(VOVworld)-ในประชาคม54ชนเผ่าพี่น้องของเวียดนาม ชนเผ่าเหมื่องหรือยังมีชื่ออื่นคือมอลและมวล โดยมีประชากรประมาณกว่าล้านคน อาศัยกระจัดกระจายในบางจังหวัดทางเหนือของประเทศโดยเฉพาะที่จังหวัดหว่าบิ่งและอ.เขตเขาบางแห่งของจังหวัดแทงฮว้า เอกลักษณ์วัฒนธรรมของชนเผ่าเหมื่องมีความผูกพันธ์กับวัฒนธรรมยุคหว่าบิ่งที่มีอายุหมื่นปี

สตรีชนเผ่าเหมื่อง

เนื่องจากชนเผ่าเหมื่องมีต้นกำเนิดใกล้เคียงกับชาติกิงดังนั้นภาษาจึงอยู่ในกลุ่มภาษาเวียด-เหมื่อง ชนเผ่าเหมื่องตั้งหลักอาศัยในเขตเขาที่มีพื้นที่การผลิตเกษตรกว้างและใกล้เส้นทางคมนาคมเพื่อความสะดวกในการค้าขาย อาชีพหลักของชนเผ่านี้คือเกษตรกรรมปลูกข้าวนาดำ ซึ่งเมื่อไปเยือนหมู่บ้านต่างๆของชนเผ่าเหมื่องก็จะเห็นลักษณะบ้านโบราณของชนเผ่าเหมื่องเป็นบ้านไม้ยกพื้นหันหลังเข้าเชิงเขาและหันหน้าสู่ทุ่งนา รอบบ้านมีต้นไม้ที่เขียวขจีผลิตดอกออกผลตลอดทั้งปี 

สำหรับชุดแต่งกายและสไตล์การออกแบบเสื้อผ้าของชนเผ่าก็มีเอกลักษณ์เฉพาะโดยผู้ชายใส่เสื้อคอกลม เปิดหน้าอก ปะกระเป๋าสองข้างของชายเสื้อด้านล่าง บางที่มีกระเป๋าเล็กที่ชายเสื้อทางซ้ายด้านบน ส่วนกางเกงมักจะใส่แบบหลวมๆและคาดเอวด้วยผ้า ผมตัดสั้นและโพกผ้าสีขาว ส่วนเมื่อถึงวันงานสำคัญหรือเทศกาลต่างๆก็จะใส่เสื้อผ้าไหมสีม่วงหรือเหลือง ผ้าคลุมศีรษะสีมีครามเข้ม เสื้อคลุมสีดำยาวถึงหัวเข่า ติดกระดุมด้านขวา นาย แก๊วกวันเซื้อง ที่หมู่บ้านว้อหย่อ ต.เญินเหงียอ.หลากเซิน จังหวัดหว่างบิ่งห์เผยว่า“ปู่ย่าตายายรวมทั้งพ่อิแม่ได้สอนให้เรารู้จักเอกลักษณ์วัฒนธรรมของชนเผ่าตนตั้งแต่เด็กผ่านชุดแต่งกายประจำชนเผ่าดังนั้นเราจึงชอบและใส่เป็นประจำทุกวันมิใช่แค่ใส่ในวันงานสำคัญเพราะใส่ก็สบายๆ แถมยังเป็นการอนุรักษ์ให้คนรุ่นหลังได้สืบทอดกันต่อไปอีกด้วย”

สำหรับสตรีชนเผ่าเหมื่องนั้นชุดแต่งกายธรรมดามมักจะเน้นสีขาวเป็นหลักโดยมีเสื้อปั๊นหรือเสื้อสั้น แขนยาว สีน้ำตาลหรือขาว ข้างในใส่เสื้อเอี๋ยมสีขาว  คลุมศีรษะด้วยผ้าสีขาวหรือเขียว กระโปรงสีดำที่มีการปักลวดลายที่โดดเด่นตรงเอวหรือที่ผ้าคาดเอว แต่ที่ถือว่าเป็นจุดที่แตกต่างกับชนเผ่าอื่นคือเทคนิกการทอและปักลวดลายของกระโปรงนางแก๊วกถิลาน ชาว ต.เญินเหงียอ.หลากเซิน จังหวัดหว่างบิ่งห์เผยว่า“สิ่งที่ยากที่สุดคือต้องคิดก่อนว่าจะปักอะไรบนกระโปรงเพื่อที่จะกะขนาดให้ถูก เช่นหากทอและปักมังกรจะต้องใช้ด้ายสีเท่าไหร่เพื่อให้ผลงานออกมาดูปราณีตสวยงามและมีชีวิตชีวา”

ชนเผ่าเหมื่องมีคลังวรรณศิลป์พื้นบ้านที่หลากหลายไม่ว่าจะเป็นกวี เรื่องเล่า นิทาน เพลงพื้นบ้าน เพลงกล่อมลูก เป็นต้น ส่วนเครื่องดนตรีที่โดดเด่นคือโก่ง หรือคล้ายกับฆ้อง พิณ ปี่กลองและแคนหลู่ นางบุ่ยถิซวน สมาชิกสโมสร “อนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านชนเผ่าเหมื่อง” ต.กิมบิ่ง อ.กิมโบย จ.หว่าบิ่งห์เผยว่า เพลงพื้นเมืองของชนเผ่าเหมื่องมีหลายประเภท เช่น เถื่องดาง คือเพลงฉลองบ้านใหม่ เบาะแหมง เป็นการร้องโต้ตอบชายหญิง หรือการร้องร่ำเถื่องที่มักจะใช้ในงานรื่นเริงต่างๆ โดยเพลงพื้นเมืองนั้นร้องทั้งวันก็ไม่หมดลีลาส่วนใหญ่สร้างบรรยากาศที่สนุกสนานเพื่อเป็นกำลังใจให้ชาวบ้านทำการผลิต โดยการสืบสานและพัฒนาเกียรติประวัติวัฒนธรรมของชนเผ่าตน ชาวชนเผ่าเหมื่องรุ่นแล้วรุ่นเล่ากำลังร่วมกันพัฒนาสร้างสรรค์หมู่บ้านให้เจริญสวยงามในทุกด้านเพื่อชีวิตที่อิ่มนำผาสุก./.