“ตรุษเต๊ตแห่งชุมชน” ที่เมืองนานนิง

ในห้องที่มีพื้นที่หลายร้อยตารางเมตร คุณบุ่ยถิเหี่ยนและผู้หญิงอีก 3 คนกำลังนั่งคุยกันโดยคุณเหี่ยนมาร่วมงานนี้กับลูกสาวที่พูดภาษาจีนได้อย่างคล่องแคล่วแต่ไม่สามารถเขียนชื่อเป็นภาษาเวียดนามได้ แม้เธอและลูกสาวจะอยู่ในชุดแต่งกายที่ดูสุภาพสวยงามแต่ใบหน้าของเธอไม่มีความสดแม้แต่ตอนที่เธอยิ้ม

คุณบุ่ยถิเหี่ยนเป็นลูกสะใภ้ของครอบครัวที่อาศัยอยู่ในมณฑลกวางสีเกือบ 30 ปี พ่อแม่ของเธอในเวียดนามได้เสียชีวิตไปแล้วโดยเหลือแค่พี่สะใภ้และหลานเท่านั้น สองสามปีเธอถึงจะกลับ เวียดนามครั้งหนึ่งเพื่อเยี่ยมญาติพี่น้อง ดังนั้นครั้งนี้เมื่อได้เข้าร่วมงานฉลองปีใหม่ประเพณีกับคนเวียดนามหลายคนก็ทำให้เธอกลั้นน้ำตาไม่อยู่            “ไม่รู้จะพูดอย่างไร อยากกลับแต่ก็กลับไม่ได้แล้ว พ่อแม่เสียชีวิตหมดแล้ว ยิ่งมีอายุก็ยิ่งคิดถึงบ้าน ถ้าพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่เราจะกลับไป แม้ชีวิตที่กวางสีจะดี สามีและลูกๆก็ดูแลอย่างดี แต่ดิฉันก็ยังคงคิดถึงและอยากกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดในเวียดนาม”

คุณ โด๋ถิแบ๊ อายุ 56 ปีและคุณเหงียนถิห่า อายุ 52 ปี ได้เดินทางไกลเกือบ 200 กิโลเมตรจากเมืองตงซิงเพื่อมาเข้าร่วมงานเป็นครั้งแรก ซึ่งเมื่อได้ฟังเพลงเวียดนามและภาษาเวียดนามได้ทำให้พวกเธอคิดถึงบ้านเกิดเป็นอย่างมาก คุณเหงียนถิแบ๊กล่าวว่า             “คิดถึงบ้านเกิดมากค่ะ ฉันได้ออกเรือนแต่งงานหลายปีแล้ว ประเพณีในประเทศจีนคือ ต้องฉลองตรุษเต๊ตกับครอบครัวสามีก่อน หากอยากไปไหน เช่น กลับบ้านเกิดก็ต้องใช้เวลาหลังตรุษเต๊ต เราไม่ได้อาศัยอยู่กับพวกเขาในช่วงตรุษเต๊ต เราคิดถึงบ้าน คิดถึงตรุษเต๊ตในบ้านเกิดมาก และก็ได้แต่อดทน”

สำหรับคุณเหี่ยน คุณแบ๊และผู้สูงวัยคนอื่น ๆ  ความคิดถึงบ้านทำให้พวกเขาน้ำตาคลอเบ้าแต่สำหรับคนเวียดนามรุ่นใหม่ที่อาศัยอยู่ในมณฑลกวางสี ความคิดถึงบ้านได้กลายเป็นพลังและได้รับการแปรเป็นปฏิบัติการที่เป็นรูปธรรมต่างๆ คุณหว่างซวนเตวี๊ยน นักธุรกิจเวียดนามที่ประสบความสำเร็จในการสร้างฐานะในมณฑลกวางสีเผยว่า            “ครอบครัวของเรายังคงปฏิบัติประเพณีเวียดนาม เรามีหิ้งบูชาเล็กๆโดยในวันที่ 1 วันขึ้น 15 ค่ำทุกเดือน และตรุษเต๊ตเราจะจุดธูปและทำอาหารเวียดนามเพื่อเซ่นไหว้บรรพบุรุษ”

ส่วนคุณ บุ่ยทวี้เวิน อายุ 28 ปี ที่แต่งงานและอาศัยในมณฑลกวางสีกว่า 10 ปีก็ต้อนรับปีใหม่ประเพณีตามวิธีของคนรุ่นใหม่ที่เต็มไปด้วยความสุขเหมือนคุณหว่างซวนเตวี๊ยน            “ในตรุษเต๊ต ครอบครัวของเรามักจะกลับเวียดนามเพื่อให้สามีพักผ่อนคลายเครียด และให้ลูก ๆ ได้ซึมซับบรรยากาศต้อนรับตรุษเต๊ตประเพณีในเวียดนาม เช่น ช่วยห่อ “แบ๊งจึง” หรือข้าวต้มมัดใหญ่ ไปอวยพรปีใหม่ญาติมิตร หากอยู่ที่จีน ฉันจะไปมอบของขวัญให้แก่แต่ละครอบก่อนตรุษเต๊ตแล้วถึงตรุษเต๊ตเราก็จะไปเที่ยวกัน”

แม้ชีวิตของคนที่ต้องจากบ้านเกิดไปอาศัยในประเทศเพื่อนบ้านจะมีความสุขแต่ความคิดถึงบ้านเกิดโดยเฉพาะในช่วงตรุษเต๊ตยังคงซ่อนลึกอยู่ในหัวใจของคนเวียดนามที่เราพบในมณฑลกวางสี.