ร้านกาแฟ Linh

เมื่อเข้าไปในร้านกาแฟลิ้งห์หรือร้านกาแฟทหารที่กว้างแค่ ๒๕ ตารางเมตรเราจะได้สัมผัสกับบรรยากาศของความเป็นทหารโดยแท้ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะและเก้าอี้ที่คล้ายกล่องใส่กระสุน ผ้าลายพราง ร่มชูชีพขนาดเล็กและขนาดใหญ่ แสงไฟริบหรี่ที่เพดานห้องดูคล้ายกระสุนส่องแสงสว่าง  ตับกระสุนปืน เป้ทหาร หมวกเหล็กทหาร กระติกน้ำและเครื่องแบบทหารที่สีตกตามกาลเวลาและติดเหรียญอิสริยาภรณ์ เข็มที่ระลึกและเข็มนักรบปลดปล่อย สิ่งของเหล่านี้ล้วนติดตัวทหารกอบกู้ชาติ เจ้าของร้านคือนายเลต๊วนเงียะเป็นชาวฮานอยโดยกำเนิด  นายเงียะเล่าให้ฟังว่า  เขาชอบสะสมวัตถุโบราณแต่ระหว่างการค้นหาเขาได้พบสิ่งของเครื่องใช้ที่มีค่าของทหารยุคโฮจิมินห์จึงตัดสินใจสะสมเพื่อเปิดร้านกาแฟเกี่ยวกับทหาร นายเงียะกล่าวว่า  “ ผมอยากให้ชนรุ่นใหม่เข้าใจว่า สงครามในอดีตที่ชนรุ่นก่อนๆต้องต่อสู้นั้นลำบากยากเข็ญขนาดใหน  ผมสะสมสิ่งของวัตถุเหล่านี้และเปิดร้านนี้ให้เป็นสถานที่นัดพบของทหารผ่านศึก โดยสิ่งของที่จัดแสดง ณ ที่นี่จะช่วยให้พวกเขาหวนคิดถึงระยะเวลาต่อสู้อย่างดุเดือด อีกทั้งชนรุ่นใหม่จะได้ตระหนักถึงคุณค่าของชีวิตในปัจจุบันที่ชนรุ่นก่อนต้องเสียสละเลือดเนื้อ ”

บรรยากาศภายในร้าน

ปัจจุบันร้านกาแฟลิ้งห์ได้กลายเป็นสถานที่นัดพบของทหารผ่านศึก  พวกเขามาที่นี่เพื่อพูดคุยเรื่องราวในอดีต  คุณลุงเหงวียนแหม่งเหียบ ทหารผ่านศึกที่อาศัยอยู่ที่เขตเตยโห่ มักจะมาที่นี่เพื่อหวนคิดถึงช่วงเวลาอันดุเดือดที่สมรภูมิกว่างจิ่  “ เมื่อชมสิ่งของเครื่องใช้เหล่านี้ผมคิดถึงเพื่อนร่วมรบและการสู้รบก่อนหน้านี้หลายสิบปี  ซึ่งในช่วงเวลานั้น มีทหารเสียชีวิตจำนวนมาก ”

ที่นี่ยังจัดแสดงสิ่งของเครื่องใช้และเครื่องมืออุปกรณ์ต่างๆของฝ่ายที่รุกรานเราไม่ว่าจะเป็น สิ่งของเครื่องใช้ของทหารอเมริกาเช่น ชุดรับประทานอาหาร นาฬิกาข้อมือ หมวก รองเท้า มีดเอนกประสงค์และหนังสือแนะนำการเอาตัวรอดในทุกสภาวการณ์สำหรับทหารอเมริกัน  นายจอห์น วุลลี ทหารผ่านศึกอเมริกันได้เขียนความรู้สึกของตนลงในสมุดเยี่ยมว่า เป็นสิ่งที่ดีมากเมื่อมีร้านกาแฟสำหรับทหารที่อยู่ในสองฟากตรงกันข้ามกันแต่บัดนี้ได้กลายเป็นเพื่อนกัน

อาวุธและสิ่งของเครื่องใช้ของทหาร

ที่ผนังห้องยังติดชุดเครื่องใช้ที่จำเป็นของทหารปลดปล่อยโดยมีของหลายอย่างใส่ในเป้ ไม่ว่าจะเป็นเข็มขัดหนัง รองเท้าที่ทำจากยางรถ ของที่ระลึกต่างๆที่ติดตัวทหารในการสู้รบที่สมรภูมิอันดุเดือดต่างๆตลอดจนตุ๊กตาพลาสติกที่น่ารักซึ่งเป็นของขวัญให้ลูกสาวตัวเล็กๆของเขา  นายเหียบทหารผ่านศึกกล่าวขณะชมสิ่งของเหล่านี้ว่า  “ ชุดสิ่งของเครื่องใช้ของทหารเรียบง่ายมากแต่สามารถรบชนะกองทัพสหรัฐอเมริกาได้ ผมครุ่นคิดอยู่เสมอถึงหาเหตุผลที่แท้จริงว่า เราสามารถชนะได้เพราะความมุ่งมั่นและความอดทนในการใช้อาวุธยุทโธปกรณ์  เราต้องอนุรักษ์สิ่งของเหล่านี้ให้ชนรุ่นหลังศึกษาเกียรติประวัติและตระหนักว่า ชนรุ่นก่อนต้องต่อสู้กับศัตรูอย่างแสนยากลำบาก ”

นายเงียะเจ้าของร้าน

หนังสือแนะนำการเอาตัวรอดในทุกสภาวการณ์สำหรับทหารอเมริกัน

ร้านกาแฟลิ้งห์หรือร้านกาแฟทหารได้กลายเป็นจุดนัดพบ เป็นสถานที่แห่งความทรงจำเกี่ยวกับสงครามในอดีต อีกทั้งช่วยให้เด็กรุ่นปัจจุบันเข้าใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับการสู้รบที่ดุเดือด ความเสียสละของชนรุ่นก่อนและเห็นคุณค่าของชีวิตที่สงบสุขที่ต้องแลกด้วยเลืดเนื้อมาหลายสิบปี ./.