ารเลี้ยงปลาน้ำเย็นถือเป็นแนวทางใหม่ในการพัฒนาผลิตภัณฑ์เกษตรที่มีคุณภาพสูงในท้องถิ่น

ในหมู่บ้านชูวา 8 ตำบลเซินบิ่ง อำเภอตามเดื่อง จังหวัดลายโจว มีครอบครัวชาวม้งอาศัยอยู่เกือบ 200 ครอบครัว ที่เชิงเขาหว่างเลียน ที่ล้อมรอบด้วยป่าดงดิบทำให้ที่นี่มีสภาพอากาศที่เหมาะสำหรับการเลี้ยงปลาน้ำเย็น ซึ่งถือเป็นแนวทางใหม่ในการพัฒนาผลิตภัณฑ์เกษตรที่มีคุณภาพสูงในท้องถิ่น

นาย ห่างอาฝ่าง ชาวบ้านคนหนึ่งเผยว่า ได้เริ่มทำอาชีพเลี้ยงปลาสเตอร์เจียนและปลาแซลมอนเมื่อ 6 ปีก่อนหลังจากที่ไปเยี่ยมญาติที่เมืองซาปา จังหวัดหล่าวกาย หลังจากที่ทำงานให้แก่สถานประกอบการเลี้ยงปลาที่ในซาปาได้ระยะหนึ่งและเห็นว่า ลำธารเหนิมที่ไหลผ่านหมู่บ้านตนมีสภาพอากาศคล้ายคลึงกับซาปา เมื่อปี 2019 เขาจึงตัดสินใจลงทุนสร้างบ่อเลี้ยงปลาสเตอร์เจียน 5 บ่อ ซึ่งรูปแบบการเลี้ยงปลาน้ำเย็นนี้ได้เพิ่มรายได้ให้ครอบครัวและชาวบ้านเป็นอย่างมาก

“เมื่อก่อน ผมยังไม่รู้เทคนิกการเลี้ยงปลาน้ำเย็นแต่หลังจากที่ไปเรียนรู้ที่ซาปาและเห็นว่า การเลี้ยงปลาชนิดนี้สร้างกำไรสูง จึงตัดสินใจเปลี่ยนมาทำอาชีพนี้ที่บ้านเกิด ซึ่งได้กำไรสูงกว่าหลายเท่าเมื่อเทียบกับการทำเกษตรทั่วไป เมื่อปี 2022 ในฟาร์มเก่า เราสามารถเลี้ยงปลาได้กว่า 2,500 ตัว สร้างรายได้กว่า 900 ล้านด่ง หรือ 38,000 ดอลลาร์สหรัฐ ปีนี้ เราเปลี่ยนมาที่ฟาร์มใหม่ที่มีพื้นที่กว้างกว่า โดยเพิ่มการเลี้ยงปลาขึ้นเป็น 8,000 ตัวและคาดว่า จะได้กำไรสูงกว่าปีก่อนๆ”

ถึงขณะนี้ สถานประกอบการและธุรกิจครัวเรือนได้ลงทุนสถานที่เลี้ยงปลาน้ำเย็น 26 แห่ง โดยมีบ่อเลี้ยงทั้งหมดกว่า 300 บ่อ

ส่วนครอบครัวนาย เหงียนยาแอวง ในอำเภอบ๋าวทั้ง จังหวัดหล่าวกายได้ซื้อที่ดินกว่า 1 เฮกตาร์ในหมู่บ้านชูวา 8 ตำบลเซินบิ่งห์สำหรับการเลี้ยงปลาน้ำเย็นตั้งแต่ปี 2019 จากการมีบ่อเลี้ยงประมาณ 6,000 ตารางเมตรแบบครบวงจรและมีปริมาณปลาเพียงพอสำหรับการจำหน่ายตลอดทั้งปี โดยแต่ละบ่อเลี้ยงปลา 1,000 ตัว ใช้เงินลงทุน 230 ล้านด่งหรือ 1 หมื่นดอลลาร์สหรัฐขายได้ประมาณ 540 ล้านด่งหรือ 23,000 ดอลลาร์สหรัฐ จากประสิทธิภาพในการเลี้ยงปลาน้ำเย็น ในปีนี้ ครอบครัวเขาได้ขยายพื้นที่เลี้ยงเพิ่มอีก 7 บ่อ เพื่อเลี้ยงปลา 7,000 -8,000 ตัวและคาดว่าจะขายเนื้อปลาได้ 20-30 ตันต่อปี

“  ปลาสเตอร์เจียนและปลาแซลมอนเป็นปลาพิเศษที่ต้องเลี้ยงในน้ำเย็นและสะอาดเท่านั้นและในหลายปีมานี้มีราคาสูงและมีเสถียรภาพ จึงมีศักยภาพในการพัฒนาเศรษฐกิจ ดังนั้น ผมได้ตัดสินใจเลี้ยงปลาชนิดนี้เพื่อสร้างฐานะ แต่ละปี ผมมีรายได้ประมาณ 600-700 ล้านด่งหรือ 25,000 -30,000 ดอลลาร์สหรัฐ”

การเลี้ยงปลาน้ำเย็นช่วยให้ครอบครัวชาวม้งหลายครอบครัวสร้างฐานะที่มั่นคง

นาย หว่างดิ่งกวน รองประธานคณะกรรมการประชาชนตำบล เซินบิ่งห์ เผยว่า ถึงขณะนี้ สถานประกอบการและธุรกิจครัวเรือนได้ลงทุนสถานที่เลี้ยงปลาน้ำเย็น 26 แห่ง โดยมีบ่อเลี้ยงทั้งหมดกว่า 300 บ่อ ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ที่หมู่บ้าน ชูวา 8 และชูวา 12 ขายได้ในราคา 200,000 – 250,000 ด่งต่อกิโลกรัม ซึ่งยอดรายได้อยู่ที่1 หมื่น 6 พันล้านด่ง – 2 หมื่นล้านด่ง หรือ 700,000 – 750,000 ดอลลาร์สหรัฐต่อปี

“ในช่วงก่อน สถานประกอบการและสหกรณ์บางแห่งได้เข้ามาลงทุนเพื่อใช้ศักยภาพของท้องถิ่น และขณะนี้ ชาวม้งบางคนในหมู่บ้าน ชูวา 8 และชูวา 12 ก็กล้าคิดกล้าทำลงทุนพัฒนาการเลี้ยงปลาสเตอร์เจียนและปลาแซลมอนผ่านการประยุกต์ใช้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่ทันสมัย ซึ่งชาวม้งบางคนก็ได้กลายเป็นเศรษฐี”

การเปลี่ยนพันธุ์พืชและพันธุ์สัตว์อย่างมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะการเลี้ยงปลาน้ำเย็นได้ช่วยให้รายได้เฉลี่ยต่อหัวประชากรในตำบลเซินบิ่ง อำเภอตามเดื่อง บรรลุกว่า 43 ล้านด่งต่อคนต่อปี ดังนั้น อาชีพเลี้ยงปลาน้ำเย็นถือเป็นกุญแจช่วยให้ชาวบ้านมีรายได้เพิ่มขึ้น ซึ่งเป็นหนึ่งในแนวทางที่ช่วยให้ท้องถิ่นสามารถบรรลุเป้าหมายการสร้างสรรค์ชีวิตชนบทใหม่ภายในปีนี้.