(vovworld)-ໃນວາລະອະພິປາຍກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍລົບລ້າງຄວາມອຶດຫິວຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ໂດຍກຳມາທິການບັນດາບັນຫາສັງຄົມຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຈັດຕັ້ງຂຶ້ນໃນຕອນເຊົ້າວັນທີ 25/4. ມີຫລາຍມາດຕະການຫນູນຊ່ວຍຊາວຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍຖືກນຳສະເຫນີ. ນີ້ກໍແມ່ນບັນດາມາດຕະການ ເພື່ອຊ່ວຍຫວຽດນາມ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງ. ຕໍ່ໄປນີ້ ບັນນາທິການວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຫວຽດນາມ ຄັດສະເຫນີເນື້ອໃນຕົ້ນຕໍຈຳນວນຫນຶ່ງຊື່ງໄດ້ເຕື້ອງເຖິງໃນວາລະອະພິປາຍ.
ວາລະອະພິປາຍກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍລົບລ້າງຄວາມອຶດຫິວ
ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ
photo:baoyenbai.com.vn
|
ຕາມການສະຖິຕິໃຫ້ເຫັນວ່າ: ອັດຕາຄອບຄົວທຸກຍາກຢູ່ບັນດາຕາແສງ, ໝູ່ບ້ານທີ່ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເປັນພິເສດໄດ້ຫລຸດລົງຈາກ 47% ໃນປີ 2006 ລົງເຫລືອພຽງ 28,8% ໃນປີ 2010. ເຖິງວ່າ ອັດຕາຄອບຄົວທຸກຍາກຢູ່ເຂດພູດອຍທາງທິດຕາເວັນຕົກສ່ຽງເຫນືອ ຍັງຢູ່ໃນລະດັບສູງທົບ 2,97 ເທົ່າເມື່ອທຽບໃສ່ອັດຕາຄອບຄົວທຸກຍາກຂອງທັງປະເທດ. ອັດຕາຄອບຄົວທຸກຍາກຢູ່ເຂດພູດອຍທາງທິດຕາເວັນອອກສຽ່ງເຫນືອ ແມ່ນ 1,81 ເທົ່າ, ທິດເຫນືອພາກກາງ ແລະ ເຂດໄຕງວຽນ ແມ່ນ 1,56 ເທົ່າ. ໃນນັ້ນ ອັດຕາຄອບຄົວທຸກຍາກສ່ວນຫລາຍແມ່ນຊາວຊົນເຜ່ົາສ່ວນຫນ້ອຍກວມເອົາເກືອຍ 50% ຈຳນວນຄອບຄົວທຸກຍາກໃນທົ່ວປະເທດ.
ສະພາບດັ່ງກ່າວ ແມ່ນຍ້ອນການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກບໍ່ທັນໝັ້ນທ່ຽງ, ເກີດຄວາມຜິດໂຕນຜູ້ຮັ່ງມີ ແລະ ທຸກຍາກ ລະຫວ່າງບັນດາເຂດ, ກຸ່ມຊຸມຊົນ ບໍ່ທັນໄດ້ຮັດແຄບ, ເປັນຕົ້ນເຂດພູດອຍທາງທິດເຫນືອ ແລະ ເຂດໄຕງວຽນ.
ຫລີກລ້ຽງຄວາມກ້າວກ່າຍນະໂຍບາຍ
ຕາມການຕີລາຄາຂອງກະຊວງແຮງງານ ທະຫານເສຍອົງຄະ ແລະ ສັງຄົມຫວຽດນາມແລ້ວ, ຫນຶ່ງໃນບັນດາປັດໄຈພາໄປເຖິງປະສິດທິຜົນການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກບໍ່ທັນບັນລຸໝາກຜົນຄືຄວາມຫວັງ ຍ້ອນມີການຊ້ຳກັນໃນນະໂຍບາຍລົບລ້າງຄວາມອຶດຫິວຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກເວົ້າລວມ ແລະ ຢູ່ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍເວົ້າສະເພາະ. ສະພາບການດັ່ງກ່າວ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ການປະຕິບັດນະໂຍບາຍບໍ່ຄົບຊຸດ. ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດນະໂຍບາຍຢູ່ບາງແຫ່ງບໍ່ທັນການ, ປະຂ້າມເປົ້າໝາຍ, ຂາດການຜູກຮັດລະຫວ່າງການຫນູນຊ່ວຍພັດທະນາການຜະລິດກັບການຖ່າຍທອດເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ຄວາມກ້າວຫນ້າດ້ານເຕັກນິກ, ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ດຶງດູດການລົງທຶນ. ດັ່ງນັ້ນແຫລ່ງກຳລັງປະຕິບັດນະໂຍບາຍບໍ່ເປັນຈຸດສຸມ. ສະນັ້ນ ເພື່ອແກ້ໄຂສະພາບການນີ້, ໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ, ຕາມທ່ານນາງ ຟ້າມທິຫາຍຈ່ວຽນ, ລັດຖະມົນຕີກະຊວງແຮງງານ ທະຫານເສຍອົງຄະ ແລະ ສັງຄົມຫວຽດນາມ ແລ້ວ, ຄວນປັບປຸງ, ເພີ່ມເຕີມລະບົບນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບເຂດພູດອຍ ຕາມການກຳນົດທິດສ້າງນະໂຍບາຍສັງລວມ, ຈຸດໝາຍຍາວນານ.
“ຫນຶ່ງໃນບັນດາມາດຕະການບຸລິມະສິດ ນັ້ນແມ່ນສືບຕໍ່ສຸມໃສ່ໃຫ້ແກ່ເຂດປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ເຂດປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເປັນພິເສດ. ທີຫນຶ່ງ ໄລຍະຈະມາເຖິງ ຈະສະຫງວນແຫລ່ງກຳລັງຂອງໄລຍະຫນຶ່ງທີ່ຍັງເຫລືອໃຫ້ແກ່ບັນດາເມືອງ, ຕາແສງ ແລະ ສະຫງວນແຫລ່ງກຳລັງໃຫ້ແກ່ການລົງທຶນໄລຍະກາງ ຫາກບໍ່ແມ່ນປະຈຳປີເພື່ອລົງທຶນໃຫ້ແກ່ພື້ນຖານໂຄງລ່າງ, ພື້ນຖານໂຄງລ່າງບໍລິການ ແລະ ການຜະລິດ. ທີສອງ ແມ່ນຫລຸດຜ່ອນນະໂຍບາຍການຫນູນຊ່ວຍໂດຍກົງແທນໃຫ້ນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນບື່ນຕົວຂຶ້ນຄື: ເພີ່ມການແນະນຳວິຊາຊີບ, ສົ່ງເສີມຄອບຄົວທຸກຍາກກູ້ຢືມທຶນ. ທີສາມ ຈັດປະເພດເປົ້າໝາຍທຸກຍາກເພື່ອຫນູນຊ່ວຍຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ.”
ການຈັດສັນທີ່ດິນປຸກສ້າງເຮືອນຢູ່, ທີ່ດິນທຳການຜະລິດໃຫ້ເໝາະສົມ
ຂາດທີ່ດິນປຸກສ້າງເຮືອນຢູ່, ທີ່ດິນຜະລິດຢູ່ເຂດຊົນເຜ່ົາສ່ວນຫນ້ອຍ ກໍແມ່ນປັດໄຈສຳຄັນ ທີ່ສົ່ງຜົນສະທ້ອນເຖິງປະສິດທິຜົນການລົບລ້າງຄວາມອຶດຫິວຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ. ສາຍເຫດພາໄປເຖິງສະພາບການດັ່ງກ່າວ ຍ້ອນກຳລັງດັນກ່ຽວກັບພົນລະເມືອງ, ການຖອນທີ່ດິນໃຫ້ແກ່ບັນດາໂຄງການສາທາລະນະ, ຍ້ອນໄພທຳມະຊາດ ແລະ ແຫລ່ງ ທີ່ດິນຈຳກັດ. ເຖິງວ່າ ພັກ ແລະ ລັດຖະບານ, ທ້ອງຖິ່ນຕ່າງໆ ໄດ້ພະຍາຍາມຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ ນີ້ຍັງຄົງແມ່ນບັນຫາຄວນໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຢູ່ຫລາຍທ້ອງຖິ່ນ. ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫານີ້, ທ່ານ ກາວດຶກຟາດ, ລັດຖະມົນຕີກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ພັດທະນາຊົນນະບົດຫວຽດນາມ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:
“ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກນັ້ນແມ່ນແຫລ່ງທີ່ດິນ. ສະນັ້ນ ທິດທາງແກ້ໄຂແມ່ນກວດກາຄືນບັນດານິຄົມກະເສດ, ນິຄົມປ່າໄມ້. ບົນພື້ນຖານນັ້ນ ສາມາດຖອນທີ່ດິນສ່ວນຫນຶ່ງເພື່ອສະຫງວນໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນທຳການຜະລິດ. ໄລຍະຜ່ານມາ, ບັນດາທ້ອງຖິ່ນ ໄດ້ຖອນທີ່ດິນກວ່າ 800.000 ເຮັກຕາ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນທີ່ດິນປ່າໄມ້. ທີສອງ ມີຫລາຍແຫ່ງບໍ່ມີທີ່ດິນເພື່ອແກ້ໄຂໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຜະລິດກະສິກຳ ແຕ່ແຫລ່ງທີ່ດິນປ່າໄມ້ຍັງມີຢູ່. ສະນັ້ນ ລັດມີແຜນນະໂຍບາຍຍູ້ແຮງການມອບດິນ, ມອບປ່າ ໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ. ແຕ່ປີ 2005 ມາຮອດປະຈຸບັນ, ໄດ້ດິນມອບ 118.000 ເຮັກຕາ ໃຫ້ແກ່ 5427 ຄອບຄົວ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ແຜນນະໂຍບາຍນີ້ສາມາດສືບຕໍ່ປະຕິບັດ. ທີສາມ ຄວນສືບຕໍ່ຄວາມມານະພະຍາຍາມເພື່ອຫນູນຊ່ວຍໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຜະລິດໃນເນື້ອທີ່ພວມມີຢ່າງມີປະສິດທິຜົນກວ່າ. ທີ 4 ຄວນສືບຕໍ່ຫນູນຊ່ວຍພັດທະນາບັນດາຂະແຫນງອາຊີບອື່ນໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ.”
ໄປຄຽງຄູ່ກັບການຈັດສັນທີ່ດິນໃຫ້ແກ່ຊາວຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍໃຫ້ເໝາະສົມ, ໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ ລັດຖະບານຫວຽດນາມ ຕັດສິນໃຈໃຫ້ບຸລິມະສິດຈັດວາງແຫລ່ງກຳລັງຢ່າງພຽງພໍໃຫ້ແກ່ບັນດາໂຄງການລົບລ້າງຄວາມອຶດຫິວຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍ, ບຸລິມະສິດສອນວິຊາຊີບ, ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ແກ່ລູກຫລານຊາວຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍ.
ດ້ວຍການຜັນຂະຫຍາຍບັນດາມາດຕະການຢ່າງຄົບຊຸດ, ຫວຽດນາມ ຈະຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍເທື່ອລະກ້າວ, ປະກອບສ່ວນຮັບປະກັນຊີວິດສັງຄົມ.