(VOVworld) -ในสองทศวรรษที่ผ่านมา เวียดนามสามารถลดอัตราคนยากจนจากร้อยละ 58 ในปี 1993 เหลือเพียงร้อยละ 7.8 ในปี 2013  โครงสร้างสาธารณูปโภคพื้นฐานในอำเภอ ตำบลยากจนและเขตชนกลุ่มน้อยได้รับการพัฒนาและชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนก็ดีขึ้น ดังนั้น การมุ่งสู่การแก้ปัญหาความยากจนในหลายมิติและพัฒนาบทบาทเป็นฝ่ายรุกของประชาชนถือเป็นมาตรการหลักในการแก้ปัญหาความยากจนอย่างยั่งยืนของเวียดนาม

ในการแก้ปัญหาความยากจน ต้องเริ่มจากการพัฒนาบทบาทของประชาชน

จังหวัดห่ายาง ซึ่งเป็นจังหวัดในเขตเขามีชนกลุ่มน้อยอาศัยอยู่กว่าร้อยละ 88 โดยเป็นชาวม้งกว่าร้อยละ 30 ดังนั้นทางจังหวัดจึงได้ระบุในแผนการแก้ปัญหาความยากจนว่า ต้องเริ่มจากการพัฒนาบทบาทของประชาชน นายฝ่ามหงอกหยุง รองผู้อำนวยการสำนักงานแรงงาน ทหารทุพพลภาพและสังคมจังหวัดห่ายางเผยว่า            “จนถึงสิ้นปี 2012 จังหวัดห่ายางมีครอบครัวยากจนกว่าร้อยละ 30 และในปี 2013 ก็มีครอบครัวร้อยละ 2 ถึงร้อย3ในจำนวนดังกล่าวมีความเป็นไปได้สูงที่จะหลุดพ้นจากความยากจน ซึ่งเป็นการลดอัตราครอบครัวยากจนต่ำกว่าปีก่อนๆ เพราะในปี 2013 ทางจังหวัดได้ประสบอุปสรรคต่างๆ โดยเฉพาะภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องซึ่งส่งผลกระทบต่อรายได้ของประชาชนในท้องถิ่น”