ພາບປະກອບ

        ສະພາບໄພທຳມະຊາດ, ພາຍຸ, ນ້ຳຖ້ວມ ຫວ່າງແລ້ວນີ້ຢູ່ ຫວຽດນາມ ໄດ້ກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງໜັກໜ່ວງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ກະສິກຳ ແລະ ຊາວກະສິກອນຢູ່ຫຼາຍແຂວງ, ນະຄອນ. ພາຍຫຼັງເກີດພາຍຸນ້ຳຖ້ວມແຕ່ລະຄັ້ງ, ຖ້າມີແຫຼ່ງເງິນຈາກການປະກັນກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນກໍ່ຈະຫລຸດຜ່ອນຄວາມເສຍຫາຍໄດ້ສ່ວນໃດສ່ວນໜຶ່ງ ແລະ ມີແຫຼ່ງທຶນເພື່ອລົງທຶນຄືນໃໝ່. ທ່ານນາງ ເຈີ່ນແທງຢຽບ, ຜູ້ອຳນວຍການບໍລິສັດຫຸ້ນສ່ວນຂາອອກ - ຂາເຂົ້າ ອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້, ເຊິ່ງແມ່ນວິສາຫະກິດຜະລິດບັນດາຜະລິດຕະພັນກະສິກຳມີຄຸນນະພາບສູງຢູ່ນະຄອນ ຫາຍຟ່ອງ, ຖືວ່າ: ພາຍຫຼັງເກີດພາຍຸ ຫຼື ໄພນ້ຳຖ້ວມຄັ້ງຕ່າງນັ້ນ, ຄວາມເສຍຫາຍຂອງບໍລິສັດ ກໍ່ຄືຂອງບັນດາຄອບຄົວລ້ຽງປູກບັນດາຜະລິດຕະພັນກະສິກຳມີຄຸນນະພາບສູງແມ່ນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ສຸດ, ມີບາງເທື່ອໝົດກ້ຽງເລີຍ:

        “ການລົງທຶນໃຫ້ບັນດາຮູບແບບການປູກຜັກປອດສານພິດ, ມີມາດຖານການສົ່ງອອກໄປຍັງເອີລົບ ຂອງບໍລິສັດ ພ້ອມກັບບັນດາຄອບຄົວເຂົ້າຮ່ວມແມ່ນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ສຸດ, ແຕ່ລະເຂດລ້ຽງປູກມີມູນຄ່າຂຶ້ນເຖິງ 1 ຕື້ດົ່ງ. ຖ້າບໍ່ເຂົ້າຮ່ວມການປະກັນກະສິກຳນັ້ນ ຄວາມເສຍຫາຍກໍ່ຍາກທີ່ຈະສາມາດທົດແທນໄດ້ ແລະ ມີທຶນເພື່ອສ້າງຕັ້ງຄືນໃໝ່… ຍ້ອນເຫດນັ້ນ, ນັບແຕ່ມື້, ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສຳຫຼວດ ແລະ ເຂົ້າຮ່ວມການປະກັນໄພນີ້. ໄປຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນແມ່ນ ຮຽກຮ້ອງ, ໜູນຊ່ວຍໃຫ້ບັນດາຄອບຄົວ ມີທຶນຮອນບໍ່ພຽງພໍ ເພື່ອພ້ອມກັນຊື້ປະກັນໄພ.”

        ຜ່ານເວລາ 3 ປີແຫ່ງການ ດຳເນີນການທົດລອງ, ແຕ່ປີ 2013 – 2016, ຮູບແບບການປະກັນກະສິກຳໄດ້ດຶງດູດການເຂົ້າຮ່ວມຂອງກ່ວາ 300.000 ຄອບຄົວ, ຍອດມູນຄ່າໄດ້ຮັບການປະກັນໄພແມ່ນກ່ວາ 7.700 ຕື້ດົ່ງ. ຍອດຈຳນວນເງິນປະກັນທັງໝົດແມ່ນເກືອບ 400 ຕື້ດົ່ງ ແຕ່ຍອດຈຳນວນເງິນຊົດເຊີຍໃນການປະກັນແມ່ນຂຶ້ນເຖິງກ່ວາ 700 ຕື້ດົ່ງ. ຈາກໝາກຜົນການທົດລອງໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ນີ້ແມ່ນນະໂຍບາຍໃຫຍ່ທີ່ຈຳເປັນເພື່ອໜູນຊ່ວຍດ້ານການເງິນ, ຮັບປະກັນການຜະລິດ ແລະ ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໃຫ້ເປັນປົກກະຕິ, ປະກອບສ່ວນປະຕິບັດນະໂຍບາຍຮັບປະກັນຊີວິດສັງຄົມເປັນຢ່າງດີ, ກະສິກຳພັດທະນາແບບຍືນຍົງ. ທ່ານ ຫງວຽນກວາງຮ່ວຽນ, ຮອງຫົວໜ້າກົມຄຸ້ມຄອງ ຕິດຕາມກວດກາການປະກັນໄພ, ກະຊວງການເງິນ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ໃນເງື່ອນໄຂການຜັນແປຂອງໄພທຳມະຊາດທີ່ຜິດປົກກະຕິ, ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງເຖິງການຜະລິດກະສິກຳ, ການສືບຕໍ່ຜັນຂະຫຍາຍການປະກັນກະສິກຳແມ່ນຈຳເປັນທີ່ສຸດ:

        “ກະຊວງການເງິນພວມສົມທົບກັບກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ພັດທະນາຊົນນະບົດ, ຮັບເອົາຄຳເຫັນຈາກບັນດາທ້ອງຖິ່ນ, ແລ້ວຮວບຮ່ວມບົດລາຍງານຕໍ່ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ. ເຖິງວ່າ ຄວາມສ່ຽງຍັງໃຫຍ່ຫຼວງຢູ່, ແຕ່ຈຳເປັນຕ້ອງຜັນຂະຫຍາຍ ແລະ ຕ້ອງມີກົນໄກເໝາະສົມ, ຮັບປະກັນບັນດາຜົນປະໂຫຍດໃຫ້ມີຄວາມກົມກຽວ. ໄລຍະຈະມາເຖິງ, ຈະຜັນຂະຫຍາຍຕາມທິດບົນພື້ນຖານຄວາມສະໝັກໃຈ, ມີການໜູນຊ່ວຍແຫຼ່ງລາຍຈ່າຍຈາກງົບປະມານຂອງທ້ອງຖິ່ນ ຕາມຫຼັກການຄວາມດຸ່ນດ່ຽງແຫຼ່ງຮັບປະກັນ ແລະ ສຸມໃສ່ໜູນຊ່ວຍບັນດາຄອບຄົວທຸກຍາກ ແລະ ໃກ້ຈະທຸກຍາກ”

ພາບປະກອບ

        ຍ້ອນການຜະລິດກະສິກຳຢູ່ ຫວຽດນາມ ຍັງກະແຈກກະຈາຍຢູ່, ດັ່ງນັ້ນ, ຫຼາຍຄອບຄົວຊາວກະສິກອນ ຍັງບໍ່ທັນສົນໃຈເຖິງການປະກັນກະສິກຳເທື່ອ. ໄປຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ນະໂຍບາຍການປະກັນຫຼາຍສະບັບຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການໂຄສະນາ, ຜັນຂະຫຍາຍເຖິງຊາວກະສິກກອນ. ຕາມທ່ານ ຮ່ວາງຊວນດ່ຽວ, ອະດິດຫົວໜ້າພະແນກປະກັນກະສິກຳ, ບໍລິສັດປະກັນໄພ ບ໋າວຫວຽດແລ້ວ, ການປະກັນກະສິກຳ ພວມໄດ້ຮັບການພັດທະນາຢ່າງແຮງຢູ່ບັນດາໂຄງການກະສິກຳມີຂອບຂະໜາດໃຫຍ່ຄື: ລ້ຽງງົວພັນນົມ, ປູກຢາງພາລາ. ດ້ວຍບັນດາໂຄງການລ້ຽງປູກສິນໃນນ້ຳ, ບັນດາບໍລິສັດປະກັນໄພໄດ້ເລີ່ມດຳເນີນການໂຄສະນາ, ແນະນຳເຖິງບັນດາວິສາຫະກິດ, ຄອບຄົວ:

        “ລະບົບສິນເຊື່ອຄວນມີກົນໄກນະໂຍບາຍເມື່ອກູ້ຢຶມທຶນ ມີເງື່ອນໄຂປະກັນໄພຕື່ມອີກ, ມີນະໂຍບາຍໃຫ້ຜູ້ກູ້ຢຶມໄດ້ຮັບການໜູນຊ່ວຍດ້ານລາຍຈ່າຍ, ຫລຸດຜ່ອນຄ່າດອກເບ້ຍ. ພວກຂ້າພະເຈົ້າປາຖະໜາຢາກມີການປະກອບກຳລັງເຫື່ອແຮງຂອງລັດ, ລັດຖະບານທີ່ສຸດ ເພື່ອມີນະໂຍບາຍລະອຽດ, ຈາກນັ້ນ ເພື່ອໃຫ້ບັນດາກະຊວງ, ຂະແໜງການມີເງື່ອນໄຂຜັນຂະຫຍາຍ.”

        ປະຈຸບັນ, ພວມສ້າງຮ່າງດຳລັດກ່ຽວກັບການປະກັນກະສິກຳ. ຕາມນັ້ນແລ້ວ, ຄາດວ່າ, ລັດຈະໜູນຊ່ວຍ 20% ຄ່າປະກັຍກະສິກຳໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ, 90% ໃຫ້ຄອບຄົວທຸກຍາກ. ຄາດວ່າ, ດຳລັດຈະໄດ້ຮັບການປະຕິບັດນັບແຕ່ປີ 2018. ເພື່ອປະກັນກະສິກຳພັດທະນາກ່ວາອີກ, ລັດຖະບານ ຫວຽດນາມ ຈະສ້າງກົນໄກນະໂຍບາຍພິເສດສະເພາະໜູນຊ່ວຍຊາວກະສິກອນ, ໜູນຊ່ວຍວິສາຫະກິດປະກັນໄພ, ໜູນຊ່ວຍບັນດາອົງການສິນເຊ່ື່ອ, ສ້າງເງື່ອນໄຂເພື່ອນຳການປະກັນກະສິກຳເຖິງຊາວກະສິກອນຢ່າງແທ້ຈິງ.