หมู่บ้าน ดั๊กรัง ใกล้เส้นทางโฮจิมินห์

ชีวิตในวันใหม่ของชาวบ้านชนเผ่าแหยเชียงกว่า 120 ครอบครัว ในหมู่บ้านดั๊กรัง ตำบลดั๊กหยุก อำเภอหงอกโห่ย มักจะเริ่มขึ้นในเวลา 02.30 น. โดยชาวบ้านจะออกไปกรีดยาง คุณ อาแฮ้ว ชาวบ้านดั๊กรัง เผยว่า ชาวบ้านเริ่มปลูกยางพาราเมื่อปี ๒๐๐๓ ตอนเส้นทางโฮจิมินห์ตัดผ่านหมู่บ้าน จนถึงปัจจุบัน ทุกครอบครัวมีพื้นที่ปลูกยางพาราตั้งแต่  ๒ พันตารางเมตรถึงกว่า ๒เฮกตาร์ โดยสามารถกรีดยางได้ตั้งแต่ ๑ ถึง ๓ เฮกตาร์ มีรายได้เกือบ ๔ ล้านด่งต่อเดือน นาย อา แฮ้ว เผยว่า การคมนาคมที่สะดวกมีส่วนช่วยพัฒนาการผลิต “ชาวบ้านทำงานอย่างเข้มแข็ง สำหรับการพัฒนาอาชีพยางพารา ชาวบ้านได้รับการฝึกอบรมเกี่ยวกับการกรีดยาง และมีหลายครอบครัวขยายพื้นที่ปลูกยางพารา ส่วนการปลูกข้าว ชาวบ้านก็ศึกษาวิธีการปลูกเพื่อเพิ่มผลผลิต”

ก่อนปี ๒๐๑๓ ตอนที่เส้นทางโฮจิมินห์ยังไม่ได้รับการลงทุนก่อสร้าง ถึงแม้หมู่บ้านดั๊กรังจะอยู่ห่างจากตัวอำเภอ หงอกโห่ย ประมาณ ๑๖ กิโลเมตร แต่ชาวบ้านก็ต้องใช้เวลาเกือบครึ่งวันในการเดินทางเพราะต้องเดินเท้า ซึ่งการคมนาคมที่ไม่สะดวก ทำให้ถูกพ่อค้าคนกลางที่มารับซื้อสินค้าเกษตรกดราคาโดยให้เหตุผลว่าเพราะการเดินทางที่ไม่สะดวก นาย อา บรอล กำนันผู้ใหญ่บ้าน ได้เล่าถึงชีวิตของชาวบ้านในช่วงที่การเดินทางยังลำบากและขาดแคลนทุกสิ่งทุกอย่างว่า “เมื่อก่อน การเดินทางลำบากมาก ยังไม่มีถนนจึงต้องเดินผ่านเส้นทางในป่าไม้ เดินขึ้นเขา มีแต่ความยากจนอดอยาก ตอนป่วยไม่สบายก็ไม่มียารักษา โรงพยาบาลอยู่ไกลจากหมู่บ้าน ต้องพาไปรักษาที่สถานีอนามัย ปัจจุบันชีวิตสะดวกสบายมากขึ้น มีเส้นทางคมนาคมและมีไฟฟ้ใช้ ชาวบ้านมีความสุขมาก”

ชาวบ้านในหมู่บ้าน ดั๊กรัง ฟ้อนรำในวันงานสามัคคีชนในชาติ

การมีเส้นทางโฮจิมินห์ทำให้การเดินทางจากเหนือจรดใต้สะดวกมาก หมู่บ้านดั๊กรังก็มีโอกาสพัฒนาเช่นเดียวกับหมู่บ้านชนเผ่านับร้อยแห่งที่ตั้งเลียบตามเส้นทางโฮจิมินห์ที่ตัดผ่าน

ปัจจุบัน ที่หมู่บ้านดั๊กรัง ผลผลิตการเกษตรได้รับการจำหน่ายทั้งหมดซึ่งได้ส่งเสริมให้ชาวบ้านแข่งขันทำการผลิต มีหลายครอบครัว เช่นครอบครัวนาย เซียงลังโล นาย อาลาน นาย เซียงลังลิ้ว ที่มีรายได้นับร้อยล้านด่งต่อปีจากการปลูกยางพาราและกาแฟ โดยหมู่บ้านมีเพียง ๕ ครอบครัวที่ยากจนเท่านั้น สิ่งที่น่าสนใจในหมู่บ้านดั๊กรังคือมีสมาชิกพรรค ๒๒ คนและสมาชิกกองเยาวชน ๓๕ คนที่มีฐานะปานกลางขึ้นไปเมื่อเทียบกับครอบครัวอื่นๆในหมู่บ้าน คุณ อี อุม ชุก เลขาธิการพรรคสาขาในหมู่บ้านเผยว่า “สมาชิกพรรคทุกคนเป็นผู้เดินหน้าในการพัฒนาเศรษฐกิจครัวเรือนและประยุกต์ใช้วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีและเน้นถึงงานด้านสังคม ตามความเห็นของผม ชีวิตของชาวบ้านพัฒนาอย่างเข้มแข็ง เศรษฐกิจสังคมพัฒนาไปพร้อมๆกัน”

เส้นทางโฮจิมินห์ที่วิ่งผ่านจังหวัดกอนตุม

เมื่อเศรษฐกิจพัฒนาและชีวิตของชาวบ้านมีความอิ่มหนำผาสุก ชาวบ้านดั๊กรังก็หันมาให้ความสนใจ ดูแลชีวิตวัฒนธรรมทางจิตใจและอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นเมืองที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ บ้านโรง คณะตีฆ้อง การฟ้อนรำและเทศกาลของชนเผ่าแหยเชียงได้รับการอนุรักษ์อย่างสมบูรณ์ ทำให้ปัจจุบัน หมู่บ้านดั๊กรังได้กลายเป็นจุดหมายปลายทางที่น่าสนใจของนักท่องเที่ยวทั้งภายในและต่างประเทศเมื่อเดินทางมาเยือนจังหวัดกอนตุมเพื่อศึกษาค้นคว้าวัฒนธรรมของชนเผ่าแหยเชียง นาย เฮียง นัง ถ่วน ประธานคณะกรรมการประชาชนตำบล ดั๊กหยุก อำเภอ หงอกโห่ย เผยว่า การที่พรรคและรัฐให้ความสนใจพัฒนาเส้นทางโฮจิมินห์ได้ช่วยให้ประชาชนในหมู่บ้าน ๑๑ แห่งของตำบลมีชีวิตที่ดีขึ้น “นับตั้งแต่เส้นทางโฮจิมินห์ถูกตัดผ่านเขตไตเงวียน รวมทั้งตำบลดั๊กหยุกทำให้ชาวบ้านมีโอกาสพัฒนาเศรษฐกิจสังคมอย่างสะดวก ตลอดจนความมั่นคงกลาโหม การแลกเปลี่ยนสินค้าก็สะดวกมาก พ่อค้าสามารถมาซื้อสินค้าที่หมู่บ้าน ซึ่งช่วยยกระดับชีวิตของประชาชนให้ดีขึ้น”

เส้นทางโฮจิมินห์ ทางหลวง ๑๔ ของยุคแห่งการพัฒนาเป็นประเทศอุตสาหกรรมที่ทันสมัย ช่วงที่วิ่งผ่านเขตไตเงวียนมีระยะทาง ๖๖๓ กิโลเมตร ส่วนช่วงที่วิ่งผ่านจังหวัดกอนตุมมีระยะทาง ๑๕๕ กิโลเมตร โดยเส้นทางที่วิ่งผ่านอำเภอ ดั๊กเกลและหงอกโห่ยได้รับการลงทุนก่อสร้างควบคู่กับเส้นทางเจื่องเซินแห่งตำนาน ด้วยมาตรฐานเส้นทางระดับ ๓ มีถนน ๒ เลน เส้นทางนี้ได้ช่วยให้จังหวัดกอนตุมเชื่อมโยงกับเขตเศรษฐกิจสำคัญของประเทศอย่างสะดวก เส้นทางนี้จึงเป็นพลังขับเคลื่อน และอำนวยความสะดวกให้ประชาชนที่อาศัยในหมู่บ้านนับร้อยแห่งตลอดสองข้างทางมีโอกาสหลุดพ้นจากความยากจนอย่างยั่งยืนและสร้างฐานะให้ร่ำรวย.