ພາບປະກອບ

      ການລົງທຶນ ແລະ ອຸປະຖຳໃຫ້ແກ່ວັດທະນະທຳ ແມ່ນສຳຄັນທີ່ສຸດ ເພາະວ່າ ວັດທະນະທຳຍັງຄົງຕົວ ຊາດນັ້ນກໍ່ຄົງຕົວໄປນຳ. ວັດທະນະທຳແມ່ນປັດໄຈຍຸດທະສາດໃນການພັດທະນາຂອງປະເທດຊາດ. ທ່ານ ປະລິນຍາໂທ ກາວຫງອກແອັ໊ງ ຮອງຫົວໜ້າໂຮງລະຄອນ ຕ໋ວຍແຈ໋ ແປວ່າ ໄວໜຸ່ມ ໃຫ່ຮູ້ວ່າ:

     “ວັດທະນະທຳບໍ່ພຽງແຕ່ສ່ອງແສງເຖິງສີສັນຂອງຊາດເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງເປັນພື້ນຖານຊຸກຍູ້ເສດຖະກິດສັງຄົມອີກດ້ວຍ. ໃນສະພາບຫັນເປັນໂລກາພິວັດ ແລະ ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງເຕັກໂນໂລຢີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ບັນດາປະເທດມນໂລກກໍ່ລ້ວນແຕ່ພວມຕັ້ງໜ້າຊອກຫາບັນດາແບບວິທີໃໝ່ ເພື່ອອະນຸລັກພັດທະນາ ແລະ ໂຄສະນາວັດທະນະທຳ. ຫວຽດນາມ ກໍ່ແມ່ນປະເທດບໍ່ນອນນອກເໜືອຈາກທ່າອ່ຽງນີ້”.

    ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ ຢູ່ ຫວຽດນາມ ບັນດານະໂຍບາຍວັດທະນະທຳຕົ້ນຕໍແມ່ນສຸມໃສ່ບັນດາເປົ້າໝາຍວັດທະນະທຳສັງຄົມ ໃນຂະນະທີ່ເປົ້າໝາຍເສດຖະກິດ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງເຖິງຖອງ. ທ່ານນາງຮອງສາດສະດາຈານ ປອ ຫງວຽນທິທູເຟືອງ ຫົວໜ້າສະຖາບັນວັດທະນະທຳສິລະປະແຫ່ງຊາດ ຫວຽດນາມ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:

      “ຈຸດທີ່ຕັ້ງໜ້າ ແມ່ນພວກເຮົາມີນະໂຍບາຍລົງທຶນ ແລະ ໜູນຊ່ວຍໃຫ້ແກ່ວັດທະນະທຳໂດຍກົງ ແຕ່ຈຸດທີ່ອຸດຕັນ ນັ້ນແມ່ນພວກເຮົາຍັງບໍ່ທັນຜັນຂະຫຍາຍນະໂນບາຍລົງທຶນ ໂດຍທາງອ້ອມໃຫ້ແກ່ວັດທະນະທຳໄດ້. ຍົກຕົວຢ່າງຄື ໃຫ້ບຸລິມະສິດດ້ານອາກອນ , ໜູນຊ່ວຍຄ່າດອກເບ້ຍ ເມື່ອໃຫ້ກູ້ຢືມສຳລັບບັນດາໂຄງການວັດທະນະທຳສິລະປະ ຫຼື ໂຄງການລົງທຶນແບບພະຈົນໄພໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ. ດ້ານອື່ນ ການລົງທຶນຢ່າງເປັນທາງການ ແລະ ລົງທຶນສາທາລະນະຂອງລັດ ກໍ່ຄວນຕ້ອງເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະ ຮັບປະກັນຄວາມກົມກຽວລະຫວ່າງພາກລັດ ແລະ ເອກະຊົນ”.

     ໃນຫຼາຍປີທີ່ຜ່ານມາ, ລັດ ຫວຽດນາມ ໄດ້ລົງທຶນເຂົ້າຂົງເຂດວັດທະນະທຳບໍ່ຫຼາຍ ແລະ ຍັງບໍ່ທັນມີຈຸດສຸມ. ຕາມບັນດານັກຊ່ຽວຊານແລ້ວ ຄວນສືບຕໍ່ເພີ່ມທະວີການລົງທຶນໃຫ້ແກ່ວັດທະນະທຳ ແລະ ຍົກສູງປະສິດທິຜົນການລົງທຶນຈາກງົບປະມານແຫ່ງລັດ, ຍູ້ແຮງການຮ່ວມມືພາກລັດ - ເອກະຊົນ, ດັດປັບກົນໄກນະໂຍບາຍດຶງດູດການລົງທຶນ, ດຶງດູດບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສ່ວນບຸກຄົນເຂົ້າໃນການລົງທຶນ, ໜູນຊ່ວຍບັນດາໂຄງການວັດທະນະທຳຈາກແຫຼ່ງກຳລັງນອກງົບປະມານແຫ່ງລັດ. ທ່ານ ຫງວຽນກວັກຈຸງ ນັກດົນຕີ ນັກຜະລິດດົນຕີ, ຫົວໜ້າບໍລິສັດແທັງຫວຽດ Production ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:

      “ຕ້ອງມີແຜນການໄລຍະຍາວ ແລະ ເປັນອາຊີບ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ບັນດາອົງການຂອງລັດຖະບານຄວນສ້າງຕັ້ງບັນດາສະພາສິລະປະ ເຊິ່ງຢູ່ໃນນີ້ ກໍ່ມີການເຂົ້າຮ່ວມຂອງພັນທະຣັກ, ປະຕິບັດດ້ານສິລະປະ. ເຂົ້າເຈົ້າກໍ່ມີມູມມອງໃໝ່ ມີວິໄສທັດແຕກຕ່າງກັບບັນດາອົງການຄຸ້ມຄອງ ເພື່ອອາດຈະຫັນມູມມອງທາງດ້ານວັດທະນະທຳເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ. ຈາກນັ້ນ ພວກເຮົາຈະມີການຕີລາຄາໂດຍພາວະວິໄສ ສຳລັບໂຄງການສິລະປະ”.

      ໃນໂລກນີ້ ຫຼາຍປະເທດໄດ້ປະສົບຜົນສຳເລັດໃນການໝູນໃຊ້ບັນດາຮູບແບບການລົງທຶນ ແລະ ອຸປະຖຳທາງດ້ານວັດທະນະທຳ. ບັນດາປະເທດເຫຼົ່ານີ້ ມີລະບົບນິເວດວັດທະນະທຳທີ່ອຸດົມສົມບູນ ຕິດພັນກັບລະບົບອຸປະຖຳວັດທະນະທຳຫຼາຍຮູບຫຼາຍສີ ເຊິ່ງລວມທັງງກອງທຶນໜູນຊ່ວຍຈາກບັນດາວິສາຫະກິດ, ວົງຄະນາຍາດ, ຈາກບັນດາອົງການບໍ່ຂຶ້ນກັບລັດຖະບານ. ທ່ານນາງ ຮອງສາດສະດາຈານ ປອ ຫງວຽນທິທູເຟືອງ ຫົວໜ້າສະຖານບັນວັດທະນະທຳສິລະປະ ຫວຽດນາມ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຝຣັ່ງ ແມ່ນປະເທດທີ່ ຫວຽດນາມ ຄວນຮູ້ບົດຮຽນກ່ຽວກັບການລົງທຶນໃຫ້ແກ່ວັດທະນະທຳ. ທ່ານ ນາງ ຫງວຽນທິທູເຟືອງ ກ່າວວ່າ:

     “ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ ຮູບແບບຂອງ ຝຣັ່ງ ແມ່ນຮູບແບບຂອງນັກສະຖາປານິກ. ໝາຍຄວາມວ່າ ສ້າງໃຫ້ມີການລົງທຶນຂອງລັດ, ສຸມໃສ່ລົງທຶນພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ທັງດ້ານວັດທະນະທຳ, ລົງທຶນໃຫ້ແກ່ບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະ ລົງທຶນໃຫ້ແກ່ນັກສິລະປິນ, ລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການຄົ້ນຄວ້າອີກ. ການລົງທຶນທັງໝົດເຫຼົ່ານີ້ກໍ່ລ້ວນແຕ່ມີລັກສະນະຍືນຍົງ ຍາວນານ. ການລົງທຶນຢູ່ນີ້ ແມ່ນລົງທຶນໂດຍກົງແຕ່ມີລັກສະນະສ້າງສາ ບໍ່ແມ່ນແຊກແຊງເລິກເຂົ້າໃນວິວັດການປະດິດຄິດສ້າງຂອງນັກສິລະປະປິນ”.

      ການລົງທຶນ ແລະ ອຸປະຖຳໃຫ້ແກ່ວັດທະນະທຳ ບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍອະນຸລັກ ບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ພັດທະນາບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ ແລະ ປະດິດຄິດສ້າງເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງເປັນການສ້າງແຫຼ່ງກຳລັງເພື່ອປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ແລະ ຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງການດຳລົງຊີວິດຂອງປະຊາຊົນອີກດ້ວຍ.