วัดโกนเซินได้รับการก่อสร้างตั้งแต่ศตวรรษที่10และได้รับการขยายในสมัยราชวงศ์เจิ่นช่วงศตวรรษที่13 เมื่อปี1329 พระครูฟาบลวาน ซึ่งเป็นศาสดารุ่นที่สองของพุทธศาสนานิกายจุกเลิมได้สั่งให้ทำการบูรณะปฎิสังขรณ์และขยายวัดครั้งแรก ต่อมาก็มีพระครูเหวี่ยนกวาง ศาสดารุ่นที่3ของพุทธศาสนานิกายจุกเลิมได้มาที่นี่เพื่อเผยแผ่หลักพระธรรมและขยายวัด พิมพ์บทสวดมนต์และหล่อพระพุทธรูป พัฒนาเขตโกนเซินให้กลายเป็นศูนย์กลางแห่งศาสนาพุทธนิกายจุกเลิมเวียดนาม วัดโกนเซินมีสถาปัตยกรรมแบบพระราชวังที่ด้านหน้าวัดมีสระน้ำรูปจันทร์ครึ่งเสี้ยว มีประตูสามยอด ข้ามประตูเข้าไปด้านในก็มีเส้นทางตรงไปผ่านหอระฆังก่อนที่จะถึงพระอุโบสถ ด้านหลังพระอุโบสถมีเจดีย์9ชั้นรูปดอกบัว มีอาคารกุฎิและเจดีย์ขนาดเล็กต่างๆตลอดจนมีศาลเจ้าแบกเวินที่อยู่บนยอดเขา ปี1962วัดโกนเซินได้รับการรับรองเป็นโบราณสถานแห่งชาติและผ่านกระบวนการบูรณะปฏิสังขรณ์หลายครั้งจนถึงทุกวันนี้วัดโกนเซินสามารถฟื้นฟูกิจการต่างๆที่เหมือนในอดีตได้เกือบสมบูรณ์ทั้งหมด

วัดโกนเซินได้รับการก่อสร้างตั้งแต่ศตวรรษที่10(Photo internet)

โกนเซิน-เกี๊ยบบากคือศูนย์รวมแห่งวัฒนธรรมศาสนา3นิกายที่สำคัญและเป็นเอกลักษณ์ของเวียดนามได้แก่พุทธศาสนา ลัทธิขงจื๊อและลัทธิเต๋า ซึ่งได้อยู่ร่วมกันอย่างยาวนานหลายศตวรรษ  โดยวัดโกนเซินบูชาศาสดารุ่นที่สามของพุทธศาสนานิกายจุกเลิม วิหารเกี๊ยบบากบูชาขุนพลเจิ่นฮึงด๋าว ซึ่งเป็นตัวแทนให้แก่ลัทธิเต๋าที่เป็นศาสนาท้องถิ่นของเวียดนาม และยังมีวิหารบูชาปรมาจารย์จูวันอาน สัญลักษณ์ของลัทธิขงจื๊อในเวียดนาม  ซึ่งร่องรอยของศาสนาทั้งสามนิกายดังกล่าวได้สะท้อนให้เห็นผ่านกิจการก่อสร้าง ผ่านลวดลายการแกะสลัก ศิลาจารึก ป้ายคำกลอนคู่หรือรูปปั้นที่ใช้ในการบูชา ซึ่งมรดกวัฒนธรรมนามธรรมอันล้ำค่าในโกนเซิน-เกี๊ยบบากได้ระบุในเอกสารข้อมูลและผ่านพิธีกรรมและงานเทศกาลที่หลากหลาย โดยเฉพาะข้อมูลที่บันทึกในศิลาจารึกหิน4หลักที่มีอายุตั้งแต่ศตวรรษที่13 ซึ่งในนั้นมีหลักศิลาชื่อว่า แทงฮือด๋ง ได้รับการรับรองเป็นสมบัติแห่งชาติเพราะเป็นลายพระราชหัตถเลขาของกษัตริย์เจิ่นเหยะตงที่มอบให้แก่ขุนนาง ด๋ายตือโด่เจิ่นเงวียนด๊าน ปี1369 นายเลยวีแหมง รองหัวหน้าคณะผู้บริหารเขตโบราณสถานโกนเซิน-เกี๊ยบบากเผยว่า        “ผลงานการแกะสลักลวดลายที่วัดโกนเซินนั้นมีคุณค่าพิเศษมากโดยแกะตามหลักการรวมตัวของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์4ชนิดได้แก่ มังกร กิเลน เต่าและหงทอง หรือต้นไม้มงคล4ชนิด ได้แก่ต้นสน ต้นดอกเบญจมาศ ต้นใผ่และต้นดอกเหมย นอกจากนี้ยังมีการแกะสลักรูปสัตว์ธรรมดาต่างๆที่หลังคาหรือที่คานวัดเช่น ปู ปลา กวาง เป็นต้น โดยสัตว์ทุกตัวต้องหันหน้าเข้าหาแท่นบูชาใหญ่ในพระอุโบสถ ซึ่งสื่อถึงความหมายในหลักพระธรรมพุทธศาสนาว่า ไม่ว่าจะยากดีมีจน ทุกคนต่างมีฐานะเท่ากันต่อหน้าพระพุทธเจ้าเพื่อได้รับพระธรรมคำสอนให้ทำตัวเป็นคนดี”

วิหารเกี๊ยบบาก(photo internet)

ห่างจากวัดโกนเซินประมาณ 5กิโลเมตรคือวิหารเกี๊ยบบาก รวมพื้นที่4ตารางกิโลเมตร เป็นสถานที่เมื่อศตวรรษที่13 ขุนพลเจิ่นฮึงด๋าวได้เลือกตั้งเป็นฐานที่มั่นเพื่อสำรองเสบียงและฝึกอบรมทหารในการต่อต้านกองทัพมองโกล ถึงวันที่20สิงหาคมปี1300 ขุนพลเจิ่นฮึงด๋าวถึงแก่อสัญกรรมที่หวานเกี๊ยบและประชาชนท้อนถิ่นได้ตั้งวิหารขึ้นบูชา โดยที่ตั้งวิหารบูชานั้นเป็นจุดชุมทางของแม่น้ำ6สาย

ด้วยคุณค่าที่หลากหลายทั้งด้านวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และศาสนา เขตโบราณสถานโกนเซิน-เกี๊ยบบากจึงกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ดังความเห็นของนักท่องเที่ยวชาวสเปนที่มีโอกาสเยือนสถานที่แห่งนี้ “ผมเห็นว่าเวียดนามสามารถอนุรักษ์เอกลักษณ์วัฒนธรรมพื้นเมืองได้ดี จะเห็นได้จากตัววัดที่มีสถาปัตยกรรมที่งดงามและเข้ากับธรรมชาติได้อย่างลงตัว ซึ่งนี่ถือเป็นจุดเด่นอย่างหนึ่งในคุณค่าวัฒนธรรมแบบดั้งเดิมของเวียดนาม”

แม้จะผ่านช่วงเวลาอันยาวนานถึงหลายศตวรรษแต่เขตโบราณสถานโกนเซิน-เกี๊ยบบากยังคงได้รับการอนุรักษ์ให้สมบูรณ์ถาวรเพื่อเป็นพยานแห่งประวัติศาสตร์ให้การศึกษาแก่ชนรุ่นหลังให้เข้าใจในเกียรติประวัติแห่งการสร้างชาติและรักษาชาติของวีรชนและบรรพบุรุษของเวียดนาม.