คุณ เหงวียนหว่างเวียน ผู้แทนสภาแห่งชาติจังหวัดเตยนิง (Quốc hội)

ตามข้อมูลประชากรระดับชาติ ปัจจุบัน เวียดนามมีผู้สูงอายุประมาณ 16.1 ล้านคน คิดเป็นกว่าร้อยละ 16 ของประชากรและติดในกลุ่มประเทศที่มีผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในโลก ซึ่งคาดว่า จนถึงปี 2049 คนเวียดนาม 1 ใน 4 จะเป็นผู้สูงอายุที่มีอายุมากกว่า 60 ปี ซึ่งเวียดนามก็ต้องเผชิญกับแรงกดดันจากการดูแลสุขภาพ ชีวิตทางจิตใจและสวัสดิการสังคมสำหรับผู้สูงอายุ

ต้องธำรงอัตราเจริญพันธุ์ให้เท่ากับหรือสูงกว่าระดับทดแทน

ทั้งนี้ เวียดนามกำลังต้องเผชิญกับปัญหาประชากรสูงวัยและอัตราเจริญพันธุ์ที่ลดลง ซึ่งคาดว่า อัตราเจริญพันธุ์ในปี 2050 จะอยู่ที่ 1.63 และในปี 2100 ที่ 1.38 ซึ่งลดต่ำกว่าระดับทดแทน ประมาณ 2.1 คน ซึ่งเวียดนามต้องธำรงอัตราเจริญพันธุ์ให้เท่ากับหรือสูงกว่าระดับทดแทน โดยนอกจากเปลี่ยนแปลงจิตสำนึกของประชาชนแล้ว ต้องมีการผสานระหว่างการช่วยเหลือด้านเศรษฐกิจ สวัสดิการสังคม การศึกษาและสาธารณสุข ซึ่งนอกจากการชี้นำของรัฐ ต้องระดมการเข้าร่วมขององค์กรเศรษฐกิจ สังคมและสถานประกอบการ เช่น เพิ่มเติมข้อกำหนดเกี่ยวกับองค์กรและบุคคลที่ต้องให้ความช่วยเหลือผู้ใช้แรงงานในการธำรงอัตราเจริญพันธุ์ผ่านนโยบายเกี่ยวกับการลาคลอด การช่วยเหลือเงินและสภาพแวดล้อมการทำงาน โดยในการประชุมสภาแห่งชาติเกี่ยวกับร่างกฎหมายประชากรเมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน นาย โตวันต๊าม ผู้แทนสภาแห่งชาติจังหวัดกว๋างหงายได้เผยว่า การมีส่วนร่วมขององค์กรเศรษฐกิจและสถานประกอบการในการสนับสนุนนโยบายต่อผู้ใช้แรงงานจะช่วยแก้ไขปัญหานี้อย่างมีประสิทธิภาพ ส่วนนาง เหงวียนถิเหวียดงา ผู้แทนสภาแห่งชาตินครไฮฟองได้เผยว่า ต้องเพิ่มมาตรการช่วยเหลือ เช่น พัฒนาโรงเรียนอนุบาลที่รับดูแลเด็กเล็กตั้งแต่วัย 6 เดือนในนิคมอุตสาหกรรม เขตตัวเมืองและเขตที่มีแรงงานหญิงจำนวนมาก ส่วนคุณ เหงวียนหว่างเวียน ผู้แทนสภาแห่งชาติจังหวัดเตยนิงได้เสนอว่า

“ต้องเพิ่มเติมนโยบายช่วยเหลือที่เป็นรูปธรรมและยั่งยืน เช่น พัฒนาบริการรับดูแลเด็กเล็กทั้งของภาครัฐและภาคเอกชน ค้ำประกันคุณภาพ ลดภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาสำหรับครอบครัวที่มีลูก 2 คน ซึ่งสอดคล้องกับแนวโน้มในบางประเทศที่มีอัตราเจริญพันธุ์ที่ลดลง”

การให้บริการด้านสาธารณสุขให้แก่สตรีชนกลุ่มน้อย (phunuvietnam.vn)

ทั้งนี้ หนึ่งในความท้าทายที่สำคัญในการธำรงอัตราเจริญพันธุ์คือภาวะมีบุตรยากมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ส่งผลกระทบในทางลบต่อคุณภาพและขอบเขตประชากร โดยตามข้อมูลสถิติ เวียดนามมีคู่สมรส 1 ล้านคู่ประสบปัญหานี้ คิดเป็นร้อยละ 7.7 ของประชากร โดยค่ารักษาพยาบาลในระดับสูงและประกันสุขภาพไม่ครอบคลุมในเรื่องนี้ ซึ่งจำเป็นต้องเพิ่มเติมข้อกำหนดเกี่ยวกับการช่วยเหลือเงินในการรักษาภาวะมีบุตรยากในร่างกฎหมายประชากร โดยเฉพาะสิทธิประกันสุขภาพในการตรวจและรักษาภาวะมีบุตรยาก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความรับผิดชอบของรัฐในการช่วยเหลือคู่สมรสที่ประสบภาวะมีบุตรยาก มีส่วนร่วมธำรงอัตราเจริญพันธุ์ นาง เหงวียนถิเหวียดงา ผู้แทนสภาแห่งชาตินครไฮฟองได้เผยว่า การช่วยเหลือคู่สมรสที่ประสบภาวะมีบุตรยากต้องเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของนโยบายประชากร

“ต้องมีนโยบายช่วยเหลือด้านการเงิน การให้คำปรึกษาทางจิตวิทยาให้แก่คู่สมรสที่ประสบภาวะมีบุตรยาก ลดอคติต่อการรักษาภาวะมีบุตรยาก ซึ่งการช่วยเหลือคู่สมรสที่ประสบภาวะมีบุตรยากไม่เพียงแต่ช่วยธำรงอัตราเจริญพันธุ์ หากยังแสดงให้เห็นถึงความเป็นมนุษย์ของรัฐในการปกป้องสิทธิในการมีบุตรของพลเมือง”

เน้นพัฒนาคุณภาพประชากรในเขตทุรกันดานและเขตที่อยู่ห่างไกลความเจริญ

ในนโยบายช่วยเหลือด้านการเงินให้แก่สตรีชนกลุ่มน้อยในการคลอดลูก บรรดาผู้แทนได้เผยว่า อัตราเจริญพันธุ์ในกลุ่มชนกลุ่มน้อยคือ 4-4.3 ซึ่งสูงเป็น 2 เท่าเมื่อเทียบกับอัตราเจริญพันธุ์เฉลี่ยของประเทศ แต่มีสตรีร้อยละ 20-24 คลอดลูกที่บ้านและไม่ได้รับบริการด้านสาธารณสุข ดังนั้น ต้องปรับปรุงโครงสร้างด้านสาธารณสุข การศึกษา การคมนาคม สอดแทรกนโยบายเพื่อยกระดับสถานะทางเศรษฐกิจของสตรีชนกลุ่มน้อยเพื่อช่วยเพิ่มการพึ่งตนเองในการคลอดลูก

ทั้งนี้ ความเห็นต่างๆในการประชุมสภาแห่งชาติแสดงให้เห็นว่า มีการเปลี่ยนแปลงแนวความคิดในการจัดทำนโยบายในด้านนี้ โดยเน้นคุณภาพประชากรและการอำนวยความสะดวกให้แก่การพัฒนามนุษย์ ส่วนมาตรการธำรงอัตราเจริญพันธุ์ การช่วยเหลือการรักษาภาวะมีบุตรยาก การดูแลเด็ก การลาคลอดที่คล่องตัวและการพัฒนาเขตชนกลุ่มน้อยต่างมีเป้าหมายเดียวกันคือค้ำประกันสิทธิในการคลอดลูก ความเสมอภาคทางเพศและคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน ซึ่งเวียดนามกำลังเข้าใกล้วิธีการเข้าถึงใหม่ที่ถือนโยบายประชากรเป็นนโยบายพัฒนามนุษย์.