การร้องเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์ได้คงอยู่ในสายธารวัฒนธรรมเวียดนามมาแต่โบราณ แต่ราวปีคริสตศักราช ๑๙๕๐ ของศตวรรษที่ ๒๐ ศิลปะแขนงนี้ก็ค่อยๆหายไปจากงานเทศกาลต่างๆของหมู่บ้านเวียดนาม  นายบุ่ยจ่องเหี่ยนนักวิจัยวัฒนธรรมแห่งสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะเวียดนามเปิดเผยว่า  “ หนังสือโบราณระบุว่า สมัยก่อนโน้นจังหวัดต่างๆตั้งแต่ภาคเหนือลงไปถึงภาคกลางรวมจังหวัดแทงฮว้า เหง่อานและห่าติ่นห์โดยแต่ละอำเภอมีหมู่บ้านสองแห่งเป็นของนักร้องหญิงอาศัยทำกิน  พวกเขาเหล่านี้ดูแลประตูศาลาประจำหมู่บ้านในละแวกที่อาศัย  เพลงที่พวกเขาร้องใช้เพื่อบูชาเจ้าพ่อหลักเมืองซึ่งเป็นที่มาของเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์ ”

เพลงทำนองเกื่อดิ่นห์มีลักษณะของวัฒนธรรมทางจิตวิญญาณและความเลื่อมใสศรัทธา ดังนั้นจึงมีเนื้อร้องเกี่ยวกับความเลื่อมใสศรัทธาพื้นบ้านและสะท้อนชีวิตประจำวันของชาวบ้าน แม้เพลงประเภทนี้จะร้องในบรรยากาศที่ศักดิ์สิทธิ์แต่ก็มีลีลาที่สนุกครึกครื้นของงานเทศกาล นายบุ่ยจ่องเหี่ยนเปิดเผยต่อไปว่า  “ มีการสอดแทรกเข้าในพิธีกรรมและความเลื่อมใส นักดนตรีของค่ายกาจู่สมัยโบราณได้สอกแทรกเนื้อหาอื่นๆในเพลงเช่นความรักบ้านเกิด รักประเทศและคนตลอดจนเรื่องราวโบราณ ”

ช่างศิลป์อาวุโสฟู้แด๋

ช่วงที่ผ่านมา ศิลปะการร้องเพลงทำนองกาจู่ได้รับการฟื้นฟูในบางส่วน แต่ปัจจุบันมีเพียงศิลปินอาวุโสเหงวียนฟู้แด๋ อายุ ๙๑ ปีที่ยังคงจำและสามารถร้องเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์ตามจังหวะและลีลาได้ครบทั้ง ๑๔ ลีลา   จากการช่วยเหลือของคุณลุงแด๋ สโมสรกาจู่ไฮฟองสามารถฟื้นฟูศิลปะพื้นบ้านอันทรงคุณค่านี้ได้สำเร็จ ศิลปินยอดเยี่ยมโด่เกวียน หัวหน้าสโมสรกาจู่ไฮฟองเปิดเผยว่า นักร้องหญิงและนักดนตรีได้ไปเรียนการร้องเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์ที่บ้านของคุณลุงแด๋เป็นเวลา ๔ เดือน  ศิลปินโด่เกวียนกล่าวว่า“ ท่านเป็นคนสุดท้ายของเวียดนามที่สามารถเล่นพิณได๊หรือพิณกระจับปี่ได้ คุณลุงทั้งร้องเพลงทั้งเล่นพิณกระจับปี่ ท่านเคยร้องเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์มาหลายต่อหลายครั้งจึงรู้จักจังหวะและลีลาเป็นอย่างดี  แม้อายุสูงมากแล้ว แต่ความจำของท่านยังดีมากจึงสามารถ่ายทอดให้แก่คนรุ่นหลังได้อย่างไม่มีปัญหา ”

เพื่ออนุรักษ์ศิลปะแขนงนี้ให้คงอยู่ตราบนานเท่านาน บรรดานักร้องหญิงและนักดนตรีของสโมสรได้ร่วมจ่ายค่าเล่าเรียนเพื่อเรียนศิลปะและฝึกร้องเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์ที่บ้านของศิลปินอาวุโสแด๋  ในการแสดง ณ ศาลเจ้าเกง นักร้องของสโมสรจึงสามารถร้องตามจังหวะและลีลาได้ครบ ๑๔ ลีลาและ๕รอบ โดยเริ่มต้นด้วยฉากเชิดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ๔ ตัว ณ ลานศาลาประจำหมู่บ้าน ต่อจากนั้นคือการร้องเพลงในทำนองต่างๆเช่น ทำนองยาย ทำนองถวายธูป เป็นต้น

หลังจากสามารถฟื้นฟูศิลปะการร้องเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์ได้แล้ว สิ่งที่ต้องทำต่อไปคือ การอนุรักษ์และถ่ายทอดศิลปะแขนงนี้ให้คนรุ่นหลังสืบสานต่อไป  ศิลปินยอดเยี่ยมโด่เกวียนคุยกับพวกเราว่า “ การฟื้นฟูศิลปะการร้องเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์ได้ประสบความสำเร็จในเบื้องต้น แต่เพื่อเผยแพร่มันเข้าสู่ชีวิตของชุมชนจำเป็นต้องมีความร่วมมือจากทุกฝ่าย ”

นักร้องหญิงและนักดนตรียังคงฝึกการร้องเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์ต้นฉบับอย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย ทั้งนี้ได้เติมแต่งให้ศิลปะพื้นบ้านเวียดนามและชีวิตวัฒนธรรมพื้นบ้านของชาติมีชีวิตชีวาและมีความโดดเด่นมากขึ้น   ในปีนี้ ทางสโมสรกาจู่ไฮฟองจะสอนลีลาการร้องเพลงกาจู่ครบทุกลีลาให้แก่นักร้องหญิงและนักดนตรีตลอดจนแสดงการร้องเพลงกาจู่ในการเรียนภาคสนามของนักเรียนเพื่อเผยแพร่ศิลปะการร้องเพลงทำนองเกื่อดิ่นห์สู่ชีวิตมากขึ้น ./.