การทำเครื่องเซรามิกในหมู่บ้านบ๊าดจ่าง

ปัจจุบัน เวียดนามมีหมู่บ้านศิลปาชีพกว่า๒๗๙๐แห่ง  โดยมีแรงงานกว่า๑๑ล้านคนและผลิตสินค้าหัตถกรรม๒๐๐ชนิด  ซึ่งในนั้น มีสินค้าหัตถกรรมที่มีชื่อเสียงต่างๆ เช่น ผลิตภัณฑ์จากไม้ของหมู่บ้านด่งกี่  ผ้าไหมของหมู่บ้านหวานฟุก  ผลิตภัณฑ์ของหมู่บ้านหล่อทองแดงหงูซ่า  เครื่องเซรามิคของหมู่บ้านบ๊าดจ่าง เป็นต้น  ในแนวโน้มแห่งการผสมสผาน  เพื่อตอบสนองความต้องการของตลาดที่นับวันเพิ่มมากขึ้น  หมู่บ้านศิลปาชีพต่างๆภายในประเทศกำลังประสบอุปสรรคหลายอย่าง  โดยเฉพาะ ขอบเขตการผลิต  ความสามารถในการออกแบบสินค้า การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ๆและการเข้าถึงแหล่งเงินทุน  นาย เจิ่นแหมงเกื่อง  ผู้อำนวยการบริษัทหุ้นส่วนการลงทุนและการพัฒนาบั๊กเวียดในหมู่บ้านเซรามิคบ๊าดจ่าง กรุงฮานอยได้เผยว่า   ร้อยละ๘๐ของหมู่บ้านศิลปาชีพเศรษฐกิจครัวเรือนขนาดเล็กที่ทำการผลิตสินค้า โดยใช้เทคโนโลยีเก่าๆ  ดังนั้น การปฏิบัติสัญญาใหญ่ๆในเวลาสั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก  ซึ่งถือเป็นเงื่อนไขล่วงหน้าเพื่อให้เวียดนามเข้าร่วมตลาดใหญ่ที่เปิดกว้างที่ต้องการมาตรฐานที่เข้มงวด นาย เจิ่นแหมงเกื่องเห็นว่า “เมื่อเวียดนามผสมผสานเข้ากับกระแสเศรษฐกิจโลก การส่งออกสินค้าหัตถกรรมจากเวียดนามไปยังประเทศต่างๆจะดำเนินไปอย่างสะดวก  แต่อย่างไรก็ดี สถานประกอบการเวียดนามจะต้องเผชิญกับความท้าทายที่ใหญ่กว่าคือ ขีดความสามารถในการแข่งขันของผู้ประกอบการเวียดนามยังมีไม่มากนักในขณะที่หน่วยงานศิลปะหัตถกรรมของประเทศต่างๆในภูมิภาค เช่น มาเลเซียและฟิลิปปินส์พัฒนาเป็นอย่างมาก”
ช่างศิลป์หวี่งมิงคัว เจ้าของโรงแกะสลักหินนอนเนือกกีมเซิน นครดานังได้เผยว่า เวียดนามมีหมู่บ้านศิลปะหัตถกรรมพื้นเมืองที่เป็นเอกลักษณ์ที่มีอายุนับร้อยปีแต่ปัจจุบันยังไม่สามารถสร้างเครื่องหมายการค้าในตลาดโลกได้ นอกจากนั้น ผลิตภัณฑ์จากฝีมือยังคงมีจุดอ่อนด้านรูปแบบและคุณภาพเมื่อเทียบกับประเทศต่างๆในภูมิภาคที่มีสินค้าชนิดเดียวกัน   ช่างศิลป์ หวี่งมิงคัวได้เผยว่า บรรดาผู้ประกอบการต้องผลิตสินค้าที่มีเอกลักษณ์เพื่อหลีกเลี่ยงการถอยหลัง 

นายกาวสีเกียม นายกสมาคมสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อมเวียดนาม

ในปลายปี๒๐๑๕ ประชาคมอาเซียนจะได้รับการจัดตั้งและข้อตกลงต่างๆจะได้รับการลงนาม  โดยมีการปรับลดภาษีร้อยละ๕-๐  ดังนั้น สินค้าเวียดนามต้องแข่งขันกับสินค้าของประเทศต่างๆ  ในขณะที่เทคโนโลยีการผลิตและฝีมือของหมู่บ้านศิลปาชีพยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใหม่  ดังนั้น  สิ่งที่ต้องทำคือ ต้องปรับเปลี่ยนรูปแบบการผลิตจากครัวเรือนเป็นรูปแบบเชื่อมโยงเพื่อสร้างพลังใหม่ นอกจากนั้น อาจจัดตั้งสมาคมอาชีพในหมู่บ้านศิลปาชีพเพื่อเพิ่มความเป็นมืออาชีพ  นายกาวสีเกียม นายกสมาคมสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อมเวียดนามได้เผยว่า ในสภาวการณ์ใหม่ บรรดาสถานประกอบการและเจ้าของสถานที่ผลิตต้องลดต้นทุนการผลิต มีการออกแบบที่เหมาะสม เพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันเพื่อครองส่วนแบ่งการตลาดภายในประเทศและขยายไปยังตลาดโลก “ถ้าหากอยากพัฒนาหมู่บ้านศิลปาชีพ  พวกเราต้องปรับปรุงข้อกำหนดกฎหมายเพื่อส่งเสริมให้ผู้ประกอบการเวียดนามผลิตสินค้าที่มีคุณภาพสูง   ลดราคาสินค้าและสอดคล้องกับความนิยมของผู้บริโภาคภายในประเทศและต่างประเทศ  ผลักดันการใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย ฝึกอบรมแหล่งบุคลากรที่มีคุณภาพสูงเพื่อผลิตสินค้าที่มีความสามารถในการแข่งขันและมีการประสานงานระหว่างสถานประกอบการต่างๆ”
การผสมผสานเข้ากับกระแสเศรษฐกิจโลกเป็นก้าวพัฒนาที่สำคัญเพื่อสร้างโอกาสให้แก่หมู่บ้านศิลปาชีพเวียดนามในการเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันและการพัฒนาอย่างยั่งยืน หน่วยงานและสำนักงานต่างๆต้องผลักดันการจัดสรรข้อมูลเกี่ยวกับการผสมผสานให้แก่ผู้ประกอบการ  โดยเฉพาะ ผู้ประกอบการของหมู่บ้านศิลปาชีพต่างๆ  นอกจากนี้  บรรดาผู้ประกอบการต้องเป็นฝ่ายรุกในการเข้าถึงข้อมูลเพื่อมีการปรับปรุงการผลิตและประกอบธุรกิจให้สอดคล้องกับตลาด.