ความสัมพันธ์ระหว่างเอกราชของประชาชาติกับลัทธิสังคมนิยมคือประทีบนำทางในแนวคิดโฮจิมินห์และการปฏิวัติเวียดนามนับตั้งแต่ที่พรรคคอมิวนิสต์เวียดนามได้รับการก่อตั้ง ด้วยพลังอันเข้มแข็งแห่งเอกราชประชาชาติและลัทธิสังคมนิยม เวียดนามสามารถสร้างชัยชนะในการปฏิวัติเดือนสิงหาคมปี 1945 ในสงครามกู้ชาติขับไล่นักล่าเมืองขึ้นฝรั่งเศสและสหรัฐอเมริกาเพื่อ ปลดปล่อยภาคใต้ รวมประเทศเป็นเอกภาพและนำประเทศพัฒนาไปสู่สังคมนิยม

การประยุกต์ใช้ความสัมพันธ์ระหว่างเอกราชของประชาชาติกับลัทธิสังคมนิยมคือก้าวกระโดดที่สำคัญทางทฤษฎีที่แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นและความคิดสร้างสรรค์ของประธานโฮจิมินห์และพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม โดยส่วนร่วมที่ดีเลิศของประธานโฮจิมินห์ไม่อยู่แค่การยืนยันบทบาทที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงของลัทธิสังคมนิยมในฐานะเป็นลัทธิแห่งความเป็นมนุษย์และวัฒนธรรมที่ก้าวหน้าและพัฒนาอย่างต่อเนื่องที่ไม่สามารถขัดขวางได้เท่านั้น หากยังช่วยตอบคำถาม “สังคมนิยมคืออะไร” ได้อย่างรวดเร็วเพื่อนำไปสู่การยืนยันลักษณะที่โดดเด่นของสังคมนิยมในเวียดนามอีกด้วย โดยประธานโฮจิมินห์ได้กล่าวว่า การพัฒนาสังคมนิยมคือต้องทำให้ประชาชนมั่งคั่ง ประเทศเข้มแข็ง ปิตุภูมิร่ำรวย ประชาชนอิ่มหนำผาสุก สามารถยกระดับชีวิตทางวัตถุและจิตใจให้ดีขึ้น ประชาชนมีเสรีภาพ ได้รับประโยชน์จากการพัฒนาของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เป็นต้น

ลัทธิสังคมนิยมในแนวคิดโฮจิมินห์คือสังคมที่มีประชาชนเป็นเจ้าของ อำนาจก็เป็นของประชาชน สังคมพัฒนาเพื่อมนุษย์และโดยมนุษย์ ซึ่งมนุษย์เป็นทั้งเป้าหมายและพลังขับเคลื่อนเพื่อมุ่งสู่สังคมนิยม ด้วยวิสัยทัศน์ที่จะเริ่มต้นจากภารกิจการแก้ปัญหาความยากจน สร้างความร่ำรวยและพัฒนาเศรษฐกิจควบคู่กับการสร้างความก้าวหน้าและความยุติธรรมในสังคม เพื่อให้ทุกคนมีข้าวกิน มีเสื้อผ้าใส่ ได้เรียนหนังสือและเข้าถึงการรักษาพยาบาล ประธานโฮจิมินห์ได้สร้างรากฐานให้แก่การพัฒนาอย่างยั่งยืนโดยเน้น 3 เสาหลักคือ เศรษฐกิจ สังคมและสิ่งแวดล้อมด้วยทัศนะแก้ปัญหาความยากจนอย่างเด็ดขาด เน้นพัฒนาการศึกษาในระดับประถม ปฏิบัติความเสมอภาคทางเพศ ยกระดับสถานะให้แก่สตรี ลดอัตราการเสียชีวิตในเด็ก รักษาพยาบาลผู้ป่วย ดูแลสุขภาพของประชาชน  ขยายความร่วมมือในด้านเศรษฐกิจระหว่างประเทศและสถาปนาความสัมพันธ์หุ้นส่วนกับประเทศต่างๆในทั่วโลก มรดกของประธานโฮจิมินห์ได้วางรากฐานและเป็นประทีปนำทางให้พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามจัดทำหลักนโยบาย แนวทางสร้างสรรค์ประเทศในยุคเปลี่ยนผ่านเพื่อมุ่งสู่สังคมนิยมด้วยเป้าหมาย “ประชาชนมั่งคั่ง ประเทศเข้มแข็ง มีประชาธิปไตย ยุติธรรมและอารยธรรม”

แนวคิดโฮจิมินห์เกี่ยวกับสังคมนิยมและแนวทางไปสู่สังคมนิยมในเวียดนามได้เริ่มก่อเกิดและพัฒนามาตั้งแต่ช่วงทศวรรษปี1920 แต่ก็ยังคงทรงคุณค่าเพื่อเปิดเส้นทางให้แก่การเปลี่ยนแปลงใหม่ประเทศ นำความเจริญรุ่งเรืองและความยั่งยืนมาให้แก่ประชาชาติและมนุษย์ หลังการเปลี่ยนแปลงใหม่ประเทศมาเป็นเวลา 35 ปี บนพื้นฐานของลัทธิมากซ์ – เลนินและแนวคิดโฮจิมินห์ ประเทศเวียดนามได้ก้าวไกลและประสบผลสำเร็จที่ยิ่งใหญ่อย่างไม่เคยมีมาก่อนและมีความหมายทางประวัติศาสตร์ดังที่ถูกระบุในเอกสารของการประชุมใหญ่พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามสมัยที่ 13 ว่า “ประเทศเราไม่เคยมีโอกาส ศักยภาพ สถานะและชื่อเสียงที่โดดเด่นบนเวทีโลกเหมือนในปัจจุบัน”

แนวคิดโฮจิมินห์เกี่ยวกับลัทธิสังคมนิยมและเส้นทางสู่สังคมนิยมในเวียดนามยังคงอยู่คู่กับประชาชาติและยุคสมัยต่อไป ซึ่งได้รับการพิสูจน์ผ่านการปฏิวัติเวียดนามและนับวันยิ่งโชติช่วงชัชวาลและฝังลึกอยู่ในหัวใจของคนนับล้านคน เป็นประทีปส่องทางให้แก่การปฏิวัติของประชาชาติเวียดนาม โดยเฉพาะในสภาวการณ์ที่เวียดนามกำลังพยายามพัฒนาและผสมผสานเข้ากับกระแสโลก ความหมายทางประวัติศาสตร์และคุณค่าทั้งในทางทฤษฎีและการปฏิบัติของแนวคิดโฮจิมินห์ได้กลายเป็นแนวคิดในระดับสากล เป็นคุณค่าส่วนหนึ่งในวัฒนธรรมของมนุษยชาติ ช่วยเสริมสร้างความไว้วางใจต่อเส้นทางมุ่งสู่สังคมนิยม ปฏิบัติความคาดหวังเกี่ยวกับการพัฒนาเป็นประเทศที่เจริญรุ่งเรือง ผาสุก แข็งแกร่ง ก้าวทันยุคสมัยและประเทศมหาอำนาจต่างๆในทั่วโลก ดั่งความปรารถนาของประธานโฮจิมินห์และของทั้งประชาชาติเวียดนาม.