สมาคมผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินจังหวัดดั๊กนงมอบของขวัญให้แก่ผู้เคราะห์ร้าย

สารพิษสีส้มไดอ๊อกซินเป็นสารพิษที่ร้ายแรงที่สุด ซึ่งได้ก่อให้เกิดโศกนาฎกรรมแห่งสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ โดยกองทัพสหรัฐใช้ในสงครามเวียดนามเมื่อ 57 ปีก่อน ในรอบ 10 ปี ตั้งแต่ปี 1961-1971 คาดว่า กองทัพสหรัฐได้โปรยสารพิษเคมี รวม 80 ล้านลิตร ซึ่งในนั้นมีร้อยละกว่า 60 คือสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินลงสู่พื้นที่อันกว้างใหญ่ในภาคใต้เวียดนาม ซึ่งสร้างความเสียหายอย่างหนักทั้งด้านระบบนิเวศ สุขภาพของประชาชนและส่งผลกระทบต่อคนรุ่นต่อๆไป

จากสถานการณ์ที่เป็นจริงได้แสดงให้เห็นว่า สงครามสารเคมีโดยสหรัฐจัดทำในเวียดนามคือสงครามที่มีขอบเขตที่ใหญ่ที่สุด ยาวนานที่สุดและสร้างความเสียหายที่รุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์

ผลร้ายที่รุนแรง

ตามรายงานสถิติ ปัจจุบัน ที่เวียดนามมีผู้โดนสารพิษสีส้มไดอ๊อกซิน 4.8 ล้านคน ซึ่งในนั้นมีผู้เคราะห์ร้ายกว่า 3 ล้านคน โดยเป็นผู้ที่เข้าร่วมการสู้รบ สนับสนุนการสู้รบ ผู้ที่อยู่ในพื้นที่การสู้รบและเขตปลดปล่อย สิ่งที่น่ากลัวคือสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินได้ส่งผลกระทบต่อคนรุ่นแล้วรุ่นเล่า และที่เวียดนามได้ส่งผลกระทบต่อรุ่นที่ 4 ทั่วประเทศเวียดนามมีผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินรุ่นที่ 2 กว่า 1 แสน 5 หมื่นคน ผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินรุ่นที่ 3 เกือบ 3 หมื่น 5 พันคนและรุ่นที่ 4 คือ 2 พันคน นาย เหงียนเติ๊นโด๋ว ผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินในจังหวัดกว๋างจิได้เผยว่า “ผมเข้าร่วมการสู้รบในสมรภูมิกองทัพภาคที่ 5 ตั้วแต่ปี 1968-1971 ในครอบครัวผม ผมถูกโดนสารพิษสีส้ม ติดหลายโรคที่ร้ายแรง ผมมีลูก 10 คน แต่เสียชีวิต 5 คนและเหลือลูก 1 คนก็เป็นคนพิการ”

กระทรวงสาธารณสุขเวียดนามได้ยืนยันว่า มีโรค 17 ชนิดที่เกี่ยวข้องถึงสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินที่ได้รับการรับรองจากสาธารณสุขในโลก สารพิษสีส้มไดอ๊อกซินส่งผลกระทบต่อระบบไหลเวียน ระบบทางเดินหายใจและระบบขับถ่าย ซึ่งไม่เพียงแต่เกิดโรค 1 ชนิดเท่านั้น หากยังทำให้ภาวะภูมิคุ้มกันของผู้ป่วยอ่อนแอลง จนนำไปสู่การเกิดโรคติดเชื้อ

กิจกรรมมอบโคพันธุ์ให้แก่ผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซิน (หนังสือพิมพ์กอนตุม)

ความสนใจเป็นพิเศษของพรรคและรัฐเวียดนาม

การแก้ไขผลร้ายจากสารเคมีต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของประชาชนที่สหรัฐใช้ในสงครามเวียดนามได้รับความสนใจเป็นพิเศษจากพรรคและรัฐเวียดนาม

นับตั้งแต่ปี 1998 จนถึงปัจจุบัน สภาแห่งชาติเวียดนามได้อนุมัติกฤษฎีกา 3 ครั้งโดยมีข้อกำหนดเกี่ยวกับการปฏิบัติกลไก นโยบายที่เกี่ยวข้องถึงผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซิน คาดว่า ทุกปี รัฐจัดงบกว่า 10 ล้านล้านด่งเพื่อให้การช่วยเหลือ ดูแลสุขภาพ ฟื้นฟูสมรรถภาพให้แก่ผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซิน ชะล้างสารพิษและแก้ไขปัญหามลภาวะสิ่งแวดล้อม

ที่น่าสนใจ การรณรงค์ที่เรียกร้องให้ทางการสหรัฐ บริษัทผลิตสารเคมีสหรัฐต้องมีความรับผิดชอบต่อผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินได้บรรลุผลงานในเบื้องต้น โดยตั้งแต่ปี 2011 รัฐสภาสหรัฐได้อนุมัติงบเพื่อชะล้างสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินในจุดร้อนที่สนามบินดานังเวียดนามและให้การช่วยเหลือการบริการด้านสาธารณสุขให้แก่ประชาชนที่อาศัยใกล้จุดร้อน นอกจากนั้น องค์การ NGO ของสหรัฐยังเข้าร่วมโครงการชะล้างสารพิษในสิ่งแวดล้อมและให้การช่วยเหลือการบริการด้านสาธารณสุขให้แก่ประชาชนเวียดนาม

ระดมพลังทุกแหล่งในสังคมและประชาคมโลก

แต่อย่างไรก็ตาม การช่วยเหลือดังกล่าวยังมีไม่มากนัก และยังไม่สามารถทดแทนผลร้ายให้แก่ผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซิน เพื่อขานรับคำเรียกร้องของสมาคมผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินเวียดนาม พลังต่างๆในสังคมได้รับการะดม นาย ฝ่ามวันเต๊ย ประธานสโมสรผู้มีใจกุศลแห่งชาติได้เผยว่า “ผมเข้าร่วมกิจกรรมมอบของขวัญให้แก่ครอบครัวยากจนและเด็กด้อยโอกาสหลายครั้ง ผมเห็นว่า ผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินลำบากมาก พวกเขาไม่สามารถเดินเหินเองได้ ไม่สามารถทานอาหารและทำสุขศาสตร์ส่วนบุคคลได้ จากนั้น ผมเห็นว่า ตนเองต้องพยายามปฏิบัติโครงการในลักษณะเดียวกันนี้ต่อไป เพื่อให้กำลังใจครอบครัวของผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซิน และตัวผู้เคราะห์ร้าย พร้อมทั้งเรียกร้องให้ประชาคมร่วมมือให้การช่วยเหลือและสนับสนุนผู้เคราะห์ร้ายเหล่านี้”

นอกจากนี้ ยังมีการช่วยเหลือขององค์การต่างๆประเทศ โดยขณะนี้ มีองค์การ NGO กว่า 100 องค์กรได้ให้การช่วยเหลือโดยตรงและทางอ้อมให้แก่ผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินเวียดนามผ่านโครงการพัฒนาเศรษฐกิจสังคม

เพื่อผลักดันการช่วยเหลือให้แก่ผู้เคราะห์ร้ายเพื่อให้พวกเขาปรับตัวเข้ากับชีวิตของชุมชน มุ่งบรรลุเป้าหมายจนถึงปี 2020 เวียดนามแก้ไขผลร้ายจากสารพิษเคมีในด้านสิ่งแวดล้อมได้ในระดับหนึ่ง สุขภาพของประชาชนและสวัสดิการสังคมดีขึ้น ซึ่งเพื่อบรรลุเป้าหมายนี้ นอกจากแหล่งเงินทุนของรัฐบาล องค์การสังคมและผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินเวียดนามแล้ว ต้องมีการช่วยเหลือขององค์การระหว่างประเทศ โดยเฉพาะรัฐบาลและบริษัทผลิตสารเคมี.