Vovworld-បណ្តាចម្រៀងViនិងGiamដំបូងគឺសាមញ្ញដូច​ជាអ្វីៗដែលគេស្តាប់កំសាន្ត
​នាសព្វថ្ងៃ។នោះគឺជារឿងរៀបរាប់របស់បណ្តាក្រមុំដែលទាញអំបោះត្បាញក្រណាត់
ឬពេលទៅធ្វើស្រែចម្ការ។តាមពេលវេលាប្រភេទសិល្បះនេះបានអភិវឌ្ឍន៍ទាំងខាង
ការរៀបចំភ្លេងនិងពាក្សពេជន៍សាស្រ្តាចារ្យ Tran Quang Haiអ្នកជំនាញខាងតូរ្យតន្រ្តី
ប្រពៃណីវៀតណាមនិងជាជនវៀតណាមដែលរស់នៅបារាំងថា៖“បណ្តាច​ម្រៀង
ប្រជាប្រិយរបស់ខែត្រNghe An និងHa Tinhមិនទាន់បានយកចិត្តទុកដាក់ជាថើននៅ
ឡើយទេ។ជនតិចតួចណាស់ចេះចរិតលក្ខណះរបស់Vi-Giam។នេះជារូបភាពច្រៀង
ឆ្លើយឆ្លងដែលបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយជិវភាពប្រចាំថ្ងៃដូចជាតម្បាញការធ្វើដួនស្លឹកនិង
ពេលប្រមូលស្រូវជាដើម។      “

Viគឺជាច​ម្រៀងសេរីគ្មានច​ង្វាក់ត្រឹមត្រូវនិងអ្នកចម្រៀងអាចច្រៀងតាមការច្នៃប្រឌិត
របស់ខ្លួន។រីឯ ច​ម្រៀងGiamមានចង្វាក់ទៀងទាត់ពេលធ្ងនើពេលស្រាល។បណ្តា
តំលៃសិល្បះសកលរបស់ចម្រៀងVi-Giamបញ្ចុះបញ្ចូលបាន​បណ្តាសមាជិកពិបាក
ចិត្តបំផុតនៃគណះកម្មការស្រាវជ្រាវសំណុំរឿងនៃអនុសញ្ញាអ.ស.ប​ឆ្នាំ២០០៣។
ស្តីពីសំណុំរឿងនៃចម្រៀងVi-Giamរបស់វៀតណាមលោកMarc Jacobsដំណាងនៃ
ក្រុមបែលហ្សិកជាប្រទេស១ក្នុងចំណោមប្រ​ទេសសមាជិកកណះកម្មាធិការអន្តរ
​រដ្ឋាភិបាលរបស់អនុសញ្ញាអ.ស.ប​ឆ្នាំ២០០៣មានប្រសាសន៍ថា៖“ ឯកសារ
អធិប្បាយដោ​យវៀតណាមគឺល្អអស្ចារ្យណាស់ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណវៀតណាម
ចំពោះគុណភាពនៃសំណុំរឿងនេះ។    “

                            

ការប្រកួតចម្រៀងVi-Giam(រូបថតអិនធ្វឺណែត)

តាមអ្នកជំនាញការជាច្រើននាក់ថា៖ចម្រៀងVi-Giamមានកំលាំងរស់យ៉ាងខ្លាំងក្លា។
ការងារអភិរក្សប្រភេទចម្រៀងប្រជាប្រិយនេះគឺមិន​ពិបាកដូចជាប្រភេទសិល្បះ
មួយចំនួនពីព្រោះថានេះជាមោទនភាពរបស់ប្រជាជនតំបន់។ទី២គឺពាក្សពេជន៍គឺ
សាមញ្ញដោយបានចាប់ប្រភពពីជីវភាពជារៀងរាល់ថ្ងៃនិងចុងក្រោយគឺទស្សនីយភាព
មិនទាមទារការតាក់តែងដ៍ស្មុគស្មាញក្នុងទស្សនីយភាព។សាសស្រ្តាចារ្យ​Nguyen
Chi Ben អតីតនាយកវិទ្យាស្ថានវប្បធម៌សិល្បះវៀតណាមនិងជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សា
បេតិកភ័ណ្ឌជាតិអោយដឹងថា៖“  ម្ចាស់ចម្រៀង ជាដំណោះស្រាយសំខាន់។ការប្រកួត
ចម្រៀងនានាអនុញ្ញត្តិស្គាល់ច្បាស់នូវម្ចាស់ពិត។ប្រការសំខាន់បំផុតគឺម្ចាស់​ផ្ទេរ
ចំណេះដឹងរបស់ខ្លួនទៅអ្នករៀនការច្រៀងVi-Giamដោយការថតសំលេងនិងសោត
ទស្សន៍។   “

​​​​​​                       

(រូបថត អិនធឺណែត)

ក៍តាមសាសស្រ្តាចារ្យ​Nguyen Chi Benដែរថា៖វៀតណាម​គួរតែអនុវត្តបទពិសោជន៍
របស់ជប៉ុនក្នុងការងារអភិរក្សវ​ប្ប​ធម៌អរូបីរ៍ន៉គឺជាការផ្តល់លិខិត​អ​នុញ្ញាត្តិដល់សិប្បករ
នានា។នេះជាលក្ខណះមិនអាចខ្វះបានដើម្បីអភិរក្សរាល់តំលៃរបស់បេតិកភ័ណ្ឌវប្ប
ធម៌អរូបីរ៍ពីជំនាន់នេះទៅជំនាន់នោះ៕