หนังควายหมักเปรี้ยว

อันดับแรกเรามาดูกันว่าชนกลุ่มน้อยเผ่าไทที่จังหวัด เซินลา นั้นมีเมนูอาหารพื้นเมืองอะไรที่ขึ้นชื่อนะคะ โดยเขตที่ราบสูงโหมกโจว์ จังหวัดเซินลาเป็นถิ่นอาศัยของชนเผ่าไท ซึ่งไม่เพียงแต่ขึ้นชื่อว่าเป็นถิ่นดอกไม้ป่าที่สวยงามหลายสายพันธุ์พร้อมอากาศบริสุทธิ์ปลอดโปร่งเท่านั้นหากยังดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยวด้วยอาหารพื้นเมืองหลายอย่างโดยเฉพาะ หนังควายหมักเค็มเปรี้ยว ซึ่งตามคำแนะนำของชาวเผ่าไทในท้อนถิ่นวิธีการทำเมนูนี้มีความสำคัญมากกว่าจะได้หนังควายหมักเปรี้ยวที่อร่อยไม่แข็งไม่เหนียวมากเกินไป นาย ต่องวันเอียน จากหมู่บ้าน ป๋าง ต.เจี่ยงแดน นครเซินลาเผยว่า“หนังควายหั่นเป็นชิ้นเท่าฝ่ามือ แช่น้ำร้อนล้างให้สะอาด หลังจากนั้นก็เอาไปย่างบนเตาถ่านจนหอมแล้วก็นำไปล้างอีกรอบ ล้างเสร็จก็ต้มน้ำอีกทีให้นิ่มพอดี”

ยำหนังควาย (photo internet)

สำหรับเครื่องปรุงก็เป็นสิ่งสำคัญมากโดยเฉพาะต้องมีส่วนผสมที่เป็นมะแขว่นหรือพริกหอมซึ่งเป็นเครื่องปรุงที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวเขาภาคเหนือ นอกจากนั้นก็ยังมีกระเทียม พริก หมากเหลี่ยม น้ำหน่อไม้ดอง น้ำตาล เกลือ ถั่วลิสงและงา นายต่อวันเอียน จากบ้านป๋าง ต.เจี่ยงแดน นครเซินลาเผยว่า“นำทุกอย่างคลุกเคล้าเข้ากันแล้วหมักกับหนังควายใส่ในไหดินแล้วปิดฝาให้สนิท ใช้เวลาประมาณ1สัปดาห์ก็สามารถนำมาทานได้ โดยปรุงรสเพิ่มเติมตามความเหมาะสม” 

หนังควายหมักเปรี้ยวมักจะทานกับผักแกล้มหรือหัวปลี ซึ่งมีสรรพคุณในการแก้อาการเมาค้าง แก้เลี่ยนเมื่อทานอาหารมันๆ ดังนั้นจึงเป็นเมนูกับแกล้มอย่างหนึ่งที่ขาดมิได้ในเมนูอาหารของชนเผ่าไทซึ่งก็เหมือนกับพวกผักดองปรุงรสเปรี้ยวหวานที่คนทั่วไปชอบทาน โดยถือเป็นของฝากอย่างหนึ่งที่คนมาเที่ยวเขตนี้มักจะซื้อกลับบ้านเป็นของฝาก

หลังจากที่ได้ลิ้มลองเมนูพิเศษนี้แล้วเรามาดื่มด่ำกับบรรยากาศของจังหวัดเซินลาที่ถือเป็นถิ่นแห่งดอกกาหลง โดยเฉพาะถ้ามาเที่ยวในฤดูใบไม้ผลิเชื่อว่าทุกท่านจะต้องทึ่งความสวยงามของดอกไม้ป่าที่บานสะพรั่งทั่วป่าเขาจนหลงรักท้องถิ่นแห่งนี้แน่นอน

เพลงที่ท่านกำลังได้ฟังนั้นชื่อว่า สวัสดีเมืองเซินลา ประพันธ์โดยนักดนตรีเจิ่นหว่าน ซึ่งเป็นหนึ่งในเพลงที่ไพเราะที่บ่งบอกถึงความสวยงามและการพัฒนาของจังหวัดเขตเขาแห่งนี้ทั้งในด้านเศรษฐกิจสังคมและการท่องเที่ยว ซึ่งสำหรับจุดท่องเที่ยวที่ถือเป็นไฮไลท์ของเซินลาที่เมื่อมาเที่ยวแล้วก็อย่าพลาดไปก็คือ แหลม ต่าซัว สวรรค์แห่งทะเลหมอกในอ.บั๊กเอียนที่ดึงดูดหนุ่มสาวมาสัมผัสและถ่ายรูปซึ่งอาจเปรียบเสมือนทะเลหมอกสวรรค์แห่งล้านนา “ ภูชี้ฟ้า "ที่ประเทศไทยก็ไม่เชิง จุดที่สองที่เราอยากแนะนำคือเนินชารูปหัวใจที่อำเภอเมืองโหมกโจว์ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักและพลังชีวิตของชาวท้องถิ่น จุดชมวิวที่แสนโรแมนติกแต่ก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นแห่งการผจญภัยที่ต้องเอ่ยถึงในจังหวัดเซินลาคือ ยอดฟาลวง ที่ตั้งอยู่ในเขตแดนเวียดนาม-ลาว สูงเกือบ2พันเมตรจากระดับน้ำทะเลและได้รับฉายาให้เป็น “ชายคาแห่งเขตที่ราบสูงโหมกโจว์” ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ดึงดูดความสนใจของผู้ที่ชอบการผจญภัยเพราะเส้นทางขึ้นไปบนยอดฟาลวงนั้นมีแต่ป่าทึบและทางเท้าที่ลาดชันแต่เมื่อพิชิตได้แล้วก็จะรู้สึกสุขใจมากเพราะมันคุ้มค่า  ส่วนหากใครชอบเที่ยวถ้ำก็มี เซินโหมกเฮือง หรือถ้ำค้างคาว ที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของอำเภอเมืองโหมกโจว์ ซึ่งเป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวที่ต้องมาเมื่อเที่ยวเมืองโหมกโจว์เพราะถ้ำแห่งนี้เปรียบเสมือนเป็นผลงานศิลปะที่ธรรมชาติได้สร้างไว้จนได้รับฉายาว่าเป็นถ้ำที่สวยที่สุดแห่งทิศตะวันตก

แหลม ต่าซัว สวรรค์แห่งทะเลหมอก(photo internet)

สำหรับผู้ที่ชอบศึกษาวิถีชีวิตชาวเขาก็ไปที่หมู่บ้านการท่องเที่ยวชุมชนต.ฮัวลา อ.เมืองเซินลา พักที่บ้านไม้ยกพื้น ร่วมกิจกรรมการผลิต งานหัตถกรรมพื้นเมือง ลิ้มลองอาหารจานเด็ดของชนเผ่าไท โดยเฉพาะยังมีธารน้ำร้อนบ๋านมองที่เป็นจุดนัดพบของนักท่องเที่ยวต่างชาติจำนวนมาก เป็นแหล่งพักผ่อนคลายเครียดที่มีการบริการเป็นมืออาชีพที่ต้องลองเมื่อมาเซินลา

อำลาเมืองเซินลาที่แสนสวยเราจะไปเที่ยวต่อที่จังหวัดฮายางเพื่อศึกษาเกี่ยวกับของฝากที่ขึ้นชื่ออย่างหนึ่งที่นักท่องเที่ยวทุกคนต้องซื้อกลับเป็นของฝาก นั่นคือน้ำผึ้งดอกมิ้นต์ป่า  โดยนอกจากขึ้นชื่อว่าเป็นถิ่นแห่งดอก ตามยากแหมก หรือ ดอกบักวีต ในเขตที่ราบสูงด่งวันแล้ว จังหวัดฮายางยังขึ้นชื่อว่ามีผลิตภัณฑ์ประจำถิ่นคือน้ำผึ้งดอกมิ้นต์ป่าที่สะท้อนทั้งวัฒนธรรมและภูมิปัญญาของชาวท้องถิ่น

ดอกมิ้นต์ป่าเป็นดอกไม้ที่ขึ้นตามธรรมชาติบนเชิงเขาที่สูงประมาณ2พันเมตรจากระดับน้ำทะเล โดยพบเห็นมากที่สุดที่อ.กว๋านบะ เอียนมิงห์ ด่งวัน แหม่วหวาก เป็นต้น ดอกมิ้นต์ป่ามีสีม่วงอมชมพู เริ่มบานในช่วงเดือนตุลาคม-มกราคมซึ่งเป็นช่วงหน้าหนาวที่อุณหภูมิในเขตเขาสูงมักจะหนาวจัด พืชพันธุ์อื่นๆไม่สามารถขึ้นได้มีเฉพาะต้นมิ้นต์ป่านี้ที่ยังออกดอกสวยงามท้าทายลมหนาว ตามคำเล่าขานของชนกลุ่มน้อยม้ง เย้า ไต โลโลที่อาศัยในอ.กว๋านบะ ไม่รู้ว่าดอกไม้นี้มาจากไหนรู้แต่ว่าเป็นดอกที่ให้น้ำผึ้งที่หอมหวานเป็นพิเศษ โดยเมื่อก่อนชาวบ้านก็เลี้ยงผึ้งแบบธรรมชาติเพื่อใช้เองแต่เมื่อมีความต้องการสูงก็เริ่มศึกษาเรียนรู้เพื่อจัดการเลี้ยงผึ้งให้เป็นอาชีพเสริมเพื่อเพิ่มรายได้และตอบสนองความต้องการโดยมีหลายครอบครัวสามารถเลี้ยงผึ้งมากถึงร้อยๆฝูง คุณหวูถิด่าว ชาวต.สูงจ่าว อ.เเหม่วหวากเผยว่า “เราเลี้ยงผึ้งตามฤดูกาล ซึ่งในช่วงที่ทุกครอบครัวไม่สามารถทำไร่หรือปลูกพืชอะไรได้ก็เป็นฤดูดอกมิ้นต์ป่าบาน จึงสะดวกเพื่อพัฒนาอาชีพเลี้ยงผึ้งแถมยังมีรายได้เสริมด้วย”

ของฝากจากจังหวัดฮายาง

เมื่อถึงฤดูเก็บน้ำผึ้ง ตามเส้นทางขึ้นเขาที่ถูกตั้งชื่อว่า“เส้นทางแห่งความสุข” จากใจกลางอำเภอเมืองไปยังตำบลต่างๆเช่น ก๊านซูฝิ่น หลุงปู่ เคิววาย เป็นต้น นักท่องเที่ยวจะเห็นว่ามีการตั้งเต้นท์ขึ้นมาเพื่อใช้สำหรับการเก็บน้ำผึ้ง โดยคนท้องถิ่นบอกว่าการเลี้ยงผึ้งได้มีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาความยากจนและเพิ่มรายได้ให้แก่พี่น้องชนกลุ่มน้อยเผ่าต่างๆที่ยังประสบความลำบากในการพัฒนาเศรษฐกิจเพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ให้ดียิ่งขึ้น ซึ่งถ้าหากท่านใดที่มีโอกาสมาเที่ยวจังหวัดฮายางก็อย่าลืมซื้อน้ำผึ้งดอกมิ้นต์ไปเป็นของฝากทางบ้าน ซึ่งนอกจากจะได้ของดีมีคุณภาพแล้วก็ยังเป็นการสนับสนุนให้ชนกลุ่มน้อยในท้องถิ่นเขตเขาพัฒนาชีวิต

สำหรับเพลง ฮายางบ้านฉัน ขับร้องโดยจ๋องเติ๊นก็เป็นการสิ้นสุดรายการเที่ยวเวียดนามชื่อว่า “เวียดนาม มนต์เสน่ห์ที่ซ่อนเร้น” ของสถานีวิทยุเวียดนามวันนี้นะคะพบกันใหม่ในรายการต่อไปโดยเราจะพาท่านไปเที่ยวแหลม ซาหวี ที่เมืองม๊องก๊ายจังหวัดกว๋างนิงห์ซึ่งขึ้นชื่อด้วยมรดกธรรมชาติโลก อ่าวฮาลองสำหรับวันนี้สวัสดี