กลุ่มพระปรางค์ แบ๊งอิ๊ต

ในจังหวัดต่างๆริมฝั่งทะเลภาคกลางเวียดนามต่างมีโบราณสถานแห่งวัฒนธรรมจามปาหรือจาม แต่จังหวัดบิ่นดิ๋งห์มีบทบาทสำคัญเพราะเคยเป็นอาณาจักรจามปาช่วงปี 1000-1471 ดังนั้นจึงมีร่องรอยของการพัฒนาที่รุ่งเรืองมากมาย โดยเฉพาะจากกลุ่มพระปรางค์โบราณ๘แห่ง รวมพระปรางค์๑๔องค์ที่มีสถาปัตยกรรมที่เป็นเอกลักษณ์และมีความลี้ลับมาก ซึ่งแตกต่างกับพระปรางค์จามที่จังหวัดกว๋างนามที่ตั้งเป็นกลุ่ม พระปรางค์โบราณที่นี่ตั้งเรียงรายในหลายพื้นที่และมีรูปทรงที่หลากหลาย เช่นกลุ่มพระปรางค์ แบ๊งอิ๊ต เยืองลอง แก๊งเตียน ฟู้หลก บิ่นห์เลิม ห่อนจวง เป็นต้น ในกลุ่มพระปรางค์จามที่จังหวัดบิ่นดิ๋งห์ พระปรางค์คู่ฮึงแถงที่ตั้งอยู่ในนครกวีเญินได้รับการประเมินว่าเป็นสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นที่สุดของสถาปัตยกรรมแห่งวัฒนธรรมยุคจามปา พระปรางค์คู่นี้องค์ใหญ่มีความสูง๒๐เมตรและองค์เล็กสูง๑๘เมตร ตั้งคู่ขนานกันท้าทายกาลเวลามาตั้งแต่ศตวรรษที่๑๒และได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานทางวัฒนธรรมแห่งชาติเมื่อปี๑๙๘๐ พระปรางค์คู่นี้มีสถาปัตยกรรมต่างกับสถาปัตยกรรมแบบทั่วไปของพระปรางค์จามอื่นๆที่มักจะเป็นรูปสี่เหลี่ยมหลายชั้น หากตัวพระปรางค์เป็นทรงสี่เหลี่ยมแต่ส่วนยอดเป็นรูปทรงโค้ง บนพระปรางค์ประธานมีภาพสลักนูนต่ำหนุมานในหลากหลายท่ารำ ส่วนพระปรางค์รองมีภาพสลักนูนกวางป่าเป็นส่วนใหญ่ ด้านในของส่วนโค้งมีรูปคนนั่งท่าปัทมะและมีรูปสิงโตและช้างในท่าหมอบเฝ้าอยู่สองข้าง ตามส่วนมุมต่างๆของพระปรางค์ตกแต่งด้วยรูปครุฑซึ่งทำจากหินช่วยเพิ่มความลี้ลับให้แก่กลุ่มพระปรางค์จามและเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศจำนวนมาก นายโด๋จูงเกียนนักท่องเที่ยวจากฮานอยพร้อมครอบครัวได้มาเที่ยวชมแหล่งพระปรางค์ที่จังหวัดบิ่นดิ๋งห์ได้กล่าวว่า"ผมเห็นว่าสถาปัตยกรรมของพระปรางค์ที่นี่แปลกและน่าสนใจมาก ซึ่งเห็นคนท้องถิ่นเล่าว่าพระปรางค์นี้ก่อสร้างโดยไม่ต้องใช้ปูน ทำให้น่าศึกษามาก"

พระปรางค์คู่ฮึงแถง

นอกจากพระปรางค์คู่ดังกล่าว พระปรางค์แบ๊งอิ๊ตก็เป็นอีกจุดหนึ่งที่น่าสนใจ โดยถูกก่อสร้างในช่วงปลายศตวรรษที่๑๑บนเขาดินใกล้สี่แยกทางหลวงหมายเลข๑เอกับทางหลวงหมายเลข๑๙ของอำเภอตวีเฟือก เป็นกลุ่มพระปรางค์๔องค์ที่มองจากไกลๆเหมือนขนมอิ๊ตของคนภาคกลางจึงถูกตั้งชื่อว่ากลุ่มพระปรางค์แบ๊งอิ๊ต ซึ่งแต่ละองค์จะมีสถาปัตยกรรมที่แตกต่างกันและถือเป็นกลุ่มพระปรางค์ที่มีความพิเศษทั้งด้านสถาปัตยกรรมและศิลปะจนถูกระบุในหนังสือ "สถาปัตยกรรม1001แห่งที่คุณต้องมาเยือนสักครั้ง" ที่จัดทำโดยกลุ่มชาวอังกฤษ ส่วนพระปรางค์เยืองลอง 3 องค์ ที่ถูกก่อสร้างในช่วงปลายศตวรรษที่๑๒ซึ่งเป็นช่วงที่วัฒนธรรมและศิลปะของราชอาณาจักรจามปาพัฒนารุ่งเรืองที่สุดนั้นมีศิลปะด้านประติมากรรมที่ปราณีตสวยงาม ทั้งลายสัตว์ศักดิ์สิทธิ์และลายธรรมชาติที่มีชีวิตชีวาและมีความลี้ลับ ทำให้พระปรางค์เยืองลองได้รับการประเมินว่าเป็นหนึ่งในพระปรางค์จามที่สวยที่สุดในภาคกลาง ซึ่งนี่ถือเป็นกลุ่มพระปรางค์ที่โดดเด่นที่สะท้อนทักษะความสามารถด้านการก่อสร้างและศิลปะอันน่าทึ่งของวัฒนธรรมยุคจามปา แม้กาลเวลาได้ผ่านไปเป็นพันปีแต่สถาปัตยกรรมพระปรางค์จามที่จังหวัดบิ่นดิ๋งห์ยังคงมีสภาพเกือบสมบูรณ์และเป็นแหล่งท่องเที่ยว แหล่งศึกษาค้นคว้าที่มีแรงดึงดูดใจให้ทั้งนักวิจัยและนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมอย่างไม่ขาดสาย.