เวทีการแสดงเพลงทำนองบ่ายจ่อยในเมืองเก่าฮอยอัน

ศิลปะการแสดงพื้นเมืองบ่ายจ่อยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตการทำงานของชาวจังหวัดกว๋างนาม ซึ่งในอดีต ชาวบ้านมักจะสร้างกระท่อมเฝ้านา ซึ่งในระหว่างการอยู่ในกระท่อมนั้น ผู้ชายได้คิดค้นการติดต่อกันระหว่างกระท่อมต่างๆผ่านการร้องเพลง ดังนั้น เพลงทำนองบ่ายจ่อยจึงมีความผูกพันกับชีวิตของชาวบ้านจนกลายเป็นเอกลักษณ์วัฒนธรรมพื้นเมืองที่โดดเด่นและได้มีการจัดเป็นงานเทศกาลในช่วงต้นปีใหม่ยามวสันต์ฤดูคือระหว่างวันที่ 30 เดือนสิบสองถึงวันที่ 7 เดือนอ้ายตามจันทรคติ โดยเวทีการแสดงมักจะเป็นลานวัดหรือตามลานกว้างต่างๆ ซึ่งจะมีการสร้างกระท่อมไว้ 10 หลังที่มีลักษณะคล้ายบ้านไม้ยกพื้นที่หันหน้าเข้ากัน แต่ละกระท่อมมีผู้เล่น 4-5 คน นายฝุ่งเติ๊นดง นักวิจัยการร้องเพลงทำนองบ่ายจ่อยในเมืองเก่าฮอยอันอธิบายเกี่ยวกับวิธีการเล่นบ่ายจ่อยว่า  “นี่คือเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่มีการผสมผสานหลายอย่าง ทั้งการละเล่น การร้องเพลงและต้องอาศัยโชคอีกด้วย วิธีการเล่นก็คือจะมีแท่งไม้ไผ่ 30 อันที่เขียนคำต่างๆไว้ ซึ่งแบ่งเป็น 2 ชุด โดยชุดแรกที่เรียกว่า “บ่ายก๊าย” จะใส่ไว้ในกระบอกไม้ไผ่แล้ววางไว้กลางเวที ส่วนอีกชุดหนึ่งจะแจกให้ผู้เล่น เมื่อผู้นำเกมส์หยิบแท่งไม้ไผ่จากกระบอกแล้วอ่านกลอนตามคำที่เขียนไว้บนแท่งไม้ไผ่ ถ้าผู้เล่นคนไหนมีแท่งไม้ไผ่ที่มีชื่อตรงกันก็จะได้รับธง 1 อัน ถ้าได้ธง 3 อันก็ชนะและจบเกมส์”

ในการแสดงบ่ายจ่อย ผู้นำเกมส์มีบทบาทสำคัญเป็นอย่างมากเพราะต้องสร้างความเชื่อมโยงระหว่างผู้เล่นกับผู้ชม พร้อมทั้งต้องมีความสามารถในการคิดหาคำกลอนที่มีเนื้อหาตรงตามคำที่เขียนบนแท่งไม้ไผ่อย่างรวดเร็ว

ศิลปะการแสดงร้องเพลงทำนองบ่ายจ่อย การโต้ตอบที่ดูสนุกและตลกของนายเหียวหรือผู้นำเกมส์ได้ช่วยให้การแสดงมีความน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง ศิลปินฝุ่งถิหงอกเหวะเผยว่า เธอชอบร้องเพลงบ่ายจ่อยตั้งแต่เด็ก และเมื่อได้เป็นศิลปินในคณะประชาสัมพันธ์เคลื่อนที่ของศูนย์วัฒนธรรมและการกีฬานครฮอยอัน เธอได้พยายามฝึกฝนการร้องเพลงบ่ายจ่อยเพื่อสามารถทำหน้าที่ผู้นำเกมส์ให้ดีที่สุด รวมทั้งค้นคว้าและมีความคิดสร้างสรรค์เพื่อให้การแสดงเพลงบ่ายจ่อยทุกรอบมีความสนุกสนานมากขึ้น  “การเป็นผู้นำเกมส์ เราต้องมีปฏิสัมพันธ์กับผู้เล่น แสดงละครหรือร้องเพลงส่วนหนึ่งในอุปรากรโบราณเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้ชม นอกจากนี้ เรายังใช้เนื้อร้องเพลงทำนองพื้นเมืองกว๋างนามในการร้องเพลงทำนองบ่ายจ่อย”

คำร้องที่อ่อนหวานและการร้องโต้ตอบกันอย่างคล่องแคล่ว

คำร้องที่อ่อนหวานและการร้องโต้ตอบกันอย่างคล่องแคล่วด้วยบทกวีและเพลงพื้นเมืองที่ใกล้ชิดกับชีวิตประจำวันของชาวบ้าน ซึ่งมีเนื้อหายกย่องความสัมพันธ์ในหมู่บ้านหรือต่อว่าความไม่ถูกต้อง ทำให้บ่ายจ่อยกลายเป็นศิลปะของชุมชน เมื่อปี 1996 ได้มีการเปิดโรงละครศิลปะพื้นเมืองฮอยอัน สังกัดศูนย์วัฒนธรรมและการกีฬาฮอยอัน ซึ่งถือเป็นนิมิตหมายที่ช่วยให้การแสดงศิลปะพื้นเมืองบ่ายจ่อยได้ถูกแสดงบนเวที หลังจากนั้นสองปี บ่ายจ่อยได้ถูกนำมาเผยแพร่ที่เวทีกลางแจ้งในเมืองเก่าฮอยอัน ซึ่งช่วยให้บ่ายจ่อยเข้าถึงนักท่องเที่ยวมากขึ้น ปัจจุบันนี้ทุกๆค่ำ เวทีการร้องเพลงทำนองบ่ายจ่อยริมฝั่งแม่น้ำหว่ายได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวทั้งภายในและต่างประเทศเป็นจำนวนมาก นายเจิ่นดิ่งโจว์ รองผู้อำนวยการศูนย์วัฒนธรรมและการกีฬาฮอยอันเผยว่า หากยังไม่ชมการร้องเพลงทำนองบ่ายจ่อยก็หมายความว่า ยังมาไม่ถึงเมืองเก่าฮอยอัน  “จากการละเล่นพื้นบ้าน พวกเราได้ยกระดับให้บ่ายจ่อยกลายเป็นรายการศิลปะพื้นเมืองและนำมาแสดงบนเวทีกลางแจ้ง ซึ่งทำให้ผู้ชมทั้งที่เป็นผู้สูงอายุและคนรุ่นใหม่ในเมืองเก่าฮอยอันรู้สึกชื่นชอบเป็นอย่างมาก”

จากการตระหนักได้ดีเกี่ยวกับการอนุรักษ์มรดกวัฒนธรรมโลกของเมืองเก่าฮอยอันและการฟื้นฟูศิลปะพื้นเมืองของประชาชน ขณะนี้ การแสดงศิลปะการร้องเพลงทำนองบ่ายจ่อยได้กลายเป็นไฮไลท์ในโปรแกรมทั่วร์เมืองเก่าฮอยอัน เพราะสามารถตอบโจทย์ในการพักผ่อนของนักท่องเที่ยว สะท้อนความงามและภูมิปัญญาพื้นเมืองรวมทั้งเป็นเอกลักษณ์วัฒนธรรมที่ดีงามของชาวเมืองกว๋างนาม.