สำหรับชนเผ่าไท ต้นบอนเป็นพืชที่หาได้ง่ายและการปรุงไม่ต้องพิถีพิถัน การเลือกต้นบอนก็ต้องเลือกต้นที่มีจุดสีม่วงบนใบและต้องเป็นต้นบอนหวาน วิธีการเตรียมต้นบอนก็ต้องล้างให้สะอาดก่อน ต่อจากนั้นปอกเปลือกแล้วแช่น้ำอีกรอบเพื่อไม่ให้เกิดอาการคันเวลารับประทาน การปรุงนั้นสามารถใช้รากอ่อนได้และอีกหนึ่งเทคนิคในการเลือกต้นบนของชาวไทก็คือต้องเลือกต้นบอนที่อยู่บริเวณต้นลำธารและไม่มีหนอน

การทำแกงบอนนั้นก็ต้องใช้เครื่องปรุงต่างๆ เช่น น้ำปลา เกลือ ผงชูรส ผักแนมและสมุนไพรโดยเฉพาะลูกระมาศ ซึ่งมีกลิ่นหอมเฉพาะหรือว่าแกงบอนต้มหนังควายหรือหนังวัวตากแห้ง โดยก่อนปรุงนั้นต้องเอาหนังวัวหรือหนังควายตากแห้งไปเผาไฟ ล้างให้สะอาดแล้วนำไปเคี่ยวให้เปื่อยและตามความเชื่อของชนเผ่าไทต้องใส่ฟืนให้พอก่อนเริ่มปรุงแกงบอน คุณเหลื่องถิกวน ชาวบ้านต่อเหลาะ ตำบลเจี่ยงแดน นครเซินลาเผยว่า “ในขณะที่ปรุงแกงบอน ห้ามเพิ่มฟืนหรือเปลี่ยนฟืนเพราะว่าชนเผ่าไทเชื่อว่า ถ้าทำเช่นนั้นจะทำให้เวลากินจะคันปาก”

ในอดีต เมื่อเชิญแขกมาทานข้าว ชนเผ่าไทจะไม่ทำแกงบอนเพราะถ้าทำไม่เป็นเวลากินจะคันปาก และมีความเชื่อว่า ถ้าหากแขกทานแกงบอนแล้วคันปา แขกกับเจ้าบ้านจะทะเลาะกัน ในวันเส้นไหว้บรรพบุรุษ ชาวไทก็จะไม่ทำแกงบอน แต่ปัจจุบันนี้ แกงบอนได้กลายเป็นอาหารอร่อยที่ขาดไม่ได้ในการต้อนรับแขกของชาวไท นอกจากนี้ ยังเป็นเมนูหลักในร้านอาหารพื้นเมืองต่างๆของเขตตะวันตกเฉียงเหนืออีกด้วย ซึ่งเป็นการแนะนำวัฒนธรรมอาหารการกินให้แก่นักท่องเที่ยวทั้งภายในและต่างประเทศ นางเหงียนถิโห่ง นักท่องเที่ยวจากกรุงฮานอยเผยว่า “ดิฉันได้ลองทานแกงบอนของชาวไทในจังหวัดเซินลาและรู้สึกว่า อร่อยมาก มีทั้งรสขมของมะเขือขื่นและผักแนมต่างๆ จึงทำให้แกงบอนมีรสชาติพิเศษ”

            ในฤดูหนาว การร่วมรับประทานอาหารอย่างพร้อมหน้ากันและมีเมนูแกงบอนร้อนๆอร่อยๆในถาดอาหารด้วยก็จะช่วยให้ทุกคนโดยเฉพาะแขกที่มาเยือนรู้สึกอบอุ่น แม้เป็นอาหารที่เรียบง่ายแต่แกงบอนกลับเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงการต้อนรับขับสู้ด้วยมิตรไมตรีของชาวไทในเขตตะวันตกเฉียงเหนือ.