(vovworld) - ມີໄລຍະໜຶ່ງ, ໝູ່ບ້ານຟູ່ລືວ ຢູ່ບ້ານດົງງ່ານ, ຕາແສງ ຕື່ເຊີນ, ແຂວງ ບັກນິງ ເຮັດອາຊີບຄ້າຂາຍໃບພູ, ໝາກຄ້ຽວ, ເຊິ່ງແມ່ນຜະລິດຕະພັນພິເສດ ທີ່ຊາວ ຫວຽດນາມ ເຄີຍໃຊ້. ໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ ເຄີຍມີມູນເຊື້ອຄ້າຂາຍເກັ່ງ, ທັງແມ່ນບ້ານເກີດຂອງປັນຍາຊົນ ກໍ່ຄືນັກສິລະປິນທີ່ດີເດ່ັນຫຼາຍຄົນ. ປະຈຸບັນໃນທ່າອ່ຽງພັດທະນາຂອງປະເທດ, ໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ ຍັງຄົງຮັກສາວັດທະນະທຳຍອດຍິ່ງທີ່ເປັນມູນເຊື້ອຂອງໝູບ້ານ ກິງບັກ (ທາງທິດເໜືອເມືອງຫຼວງ ທັງລອງໃນເມື່ອກ່ອນ)ໄວ້ຢູ່.
ໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ
ນັບແຕ່ສະຕະວັດທີ 15, ຕະຫຼາດ ເຢົ່າໃນໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ ໄດ້ມີຊື່ສຽງດ້ວຍຄວາມອຶກກະທຶກຄຶກໂຄມ. ທ້າຍສະຕະວັດທີ 19, ຕະຫຼາດ ເຢົ່າ ແມ່ນຕະຫຼາດຂະໜາດໃຫຍ່ ແລະ ຄຶກໂຄມໜາແໜ້ນທີ່ສຸດໃນທົ່ວປະເທດ, ພໍ່ຊື້ຊາວຂາຍຄັບຄາໜາແໜ້ນ. ຮອດວັນຕະຫຼາດນັດ. ທຸກຄອບຄົວໃນໝູ່ບ້ານລ້ວນແຕ່ເປີດປະຕູຄ້າຂາຍ. ໂດຍດຳລົງຊີວິດຢູ່ເຂດໝູ່ບ້ານທີ່ເຮັດອາຊີບການຄ້າເປັນຕົ້ນ, ຊາວ ຟູ່ລືວ ຈຶ່ງໄດ້ຮັບຖືວ່າແມ່ນຊາວຄ້າຂາຍ. ປ້າ ເຊິມ, ຜູ້ອາຍຸສູງຢູ່ໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ, ເລົ່າສູ່ຟັງວ່າ:
“ໃນເມື່ອກ່ອນ, ຢູ່ເຂດເດີນສາລາບ້ານແມ່ນຕະຫຼາດຂາຍຕົ້ນໝາກ, ແຜ່ນແພ, ຢູ່ທ້າຍໝູ່ບ້ານແມ່ນຕະຫຼາດຂາຍງົວຄວາຍ, ປາ, ກຸ້ງ, ຊີ້ນ. ເວົ້າລວມແລ້ວ, ຕະຫຼາດຂາຍທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ ນັບແຕ່ໄຖ, ຄາດ ຕະຫຼອດຮອດແພໄໝ… ຕໍ່ມາຕະຫຼາດຈຶ່ງຍ້າຍອອກນອກຫົວບ້ານ“.
ໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງຜູ້ອາຍຸສູງຫຼາຍຄົນໃນໝູ່ບ້ານແລ້ວ, ຟູ່ລືວ ປຽບ ເໝືອນຕົວເມືອງທີ່ຄຶກໂຄມໜາແໜ້ນ, ດ້ວຍບັນດາພັດຕະຄານ, ຮ້ານຄ້າຕັ້ງຕິດກັນຢູ່ລຽບຕາມສອງພາກທາງ. ເຖິງວ່າໝູ່ບ້ານຢູ່ໃຈກາງເຂດທົ່ງພຽງພາກເໜືອ, ເຊິ່ງແມ່ນອູ່ຂອງພື້ນຖານອະລິຍະທຳເຂົ້ານາທາມກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຕ່າງກັບໝູ່ບ້ານກະສິກຳອື່ນໆທີ່ການມີດຳລົງຊີວິດທຸກຢ່າງລ້ວນແຕ່ຢູ່ພາຍໃນສຸມໄມ້ໄຜ່ນັ້ນ, ໝູ່ບ້ານຟູ່ລືວ ພັດແມ່ນບໍລິເວນເປີດເພື່ອດຶງດູດທຸກຄົນມາຄ້າຂາຍຢູ່ຕະຫຼາດ. ຊາວ ຟູ່ລືວ, ພິເສດແມ່ນແມ່ຍິງ ຟູ່ລືວ ມີການພົວພັນຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ແຕ່ຍັງຄົງຮັກສາໃຈດີ, ໃຈກຸສົນຂອງຊາວບ້ານນາທາງພາກເໜືອໄວ້ຢູ່. ທ່ານ ຫງວຽນດິ່ງຟຸກ, ຊາວບ້ານ ຟູ່ລືວ, ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:
“ຊາວ ຟູ່ລືວ ພວກຂ້າພະເຈົ້າໃນເມື່ອກ່ອນ ສ່ວນຫຼາຍເຮັດວຽກງານການຄ້າ, ສ່ວນກະສິກຳມີບາງຄອບຄົວເຮັດເທົ່ານັ້ນ. ຍ້ອນເຫດນັ້ນໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ ຈຶ່ງມີປະເພນີໃຫ້ລູກໄປເປັນລູກລ້ຽງຂອງຜູ້ອື່ນ, ສ່ວນຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ໄປຄ້າຂາຍຢູ່ທຸກແຫ່ງ. ມີໄລຍະໜຶ່ງ, ຟູ່ລືວ ແມ່ນໝູ່ບ້ານທີ່ມີລູກລ້ຽງຫຼາຍສຸດຢູ່ພາກເໜືອ“.
ຕາມປະເພນີທີ່ເປັນມູນເຊື້ອຂອງທ້ອງຖີ່ນແລ້ວ, ແມ່ຍິງໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ, ມີຄວາມດຸໝັ່ນຂະຫຍັນພຽນ, ໄປຄ້າຂາຍຢູ່ທຸກແຫ່ງ ເພື່ອຫາເງິນລ້ຽງຄອບຄົວ, ໃຫ້ລູກໄປຮຽນ. ໂດຍແມ່ນໝູ່ບ້ານຮ່ັງມີ, ທັງມີມູນເຊື້ອມັກຮຳ່ມັກຮຽນ, ຟູ່ລືວ ຈຶ່ງຄ່ອຍໆກາຍເປັນໝູ່ບ້ານທີ່ມີຊື່ສຽງໃນປະຫວັດສາດ ດ້ວຍມູນເຊື້ອມັກຮຽນ. ມີຫຼາຍວົງຕະກຸນມີຄົນໄດ້ຮັບຜົນສູງໃນການສອບເສັງ ແລະ ມີທີ່ຕັ້ງສຳຄັນໃນປະຫວັດສາດຂອງປະເທດ. ເຖິງວ່າໄດ້ຜ່ານຫຼາຍສະຕະວັດແລ້ວກໍ່ຕາມ, ແຕ່ປະຈຸບັນ, ຟູ່ລືວ ຍັງຄົງແມ່ນບ້ານເກີດຂອງປັນຍາຊົນ, ນັກສິລະປິນທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍຄົນຄື: ຈິດຕະກອນ ຮ່ວາງຕິກຈູ່, ແທ່ງເຈືອງ; ນັກປະພັນ ກິມເລິນ, ຫງວຽນດິກຢຸງ; ນັກກະວີ ຮ່ວາງຮຶງ, ນັກຖ່າຍທຳຮູບເງົາ, ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ຫງວຽນດັງໃບ; ນັກດົນຕີ ໂຮ່ບັກ.
ໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ
ປະຈຸບັນ, ເມືອກັບມາຢ້ຽມຢາມໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ ກໍ່ເຫັນວ່າ ໝູ່ບ້ານຍັງຄົງຮັກສາຄວາມດັ້ງເດີມ, ຄວາມສະຫົງບສຸກໄວ້ຢູ່. ຈຸດທີ່ພົ້ນເດັ່ນຂອງໝູ່ບ້ານນັ້ນແມ່ນເສັ້ນທາງປູຫີນສີຂຽວ, ສາລາບ້ານມີຫຼັງຄາໂກ່ງງໍຂຶ້ນຕັ້ງຢູ່ໃຕ້ຮົ່ມຕົ້ນໂພທີ່ເກົ່າແກ່, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບຖືວ່າແມ່ນໜຶ່ງໃນຈຳນວນສາລາສາມແຫ່ງທີ່ສວຍງາມກວ່າໝູ່ຢູ່ພາກເໜືອ. ຢູ່ຂ້າງສາລາ ແມ່ນວັດ ຟາບກວາງ, ດ້ວຍທາດລະຄັງສູງ. ຄວາມງາມແບບດັ້ງເດີມທີ່ກົມກຽວໃນສະພາບຄ້າຂາຍທີ່ຄຶກໂຄມໜາແໜ້ນຢູ່ທີ່ນີ້, ເຮັດໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວທັງຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງພວມກັບຄືນອະດີດຕະການ, ທັງຮູ້ສຶກວ່າພວມຢູ່ໃນເຂດຕົວເມືອງທີ່ຄຶກໂຄມໜາແໜ້ນ. ທ່ານ ຫງວຽນຈ້ອງຫວູ, ຢູ່ໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລີວ, ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:
“ປະຈຸບັນ, ໝູ່ບ້ານມີບັນດາເຂດປູຊະນີຍະສະຖານປະຫວັດສາດລະດັບແຂວງ, ລະດັບຊາດຄື: ສາລາ, ວິຫານ, ວັດ… ທັງໝູ່ບ້ານມີຈຳນວນພົນລະເມືອງປະມານ 4000 ຄົນ, ນອກຈາກອາຊີບທີ່ເປັນມູນເຊື້ອແມ່ນຄ້າຂາຍໃນທົ່ວປະເທດແລ້ວ, ຊາວ ຟູ່ລືວ ຍັງເຮັດອາຊີບຊ່າງໄມ້, ແຕ່ງອາຫານຮັບໃຊ້ງານດອງອີກ. ບັນດາພັດຕະຄານທີ່ໃຫຍ່ໂຕ, ສວຍງາມຢູ່ຕາມຖະໜົນລ້ວນແຕ່ແມ່ນຂອງຊາວບ້ານ ຟູ່ລືວ“.
ປະຈຸບັນ, ເຖິງວ່າຊີວິດໄດ້ມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍຢ່າງແລ້ວກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຊາວໝູ່ບ້ານ ຟູ່ລືວ ຍັງຄົງຮັກສາບັນດາຄຳສັ່ງສອນຕັກເຕືອນຂອງບັນພະບຸລຸດໄວ້ຢູ່, ນັ້ນແມ່ນ, ເຖິງວ່າໄດ້ຮັບຕຳແໜ່ງເຖິງຂັ້ນໃດກໍ່ຕາມ, ເມື່ອກັບເມືອບ້ານກໍ່ຕ້ອງຮັກສາຮີດຄອງປະເພນີຂອງໝູ່ບ້ານ ແລະ ເມື່ອ ອອກຈາກບ້ານຍາມໃດກໍ່ຕ້ອງສຸພາບໃນການພົວພັນກັບໝູ່ເພື່ອນ ແລະ ເມື່ອຕ້ອນຮັບແຂກຕ້ອງຖືເຂົາເຈົ້າຄືດັ່ງພີ່ນ້ອງໃນຄອບຄົວດຽວ.