วัดรูปสะพานสัญลักษณ์ของเมืองเก่าฮอยอาน

ช่วงค.ศ.๑๙๙๐ เมืองเก่าฮอยอานอยู่ในสภาพที่ทรุดโทรมและชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านยากจน โดยบ้านโบราณบางหลังในจำนวนทั้งหมดประมาณ ๑,๐๐๐ หลังและโบราณสถานอื่นๆเช่นวัดวาอารามจากทั้งหมดกว่า ๒๐๐ หลังที่มีอายุนับร้อยปีอยู่ในสภาพเสื่อมโทรมหนักที่อาจจะพังลงได้ไม่ว่าในเวลาใด  ส่วนสภาพการอยู่อาศัยนั้นก็ลำบากไม่น้อยเพราะจะมีครอบครัวขยาย ๔ รุ่นหรือ ๕ รุ่นอยู่ด้วยกันในบ้านโบราณคับแคบและขาดสิ่งอำนวยความสะดวก ในฤดูร้อนพวกเขาต้องทนกับความร้อนอบอ้าว  พอฤดูฝนมาเยือนก็ต้องอยู่กับน้ำท่วม  ชาวบ้านทนไม่ไหวจึงทำหนังสือขอซ่อมแซมบ้านส่งไปยังทางการเมืองฮอยอาน  นายเหงวียนวันซื๋อ ประธานคณะกรรมการประชาชนเมืองเก่าฮอยอานสมัยนั้นกล่าวถึงมาตรการของทางการในขณะนั้นว่า การสร้างบ้านใหม่ถูกกว่าการบูรณะซ่อมแซมบ้านเก่า  ชาวบ้านขอซ่อมแซมบ้านตามสไตล์ใหม่ ผมไม่อนุญาต  พวกเขาจึงบอกว่า หากไม่อนุญาตท่านต้องเขียนลงในหนังสือเป็นลายลักษณ์อักษณว่า  หากบ้านพัง ท่านต้องรับผิดชอบ  ผมจึงเขียนว่า อนุญาตให้ซ่อมแซมบ้านให้อยู่ในสภาพเดิม  ซึ่งในฐานะเป็นผู้บริหารตัวเมืองนั้น การอนุญาตดังกล่าวมีความรับผิดชอบสูง แต่ยังไม่คำนึงถึงสภาพของชาวบ้านเพราะพวกเขาไม่มีเงินซ่อมแซมบ้านโบราณอยู่แล้ว ดังนั้นการอนุญาตของผมนั้นเหมือนสร้างความเดือดร้อนให้แก่พวกเขา  แต่เนื่องจากบ้านทรุดโทรมหนัก ชาวบ้านจึงรื้อถอนบ้านโบราณและก่อสร้างใหม่โดยไม่สนใจว่าจะได้รับอนุญาตหรือไม่  เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว คณะกรรมการประชาชนตัวเมืองฮอยอานได้มีมาตรการให้สิทธิพิเศษแก่ชาวบ้านย่านเก่าแก่ โดยสนับสนุนเงินบูรณะซ่อมแซมบ้านโบราณให้คงสภาพเดิม มีนโยบายดึงดูดนักท่องเที่ยวและส่งเสริมพวกเขาขายสินค้าบริการนักท่องเที่ยว ทั้งนี้ส่งผลให้ชาวบ้านมีรายได้เพิ่มขึ้น ชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขาก็พลอยดีขึ้นตามไปด้วย นายเหงวียนซื๋อกล่าวว่า “ พวกเขามีเงินเลี้ยงชีวิต ต่อมาเมื่อรวยขึ้นพวกเขาจะตระหนักถึงคุณค่าของมรดกที่ได้รับการสืบทอดจากบรรพบุรุษ ซึ่งนำมาไม่เพียงแต่ความภาคภูมิใจเท่านั้น หากได้รับประโยชน์อีกด้วย พวกเขาจึงอนุรักษ์มรดกเหล่านี้อย่างดี ”

บ้านโบราณยามอาทิตย์ลับขอบฟ้า

ทางการฮอยอานมีนโยบายสนับสนุนเงินบูรณะซ่อมแซมตั้งแต่ร้อยละ ๓๐-๗๐ บางรายได้รับเงินสนับสนุนทั้งหมดตามความทรุดโทรมและทำเลของบ้านโบราณ  ส่วนวัสดุที่ใช้บูรณะซ่อมแซมบ้านโบราณคือ กระเบื้องโบราณและไม้เกรดเอที่มีราคาแพงมาก นายท้ายเต๊บิว เจ้าของบ้านโบราณอายุ ๓๐๐ ปีแยก ๑๒๖/๑ ถนนเจิ่นฟู้ เมืองฮอยอาน ที่ได้รับเงินสนับสนุนร้อยละ ๗๕เพื่อบูรณะซ่อมแซมบ้านอีกทั้งได้รับคำปรึกษาจาก ผู้เชี่ยวชาญเวียดนามและญี่ปุ่นที่มาสำรวจเพื่อซ่อมแซมบ้าน นายบิวกล่าว  “ บ้านของผมได้รับรองเป็นมรดกพิเศษจากรัฐจึงได้รับเงินสนับสนุนมาก  บ้านหลังนี้ถือว่าเก่าแก่มีอายุ ๓๐๐ปี ผมได้บูรณะซ่อมแซมให้อยู่ในสภาพเดิม ผมไม่มีเงินพอจะซ่อมแซมแต่ได้รับเงินช่วยเหลือ ผมรู้สึกดีใจมาก ”

คุณบิวคุยกับพวกเราถึงช่วงเวลาของชีวิตที่ลำบากที่ผ่านมาว่า เขาต้องทำงานทุกอย่างเพื่อเลี้ยงครอบครัวเช่น รับจ้างแบกของ เร่ขายของตามฟุตบาท  แต่บัดนี้ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว ร้านตัดเย็บเสื้อผ้าของลูกสาวสามารถทำรายได้เป็นกอบเป็นกำพอเลี้ยงครอบครัวและยังมีเงินเก็บหอมรอมริบและซ่อมแซมบ้านด้วย นโยบายยกเว้นภาษีและช่วยเหลือชาวบ้านในการทำการค้าขายของทางเมืองฮอยอานเปรียบเสมือนยาวิเศษที่ช่วยชุบชีวิตของชาวบ้านหลายราย นายฝ่ามวันคัว เจ้าของร้านโคมไฟเลขที่ ๑๒๒ ถนนเจิ่นฟู้เล่าว่า  “ สมัยรัฐดำเนินเศรษฐกิจเชิงอุปถัมภ์นั้น ชีวิตของพวกเราขาดแคลนทุกอย่างต้องหาเช้ากินค่ำ  เมื่อที่นี่พัฒนาการท่องเที่ยวชีวิตการครองชีพก็ดีขึ้น  ปัจจุบันครอบครัวผมทำธุรกิจขายโคมไฟมีรายได้ดี ผมรู้สึกมีความสุขกับงานนี้ ”

โคมไฟหลากหลายสีสัน ณ เมืองเก่าฮอยอาน

สำหรับครอบครัวที่อยู่ในซอยลึกนั้น ทางเมืองฮอยอานได้มีนโยบายช่วยเหลือพิเศษเช่น จัดสถานที่ขายของที่ตลาดโต้รุ่งเหงวียนหว่างให้ ตลาดเปิดตั้งแต่ ๕ โมงเย็นจนถึง ๔ ทุ่ม คุณเลถิ่ทงเจ้าของร้านขายของที่ตลาดโต้รุ่งเหงวียนหว่างคุยกับพวกเราว่า  “ บ้านของดิฉันอยู่ที่อานโห่ยไม่มีทำเลขายของ  ทางตัวเมืองได้จัดสถานที่แห่งหนึ่งให้เพื่อขายของและประชาสัมพันธ์อาชีพพื้นเมือง โดยยกเว้นภาษี ๒ ปีแรก สอนอาชีพและปล่อยเงินกู้ให้แก่ผู้ที่อยากพัฒนาการผลิตโดยให้ดอกเบี้ยพิเศษเก็บเพียงร้อยละ๕๐ของดอกเบี้ยทั้งหมดเท่านั้น เดี๋ยวนี้ ชีวิตดีขึ้นกว่าก่อนแล้ว  เราสามารถซื้อสิ่งของเครื่องใช้อย่างครบครัน ซ่อมแซมบ้านให้สวยงามขึ้น ”

จากนโยบายที่ถูกต้องและคล่องตัวของทางการเมืองเก่าฮอยอานทำให้คนฮอยอานมีชีวิตที่ดีขึ้น พวกเขารักและถนอมมรดกของบรรพบุรุษมากขึ้นให้เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ทั้งนี้และทั้งนั้นทำให้เมืองเก่าฮอยอานนับวันดูสวยงามและได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวทั้งชาวเวียดนามและชาวต่างประเทศมากขึ้น ./.