ชั้นเรียนสอนการร้องเพลงทำนองเดิ่นกาต่ายตื๋อของศิลปินคนพิการ เจิ่นหงอกเนือง (Photo: Bao Long An)

ที่บ้านหลังเล็กๆของศิลปินคนพิการ เจิ่นหงอกเนืองอยู่ในตำบลเกิ่นเดือก จังหวัดลองอานมีความคึกคักทุกวันเนื่องจากเสียงร้องเพลงและเสียงพิณของบรรดาลูกศิษย์ที่กำลังฝึกตามการสอนของคุณครู  ซึ่งลีลาของเพลงบั๊กและเพลงอ๊านพร้อมเสียงพิณที่หวานซึ้งทำให้ผู้ที่ได้ฟังรู้สึกผ่อนคลายมีความสุข   และบางครั้งห้องเรียนก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเนื่องจากมีลูกศิษย์บางคนลืมเนื้อเพลง  เด็กชาย หวอมิงเฮี้ยว ในตำบลเกิ่นเดื๊อกที่เข้าร่วมชั้นเรียนนี้มาแล้วหลายเดือนเผยว่า “ผมชอบการร้องเพลงทำนองเดิ่นกาต่ายตื่อแต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เกี่ยวกับศิลปะนี้ ดังนั้น ผมจึงเข้าร่วมชั้นเรียนของคุณเนือง เมื่อร้องเพลงทำนองเดิ่นกาต่ายตื่อ ผมรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก”

ลูกศิษย์เข้าร่วมชั้นเรียนของคุณเนืองไม่เพียงแต่เพื่อศึกษาเกี่ยวกับศิลปะการร้องเพลงทำนองเดิ่นกาต่ายตื่อเท่านั้นหากยังเพราะเสียงพิณที่ไพเราะและความหลงไหลในดนตรีพื้นเมือง ซึ่งได้รับการแสดงให้เห็นผ่านวิธีการสอนอีกด้วย     ในชั้นเรียนมีนักเรียนคนพิการหลายคน ลูกศิษย์คนใดมีความสามารถและตั้งใจฝึกก็ฝึกได้เร็ว ส่วนสำหรับลูกศิษย์คนใหม่ โดยเฉพาะ ลูกศิษย์คนตาบอด คุณเนืองต้องสอนหลายครั้งเพื่อให้นักเรียนจำได้  นาง เหงวียนถิถวี่จางในตำบลเกิ่นเดื๊อกได้เผยว่า “ดิฉันได้เรียนเพลงหลายบท คุณเนืองตั้งใจสอนให้ดิฉัน  ถึงแม้การร้องจะยากมากแต่ถ้าหากเราตั้งใจเรียนก็สามารถเรียนได้”

ศิลปินคนพิการ เจิ่นหงอกเนืองเกิดในครอบครัวที่มีลูก15คนที่เป็นช่างตีเหล็ก  เมื่ออายุ4ขวบ ตาของนาย เนืองเกิดความผิดปรกติจนไม่สามารถมองเห็นได้ นาย เนืองเริ่มเรียนอักษรเบรลล์ตั้งแต่ตอนอายุ14ปี  หลังจากนั้น ก็เรียนเปียโนแต่จากการที่ครอบครัวประสบอุปสรรค ดังนั้น เขาต้องหยุดเรียน  แต่นาย เนืองก็ได้เก็บเงินเพื่อเรียนดนตรีพื้นเมือง  เมื่อได้ยินที่ไหนมีครูสอน เขาก็ไปหาด้วยความตั้งใจเพื่อเรียนไว้เป็นอาชีพเลี้ยงตัวเอง  

คนธรรมดาเรียนการเล่นพิณก็ว่ายากแล้วแต่คนพิการเหมือนนายเนืองกลับเรียนยากกว่าหลายเท่าเพราะสามารถใช้แค่การฟังได้เพียงอย่างเดียว  จากความหลงไหลดนตรีพื้นเมืองและฝึกฝนอย่างไม่หยุดยั้ง   ตอนนี้ นายเนืองไม่เพียงแต่สามารถเล่นกีตาร์เท่านั้นหากยังประดิษฐ์พิณเซ้นและพิณก่อได้อีกด้วย เมื่อพบคนพิการ ก็พาพวกเขากลับบ้านเพื่อสอนการเล่นพิณเพื่อช่วยให้พวกเขามีรายได้  มีบางช่วงเวลา เขาสอนให้แก่คนพิการกว่าสิบคน โดยไม่คิดค่าเรียน เมื่อเห็นความสำเร็จของลูกศิษย์ เขาก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก  สำหรับตัวเขา แม้ชีวิตประสบอุปสรรคแต่เขาก็พร้อมที่จะอนุรักษ์ดนตรีพื้นเมือง “ผมอยากอนุรักษ์ดนตรีพื้นเมือง โดยไม่คิดค่าเรียน  ถ้าหากลูกศิษย์อยากเรียนก็มาหาผม มีลูกศิษย์ บางคนชอบการร้องเพลงทำนองเดิ่นกาต่ายตื่อแต่ไม่มีใครสอนก็มาหาผมและผมก็สอนเลย”

นาย เจิ่นหงอกเนืองได้ใช้ครึ่งชีวิตให้แก่การอนุรักษ์ศิลปะการร้องเพลงทำนองเดินกาต่ายตื่อและเครื่องดนตรีพื้นเมืองและสอนให้แก่ลูกศิษย์หลายรุ่น  ชีวิตของเขาเป็นเรื่องของศิลปินที่ฝ่าฟันอุปสรรคเพื่อทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจให้แก่ทุกคน ลูกศิษย์ของเขาบางคนได้ประสบความสำเร็จและแสดงการร้องเพลงทำนองเดิ่นกาต่ายตือในทั่วประเทศ ซึ่งสร้างพลังชีวิตที่เข้มแข็งให้แก่ศิลปะนี้.