(VOVworld) – ผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์เนื่องจากสงครามเคมีที่สหรัฐก่อขึ้นในเวียดนามเมื่อกว่า๕๐ปีก่อน(ปี๑๙๖๑)ยังคงส่งผลกระทบถึงทุกวันนี้แต่รัฐบาลเวียดนามและองค์การสังคมต่างๆกำลังพยายามช่วยเหลือผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินฟันฝ่าอุปสรรคในชีวิต

ผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซิน(Photo:VOV)

 เป็นเวลาเพียง๑๐ปีเท่านั้นของสงครามรุกรานเวียดนามที่ยาวนานเกือบ๒๐ปีคือ (ช่วงปี๑๙๖๑ถึงปี๑๙๗๑) กองทัพสหรัฐได้โปรยสารพิษ๘๐ล้านลิตรซึ่งร้อยละ๖๑เป็นสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินลงในพื้นที่๑ส่วน๔ของภาคใต้เวียดนามซึ่งทำให้มีชาวเวียดนามโดนสารพิษสีส้ม๔.๘ล้านคนซึ่งได้รับกระทบจนกลายเป็นผู้เคราะห์ร้ายกว่า๓ล้านคน รวมทั้งผู้เคราะห์ร้ายรุ่นที่๒และ๓ อีกทั้งมีผู้เคราะห์ร้ายนับแสนคนตายด้วยความเจ็บปวดและอีกนับแสนคนกำลังต่อสู้กับโรคร้ายต่างๆ สตรีจำนวนมากไม่สามารถทำหน้าที่แม่และภรรยาได้อย่างสมบูรณ์และมีเด็กพิการมาแต่กำเนิดจำนวนมาก

สร้างรูปแบบความช่วยเหลือที่หลากหลาย

หลังจากที่ประเทศมีสันติภาพ รวมประเทศเป็นเอกภาพ รัฐบาลเวียดนามได้มีแผนที่เป็นรูปธรรมเพื่อแก้ไขผลร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินโดยได้ประกาศใช้นโยบายช่วยเหลือผู้ที่เข้าร่วมการเคลื่อนไหวในสงครามกู้ชาติและบูตรของพวกเขาที่โดนสารพิษ เมื่อปี๒๐๐๐ นายกรัฐมนตรีได้ประกาศใช้นโยบายช่วยเหลือผู้ที่เข้าร่วมการเคลื่อนไหวในสงครามกู้ชาติและบูตรที่โดนสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินที่กองทัพสหรัฐใช้ในสงครามเวียดนาม  จนถึงปัจจุบัน รัฐบาลเวียดนามได้ให้ความช่วยเหลือผู้ที่เข้าร่วมการเคลื่อนไหวในสงครามกู้ชาติและบุตรที่โดนสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินประมาณ๓แสนคน  สำหรับเป้าหมายที่ไม่เข้าร่วมการเคลื่อนไหวในสงครามกู้ชาติแต่โดนสารพิษสีส้มก็ได้รับความช่วยเหลือตามนโยบายสังคมสงเคราะห์ซึ่งนโยบายเหล่านี้ได้รับการปรับปรุงให้มีความเหมาะสมอย่างต่อเนื่อง รองศาสตราจารย์ ดร.เหงวียนเท้หลึก เลขาธิการสมาคมผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินเวียดนามกล่าวว่า“จนถึงปัจจุบัน มีผู้เคราะห์ร้ายร้อยละ๓๐ที่ได้รับความช่วยเหลือในการซื้อบัตรประกันสุขภาพ เด็กเคราะห์ร้ายร้อยละ๒๐ถึงร้อยละ๒๕ได้เข้าร่วมโครงการดูแลฟื้นฟูสมรรถภาพ นอกจากนี้ยังมีนโยบายช่วยเหลือค่าเล่าเรียนและเงินทุนในรูปให้เปล่าและดอกเบี้ยต่ำเพื่อทำการผลิตและประกอบธุรกิจ นโยบายเกี่ยวกับที่ดิน และการชดเชยค่าไฟฟ้า ปัจจุบัน ที่จังหวัดและนครต่างๆทั่วประเทศต่างมีศูนย์สังคมสงเคราะห์ของสำนักงานแรงงาน ทหารทุพพลภาพและสังคม ส่วนหมู่บ้านมิรภาพต่างๆก็ได้รับความช่วยเหลือจากงบประมาณแผ่นดิน”

ควบคู่กับความช่วยเหลือด้านสาธารณสุข การศึกษาและฝึกอบรม ความช่วยเหลือทางวัตถุให้แก่ผู้เคราะห์ร้ายก็ได้รับความสนใจเช่นกันโดยในกว่า๑๐ปีที่ผ่านมา สมาคมผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มได้อ๊อกซินได้รับเงินบริจาคกว่า๘แสนล้านด่งจากองค์กรและบุคคลทั้งในและต่างประเทศ นายเหงวียนเท้หลึกกล่าวต่อไปว่า“ทางสมาคมได้นำเงินบริจาคมาก่อสร้างศูนย์ดูแลผู้เคราะห์ร้าย สร้างบ้านนับพันหลัง และมอบทุนการศึกษาและจัดหางานทำให้แก่บุตรผู้เคราะห์ร้าย ช่วยเหลือผู้เคราะห์ร้ายในการตรวจรักษาโรคและเงินทุนในการผลิต ความดูแลเอาใจใส่ต่อผู้เคราะห์นับวันมีรูปแบบที่หลากหลายมากขึ้นต่อไป”

ต่อสู้เพื่อความยุติธรรมให้แก่ผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินเวียดนาม

            เมื่อวันที่๓๐มกราคมปี๒๐๐๔ ในฐานะตัวแทนของผู้เคราะห์ร้าย สมาคมผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินเวียดนามและบรรดาผู้เคราะห์ร้ายได้ยื่นฟ้องบริษัทเคมี๓๗แห่งของสหรัฐที่ผลิตและจัดสรรสารพิษให้กองทัพสหรัฐใช้ในสงครามรุกรานเวียดนามเพื่อเรียกร้องการชดเชยให้แก่ผู้เคราะห์ร้ายเวียดนามผ่านศาลชั้นต้น ศาลอุทธรณ์และศาลฎีกา แม้ว่า ศาลสหรัฐจะยกฟ้องแต่กรณีฟ้องร้องนี้ก็ช่วยให้ประชาชนในหลายประเทศเข้าใจถึงโศกนาฏกรรมจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินที่มีต่อผู้เคราะห์ร้ายหลายล้านคนในประเทศต่างๆรวมทั้งผู้เคราะห์ร้ายเวียดนาม๓.๑ล้านคนและทำให้วงการการเมือง วงการกฎหมายและบริหารของสหรัฐเปลี่ยนแปลงท่าที จิตสำนึกและหันมาช่วยเหลือผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซิน รัฐบาลสหรัฐได้ช่วยเหลืองบให้แก่การชะล้างสารพิษที่ตกค้างในพื้นที่ต่างๆและนับตั้งแต่ปีงบประมาณ๒๐๑๒ เป็นต้นมา รัฐบาลสหรัฐได้ให้ความช่วยเหลือแก่ผู้พิการจากสารพิษเคมีเวียดนามเป็นจำนวนเงิน๕ล้านเหรียญสหรัฐต่อปี  นายเหงวียนเท้หลึก เลขาธิการสมาคมผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มไดอ๊อกซินเวียดนามกล่าวว่า“ปัจจุบัน พวกเรากำลังฟ้องร้องบริษัทผลิตสารเคมีต่างๆของสหรัฐโดยเรียกร้องให้พวกเขาต้องรับผิดชอบทั้งทางกฎหมายและศีลธรรมต่อผู้เคราะห์ร้ายทุกคน  รวมทั้งผู้เคราะห์ร้ายเวียดนาม ทหารผ่านศึกอเมริกัน และทหารผ่านศึกประเทศพันธมิตรของสหรัฐที่เข้าร่วมสงครามเวียดนามที่โดนสารพิษสีส้มไดอ๊อกซิน ทางสมาคมได้ฟ้องร้องรัฐบาลและบริษัทผลิตสารเคมีต่างๆของสหรัฐเพื่อให้ทั้งสองประชาชาติหวนมองดูอดีค ถอดบทเรียน สร้างความเข้าใจและส่งเสริมให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศพัฒนาอย่างดีงามยิ่งขึ้นดังความปรารถนาของประชาชนทั้งสองประเทศ”

            ความพยายามของรัฐบาลเวียดนาม และการสนับสนุนจากองค์กรและบุคคลต่างประเทศได้มีส่วนร่วมแบ่งเบาความเจ็บปวด และความสูญเสียให้แก่ผู้เคราะห์ร้าย รวมทั้ง ช่วยให้พวกเขาสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปโดยไม่รู้สึกถูกโดดเดี่ยว./.