เครื่องปั้นดินเผาในจังหวัดบิ่งเยืองมีเอกลักษณ์เฉพาะตั้งแต่การออกแบบไปจนถึงเครื่องเคลือบ

ห่างจากใจกลางเมือง ถูโหย่วหมด ไม่ไกลมากนัก มีถนนสายหนึ่งที่มีชื่อว่า หล่อลู ในแขวง เตืองบิ่งเหียบ ที่นี่เป็นสถานที่เก็บรักษาและอนุรักษ์อาชีพทำเครื่องปั้นดินเผาของจังหวัดบิ่งเยืองโดยมีหลายสิบครอบครัวที่ยังคงผลิตไหด้วยวิธีการแบบดั้งเดิม

นาย บุ่ยวันยาง เจ้าของเตาเผา ด่ายฮึง ซึ่งเป็นเตาเผาที่ทำเครื่องปั้นดินเผาที่เก่าแก่ที่สุดในจังหวัดบิ่งเยืองได้เผยว่า ในอดีต ไหและโอ่งเป็นที่นิยมจึงขายดีมาก มีพ่อค้ามาหาซื้อผลิตภัณฑ์ถึงที่เตาเผา ในหลายปีมานี้ เจ้าของเตาเผาต้องเป็นฝ่ายรุกในการหาช่องทางจำหน่ายผลิตภัณฑ์ในจังหวัดต่างๆในเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำโขงและส่งออกไปยังกัมพูชา เพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้า ช่างฝีมือต้องปรับเปลี่ยนการออกแบบไปจนถึงการเคลือบสี ถึงแม้มีความยากลำบากและรายได้ไม่สูง แต่คนงานยังคงหลงใหลและมีความผูกพันกับอาชีพนี้

“เมื่อเทียบกับอาชีพอื่น อาชีพนี้ทำเงินได้น้อย แต่เนื่องจากมีความรักอาชีพนี้ทุกคนในครอบครัวต่างก็พยายามรักษาไว้ มีคนงานที่ประกอบอาชีพนี้มา 50-60 ปี ต่อมา ลูกๆของพวกเขาก็มาสานต่อนานกว่า 30 ปีแล้วก็สืบทอดอาชีพให้แก่รุ่นหลาน”

เครื่องปั้นดินเผาบิ่งเยืองไม่เพียงแต่มีชื่อเสียงด้วยผลิตภัณฑ์แจกันและไหเท่านั้น หากยังมีผลิตภัณฑ์ในครัวเรือนอีกมากมาย เช่น หม้อดิน ชาม ถ้วยและกาน้ำชา ซึ่งมีจุดเด่นที่สีเคลือบและลวดลาย ในหลายปีมานี้ จากการเปลี่ยนแปลงแนวคิดเพื่อปรับตัว เครื่องปั้นดินเผาบิ่งเยืองได้มีส่วนร่วมที่สำคัญต่อการพัฒนาเศรษฐกิจ สร้างงานทำและรายได้ที่มั่นคงให้แก่ชาวท้องถิ่น ขณะนี้ จังหวัดบิ่งเยืองมีโรงงานผลิตเครื่องเซรามิกเกือบ 300 แห่ง จัดสรรผลิตภัณฑ์ให้แก่ตลาดตั้งแต่ 130 ถึง 150 ล้านชิ้นต่อปี ด้วยความพยายามอย่างต่อเนื่อง เครื่องปั้นดินเผาบิ่งเยืองกำลังพัฒนาดีขึ้นและค่อยๆเจาะตลาดที่ต้องการมาตรฐานที่เข้มงวด เช่น ยุโรปและสหรัฐ บริษัทใหญ่บางแห่งยังคงมีมูลค่าการส่งออกหลายล้านดอลลาร์สหรัฐทุกปี เช่น บริษัท มิงลองห์ บริษัท เฟือกหยูลอง บริษัท เกื่องฟาดและบริษัท มิงฟาต เป็นต้น

ถึงแม้ได้มีการเปลี่ยนแปลงใหม่และมีความคิดสร้างสรรค์เพื่อการคงอยู่ในสภาวการณ์แห่งการผสมผสานเข้ากับกระแสโลก แต่ชาวบิ่งเยืองก็ประสบความยากลำบากในการอนุรักษ์และพัฒนาอาชีพทำเครื่องปั้นดินเผาบิ่งเยือง ในฐานะเป็น 1 ใน 3 ศูนย์กลางการทำเครื่องเซรามิกที่มีชื่อเสียงของจังหวัดฯ แต่จนถึงขณะนี้ ที่แขวงแช้งเหงียในเมืองถูโหย่วหมด แขวงล้ายเทียวในเมืองถ่วนอานและแขวง เตินเฟือกแค้งในตัวเมือง เตินเอวียน จำนวนเตาเผาได้ลดลงเป็นอย่างมากเนื่องจากข้อกำหนดที่เข้มงวดเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม นาย ลี้หงอกแบก ประธานสมาพันธ์ทำเครื่องเซรามิกบิ่งเยืองได้เผยว่า นโยบายของจังหวัดฯในปัจจุบันคือย้ายโรงงานในเขตชุมชนออกไปยังพื้นที่อื่นและเปลี่ยนจากการใช้เตาฟืนแบบดั้งเดิมไปใช้แก๊สหรือไฟฟ้า การย้ายที่ตั้งและการเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีต้องใช้เงินลงทุนจำนวนมาก ดังนั้น จำนวนเตาเผาในบิ่งเยืองจึงลดลงเป็นอย่างมาก

“พวกเรากำลังเสนอให้ในเขตพื้นที่ขนาดใหญ่ทำการวางผังสำหรับพื้นที่ทำเครื่องเซรามิกเพื่อพัฒนาและให้เจ้าของสถานประกอบการกู้เงินด้วยดอกเบี้ยต่ำในระยะยาวเพื่อก่อสร้างโรงงานตามความปรารถนาของพวกเขา จากนั้นการผลิตจะสะดวกมากขึ้นและราคาถูกลงซึ่งจะช่วยเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน”

อาชีพทำเครื่องปั้นดินเผาในบิ่งเยืองได้ผ่านการผันผวนของกาลเวลา แต่ได้สร้างคุณค่าทางวัฒนธรรมพร้อมกับมูลค่าทางเศรษฐกิจสูงมาสู่จังหวัดบิ่งเยือง

ความยากลำบากอีกประการหนึ่งของอาชีพทำเครื่องปั้นดินเผาในจังหวัดบิ่งเยืองคือการขาดแรงงาน เนื่องจากอาชีพนี้ไม่เพียงแต่ต้องใช้ความชำนาญเท่านั้น หากยังต้องมีความคิดสร้างสรรค์เพื่อสร้างผลิตภัณฑ์ที่สวยงามและสามารถแข่งขันได้ นอกจากนี้ เนื่องจากความต้องการและมาตรฐานที่เข้มงวดจึงมีคนงานรุ่นใหม่จำนวนน้อยที่เลือกทางสร้างฐานะด้วยอาชีพนี้ เพื่อแก้ไขปัญหาการขาดแคลนแรงงานให้แก่อาชีพทำเครื่องปั้นดินเผา โรงเรียนอาชีวะศึกษาวิจิตศิลป์-วัฒนธรรมบิ่งเยืองได้ฟื้นฟูการเรียนการสอนอาชีพนี้ ตามความเห็นของนาย เลจุงหาย เจ้าของโรงงานทำเครื่องปั้นดินเผาจูงแถ่งในแขวงบิ่งหว่า เมืองถ่วนอานได้เผยว่า การฝึกอบรมต้องมีความผูกพันกับการปฏิบัติในทางเป็นจริงถึงจะมีแรงงานที่มีทักษะวิชาชีพ

อาชีพทำเครื่องปั้นดินเผาในบิ่งเยืองได้ผ่านการผันผวนของกาลเวลา แต่ได้สร้างคุณค่าทางวัฒนธรรมพร้อมกับนำมูลค่าทางเศรษฐกิจสูงมาสู่จังหวัดบิ่งเยือง มีส่วนช่วยเสริมความงามทางวัฒนธรรมของชาวบิ่งเยือง เพื่อให้อาชีพทำเครื่องปั้นดินเผาพัฒนามากขึ้น ผู้รักอาชีพนี้มีความประสงค์ว่า จังหวัดบิ่งเยืองจะมีนโยบายต่างๆและปฏิบัติแผนการอนุรักษ์อาชีพทำเครื่องปั้นดินเผาแบบดั้งเดิมนี้โดยเร็ว ./.