(VOVworld)- สำหรับทหารผ่านศึกอเมริกันหลายคนที่เคยเข้าร่วมสงครามในเวียดนาม การกลับมามีส่วนร่วมแม้จะน้อยนิดเพื่อสมานแผลสงครามให้แก่คนท้องถิ่นคือความปรารถที่พวกเขาพยายามปฏิบัติเพื่อชดเชยความผิดและแบ่งเบาความปวดร้าวแห่งสงครามที่สหรัฐก่อขึ้นในเวียดนาม

ทหารผ่านศึกอเมริกันเยือนเวียดนาม

ตลอด25ปีที่ผ่านมา นายรอยไมค์ โบอิมห์ ได้กลับมาเยือนจ.กว๋างหงาย ในช่วงเดือนมีนาคมของทุกปีเพื่อปฏิบัติกิจกรรมการกุศลและสีไวโอลินที่อนุสาวรีย์ร่องรอยสงครามเซินหมีเพื่อเป็นการขอให้ดวงวิญญาณของชาวบ้านกว่า500คนที่เสียชีวิตในเหตุการณ์สังหารหมู่ชาวบ้านหมีลายเมื่อปี1968ไปสู่สวรรค์ โดยเขาถือว่านี่คือวิธีการที่ช่วยให้จิตใจสบายขึ้น และความรู้สึกผิดในโทษกรรมของตนที่ฝังลึกในใจเบาบางลงได้บ้าง  ในหลายปีที่ผ่านมาด้วยความปรารถนาในการสมานแผลสงครามระหว่างสองฝ่าย เขาไม่เพียงแต่ได้รณรงค์เรียกร้องให้มิตรประเทศช่วยสนับสนุนการก่อสร้างโรงเรียนให้แก่เด็กๆที่เซินหมีเท่านั้นหากยังช่วยสร้างบ้านเอื้ออาธรให้แก่สตรี ทหารผ่านศึกและผู้เคราะห์ร้ายจากสารพิษสีส้มในจ.กว๋างหงายอีกหลายพันคน

นายซูล์จอนห์กับเด็กที่หมู่บ้านมิตรภาพ

พูดแล้วก็ทำจริง ปี2005นายซูล์จอนห์ได้ร่วมกับทหารผ่านศึกอเมริกันหลายคนเขียนจดหมายเปิดผนึกเพื่อรณรงค์ให้ชาวอเมริกันร่วมมือแบ่งเบาความปวดร้าวจากสงครามและให้คำมั่นเพื่อมิตรภาพและสันติภาพระหว่างสองประชาชาติ นอกจากนั้นตั้งแต่ปี2008จนถึงปัจจุบันทหารผ่านศึกอเมริกันได้ให้การสนับสนุนการฟ้องร้องเรียกความเป็นธรรมของผู้เคราะห์ร้ายจากสารสีส้มเวียดนาม นาย ไมค์ มาร์ซอย์ รองประธานองค์กรวีเอฟพีเผยว่าพวกเราพยายามปรับเปลี่ยนจิตสำนึกของทางการท้องถิ่นและประชาชนสหรัฐในปัญหานี้โดยทำการรวบรวมหลักฐานที่ชอบธรรมเกี่ยวกับผลร้ายของสงคราม ความปวดร้าวและสูญเสียที่ชาวเวียดนามต้องทนรับเพื่อเสนอต่อรัฐสภาสหรัฐเพื่อเรียกร้องความช่วยเหลือ อันที่จริงก็มีชาวอเมริกันจำนวนมากมีใจรักเวียดนามดังนั้นหน้าที่ของพวกเราก็มีมากมายเพื่อที่จะกลายเป็นสะพานเชื่อม สมานบาดแผลจากสงครามให้แก่ชาวเวียดนาม

“เราไม่อาจเปลี่ยนแปลงอดีตแต่สามารถสร้างอนาคตได้” เป็นประโยคหนึ่งในจดหมายเปิดผนึกที่นายซูล์จอนห์และมิตรชาวสหรัฐส่งถึงเวียดนามซึ่งสามารถสื่อถึงความในใจของทุกคนได้อย่างลึกซึ้งและสิ่งนี้ก็เป็นเรื่องจริง เพราะแม้ไม่อาจเปลี่ยนแปลงอดีตแต่เขาเหล่านั้นสามารถมีปฏิบัติการที่เป็นรูปธรรมเพื่อชีวิตที่ดีกว่าของชนรุ่นหลังและนี่คือความปรารถนาที่ทหารผ่านศึกอเมริกันหลายคนได้มุ่งสร้างสรรค์ให้เป็นจริงเพื่อช่วยให้ทั้งสองประชาชาติเวียดนาม-สหรัฐกระเถิบเข้าใกล้ชิดกันมากขึ้น./.