ชื่อของหมู่บ้านมีความผูกพันกับประวัติศาสตร์แห่งการสร้างสรรค์และพิทักรักษ์ษาประเทศ  ในงานวิจัยด้านโบราณคดีระบุว่า นับตั้งแต่ที่มีอาชีพการปลูกข้าวนาดำ หมู่บ้านต่างๆก็ได้รับการจัดตั้ง     ในสมัยโบราณ ประชาชนย้ายถิ่นที่อยู่อาศัยจากเขตเขาสูงไปยังเขตที่ราบลุ่มเพื่อทำการเกษตร  โดยปรับเปลี่ยนความสัมพันธ์ทางสายเลือดเป็นความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนบ้านและแบ่งที่อยู่อาศัยตามเขตต่างๆ  ในช่วงนั้น ประชาชนได้เรียนรู้การร่วมกันขุดคลองเพื่อสร้างเขื่อนกั้นน้ำ  ซึ่งงานนี้ไม่สามารถทำได้เพียงคนเดียวหรือครอบครัวเดียว  ความเชื่อมโยงในชุมชนเกิดขึ้นบนพื้นฐานของความสามัคคีเพื่อต่อต้านศัตรูผู้รุกราน  ความร่วมมือในการทำชลประทานและการรวบรวมหมู่บ้านต่างๆเพื่อสร้างสรรค์ประเทศ  หลังจากที่ประเทศได้รับการก่อตั้ง หมู่บ้านจึงกลายเป็นเขตการปกครองหน่วยเล็กที่สุด จากเอกลักษณ์ต่างๆ  หมู่บ้านต่างๆของชาวเวียดนามมีความผูกพันกับภาพลักษณ์เขื่อนกั้นน้ำ  ประตูเข้าหมู่บ้าน  ต้นไทร ท่าน้ำและบ้านสวน  โดยโครงสร้างหมู่บ้านเป็นบรรยากาศชนบทที่มีเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของชาวเวียดนาม   

ประตูเข้าหมู่บ้าน

เมื่อพูดถึงหมู่บ้านของชาวเวียดนาม สิ่งแรกที่สร้างความประทับใจคือประตูเข้าหมู่บ้านและทิวใผ่ที่ล้อมรอบหมู่บ้าน  ศาสตราจารย์ เจิ่นหึวเซิน นักวิจัยวัฒนธรรมพื้นเมืองได้เผยว่า “ประตูเข้าหมู่บ้านเป็นสิ่งปลูกสร้างที่ระบุเขตหมู่บ้านและกำหนดการแบ่งเขตผลิตกับเขตที่อยู่อาศัยของชาวบ้าน   นอกจากนี้ ประตูเข้าหมู่บ้านและทิวใผ่ที่ล้อมรอบหมู่บ้านก็เป็นแนวป้องกันศัตรูประตูเข้าหมู่บ้านก็เป็นสัญลักษณ์ของหมู่บ้าน ความสวยงามของหมู่บ้าน เป็นการแสดงให้เห็นถึงสถานะของหมู่บ้าน  ใครเมื่อที่ต้องอยู่ไกลบ้านเกิดต่างก็คิดถึงประตูเข้าหมู่บ้าน”
หมู่บ้านยังมีสถาปัตยกรรมต่างๆ  ซึ่งเป็นปัจจัยที่สร้างโฉมหน้าและบรรยากาศวัฒนธรรมของหมู่บ้าน   เส้นทางหลักของหมู่บ้านต่างมุ่งหน้าสู่ศาลาบูชาเจ้าพ่อหลักเมืองที่อยู่ใจกลางของหมู่บ้าน  นี่เป็นสถาปัตยกรรมเชิงจิตวิญญาณที่โดดเด่นและเป็นความภาคภูมิใจของหมู่บ้าน  ศาสตราจารย์ ดิงห่งหายจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติฮานอยได้เผยว่า          “มีคำว่า “กลองบ้านไหนบ้านนั้นตี เจ้าบ้านไหนบ้านนั้นบูชา” เสียงกลองหรือเจ้าพ่อหลักเมืองที่บูชาในหมู่บ้านสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างหมู่บ้านต่างๆและเป็นเอกลักษณ์ของหมู่บ้านแต่ละแห่ง  ดังนั้น ศาลเจ้าพ่อหลักเมืองก็เป็นการสะท้อนให้เห็นถึงพลังของหมู่บ้าน”
ในชีวิตประจำวัน ศาลเจ้าก็เป็นสถานที่จัดกิจกรรมที่สำคัญและเทศกาลต่างๆของหมู่บ้าน ในจิตใจของชาวเวียดนาม   บ่อน้ำและต้นไทรมีความหมายทางจิตวิญญาณ  ถ้าหากบ่อน้ำเป็นกระจกที่สะท้อนให้เห็นถึงชีวิตที่สงบสุขของหมู่บ้าน  ต้นกร่างด้านหน้าหมู่บ้านก็เป็นสักขีพยานความผันผวนทางประวัติศาสตร์และชาวบ้านทุกรุ่นต่างเดินผ่านประตูเข้าหมู่บ้าน  
ถ้าดูภาพรวม โครงสร้างของหมู่บ้านเวียดนามโบราณในเขตที่ราบลุ่มภาคเหนือมีความเชื่อมโยงสูง  อยู่ด้านหลังทิวใผ่ มีซอกซอยต่างๆ ชาวบ้านไม่ว่าไปทางไหนก็สามารถกลับบ้านได้  แต่ละหมู่บ้านต่างมีจารีตประเพณีของหมู่บ้าน  โดยมีลักษณะเป็นข้อห้ามและข้อปฏิบัติซึ่งสิ่งต่างๆที่ถูกระบุในจารีตประเพณีของหมู่บ้านเหมาะกับชีวิตของชาวบ้าน โดยมีส่วนร่วมสร้างสรรค์ขนบธรรมเนียมประเพณีวัฒนธรรมที่ดีงามของชาวเวียดนาม
เวลาได้ผ่านพ้นไป โครงสร้างของหมู่บ้านและขนมธรรมเนียมประเพณีได้สร้างบรรยากาศชีวิตชนบทที่สงบสุข  ดังนั้น สำหรับผู้ที่ต้องอยู่ห่างไกลบ้านเกิด  ภาพลักษณ์ของหมู่บ้านได้ช่วยปลูกฝังจิตสำนึกแห่งความภาคภูมิใจเกี่ยวกับเกียรติประวัติของปิตุภูมิ.