คุณ เหงวียนถวีเตียน อายุ 22ปี เป็นผู้บริหารเครือข่ายผู้ป่วยโรคมะเร็งเต้านมเวียดนาม

ตอนอายุ 8 ขวบ เด็กชายหวิ่งฮิวแก๊งในจังหวัดเกียนยางได้ประสบอุบัติเหตุจากกับระเบิดใกล้โรงเรียน ซึ่งทำให้เขาตาบอดและประสบความยากลำบากในการดำรงชีวิต แต่ด้วยความมุ่งมั่นและความตั้งใจเรียน นาย หวิ่งฮิวแก๊ง ได้เรียนจบคณะการศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยครุศาสตร์นครโฮจิมินห์ แต่หลังจากเรียนจบ นายแก๊งก็ต้องประสบความยากลำบากในการหางานทำ แต่ในที่สุด เขาก็ได้ทำงานที่ศูนย์สังคมสงเคราะห์จังหวัดเกียนยาง ซึ่งนายแก๊งมีความฝันที่จะปฏิบัติโครงการต่างๆเพื่อสามารถเลี้ยงตัวเองได้ มีส่วนร่วมพัฒนาสังคมและช่วยเหลือคนตาบอดคนอื่นๆ จากความรักภาษาอังกฤษ นาย แก๊ง ได้พยายามศึกษาและเรียนภาษาอังกฤษทางอินเตอร์เน็ต เขามีความปรารถนาที่จะได้ไปเรียนในต่างประเทศเพื่อสั่งสมประสบการณ์จัดตั้งสำนักงานให้คำปรึกษาทางจิตวิทยาแก่ผู้ด้อยโอกาสในสังคม รวมถึงคนพิการ ซึ่งการได้รับทุนการศึกษาของรัฐบาลออสเตรเลียถือเป็นการเปิดประตูสู่อนาคตที่สดใสมากขึ้นสำหรับตัวเขาและผู้พิการคนอื่นๆ“ผมรู้สึกดีใจมากที่ได้ใช้ภาษาอังกฤษในการขอทุนการศึกษาเป็นครั้งแรก ถึงแม้จะต้องใช้เวลา 2 เดือนในขณะที่คนธรรมดาใช้เวลาแค่ 1 วันในการปฏิบัติขั้นตอนต่างๆ แต่ในที่สุดผมก็ได้ประสบความสำเร็จ”

ส่วนคุณ เหงวียนถวีเตียน อายุ 22ปี เป็นผู้บริหารเครือข่ายผู้ป่วยโรคมะเร็งเต้านมเวียดนาม มีความปรารถนาที่จะได้ไปศึกษาเกี่ยวกับการบริหารเพื่อการพัฒนาเพื่อยกระดับทักษะความสามารถการสื่อสารและประชาสัมพันธ์ในต่างประเทศเพื่อมีส่วนร่วมพัฒนาเครือข่ายฯอย่างยั่งยืน ช่วยเหลือผู้ป่วยโรคมะเร็งเต้านมและยกระดับความรู้ของประชาชนในการป้องกันและรับมือกับโรคมะเร็งเต้านม คุณถวีเตียนได้ประสบความยากลำบากในการขอทุนการศึกษาเนื่องจากปัญหาความบกพร่องด้านการอ่าน แต่ด้วยความมุ่งมั่นเพื่อสานต่อความฝันของพี่สาวที่เป็นผู้ริเริ่มเครือข่ายผู้ป่วยโรคมะเร็งเต้านมเวียดนามและเสียชีวิตเพราะโรคร้ายนี้ คุณถวีเตียนได้พยายามมากขึ้นและในที่สุดก็ได้รับทุนการศึกษาของรัฐบาลออสเตรเลีย“ดิฉันจะยังคงบริหารกิจกรรมต่างๆของเครือข่ายฯในช่วงเวลาที่ไปศึกษาในประเทศออสเตรเลีย พร้อมทั้งทำการประชาสัมพันธ์เพื่อยกระดับความรู้เกี่ยวกับโรคมะเร็งเต้านมให้แก่ชมรมชาวเวียดนามที่อาศัยในออสเตรเลีย”

ส่วนสำหรับคุณเหงวียนถิหายเอี๊ยนในนครดานัง แม้จะมีอายุ 40ปี และเป็นผู้พิการทางขา แต่เธอยังคงมีความประสงค์ที่จะได้ไปศึกษาในต่างประเทศ คุณเหงวียนถิหายเอี๊ยนได้ประสบความยากลำบากในการหางานทำเพราะเป็นคนพิการ แต่ในที่สุด บริษัทผลิตสิ่งทอและเสื้อผ้าสำเร็จรูปได้รับเธอเข้าทำงาน เธอเห็นว่า คนพิการทั่วไป โดยเฉพาะผู้พิการทางขาและคนหูหนวกสามารถทำงานในโรงงานผลิตขนาดกลางและขนาดย่อมได้ ดังนั้น เธอจึงเสนอให้ผู้บริหารสถานประกอบการรับแรงงานที่เป็นคนพิการ 2 – 6 คนเข้าทำงานและหวังว่า ตัวเองจะได้ศึกษาวิชางานด้านสังคมเพื่อช่วยสร้างโอกาสให้แก่ผู้พิการคนอื่นๆให้มีงานทำเพื่อเลี้ยงตัวเองได้และไม่เป็นภาระต่อครอบครัวและสังคม คุณเหงวียนถิหายเอี๊ยนเล่าว่า หลังเรียนจบจากต่างประเทศ ดิฉันจะกลับมาทำงานในบริษัทเหมือนเดิม พร้อมทั้งผลักดันการสนับสนุนเครือข่ายคนพิการในท้องถิ่นผ่านการโน้มน้าวให้สถานประกอบการต่างๆช่วยเหลือคนพิการ

ตัวอย่างกลุ่มคนพิการเหล่านี้ที่แม้จะประสบปัญหาที่แตกต่างกัน แต่ด้วยความมุ่งมั่นและความพยายามฟันฝ่าอุปสรรค พวกเขาสามารถแปรความฝันให้กลายเป็นความจริงและตั้งความหวังเกี่ยวกับการปฏิบัติกิจกรรมต่างๆเพื่อช่วยเหลือผู้พิการอื่นคนๆมากขึ้น.