครื่องประดับอัญมณีพัฒนามากที่สุดเนื่องจากยังคงมีร่องรอยทางประวัติศาสตร์ในช่วงที่พัฒนาเจริญรุ่งเรือง นอกจากสุสานและบ้านบูชาผู้กำเนิดอาชีพทำเครื่องประดับอัญมณีที่ยังคงได้รับการรักษาในเมืองเว้แล้ว เมื่อเดินทางถึงเว้ นักท่องเที่ยวก็ไม่ควรพลาดมาเยี่ยมชมและลองทำอัญมณีพื้นเมืองของหมู่บ้านเก๊มน.