อาชีพเผาถ่านจากต้นโกงกางใบเล็กเป็นอาชีพดั้งเดิมของชาวก่าเมาที่สืบทอดกันมารุ่นสู่รุ่น

จังหวัดก่าเมาเป็นจังหวัดริมฝั่งทะเล มีป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์ โดยเฉพาะป่าโกงกางใบเล็ก ไม้โกงกางถูกเลือกใช้ทำถ่านเนื่องจากเผาไหม้ได้ดี ไม่มีใครรู้ได้ว่า อาชีพเผาถ่านไม้โกงกางที่ป่าหงอกเหียนมีมาตั้งแต่เมื่อไหร่   ปัจจุบัน  ชาวบ้านที่ประกอบอาชีพนี้ได้เข้าเป็นสมาชิกของกลุ่มสหกรณ์ ซึ่งช่วยให้การประกอบธุรกิจมีประสิทธิภาพและเป็นมืออาชีพมากขึ้น สหกรณ์หงอกเติมในตำบลเตินเอินเตย อำเภอหงอกเหียนเป็นหนึ่งในสหกรณ์ที่มีครอบครัวประกอบอาชีพเผาถ่านไม้โกงกางเป็นจำนวนมาก นาย เหงวียนแทงตุ่ง ผู้ที่ประกอบอาชีพนี้มา 40 ปีเผยว่า

“เทคนิคการเผาถ่านก็เหมือนกันแต่ถ่านไม้โกงกางในจังหวัดก่าเมามีคุณภาพที่ดีที่สุด”

สหกรณ์ด่งเติมมีสมาชิก 30 คน บรรดาสมาชิกสหกรณ์มีความผูกพันกับอาชีพนี้ไม่เพียงแต่เพื่อสร้างฐานะเท่านั้นหากยังเพื่อส่งเสริมและอนุรักษ์อาชีพพื้นเมืองของบรรพบุรุษ ในเวลาที่ผ่านมา มูลค่าของถ่านไม้โกงกางนับวันเพิ่มมากขึ้น ราคาขายในตลาดมีเสถียรภาพ ดังนั้นอาชีพนี้ได้ช่วยให้หลายครอบครัวในจังหวัดก่าเมาหลุดพ้นจากความยากจน อย่างเช่น ครอบครัวนายเลิมวันซ้าง นอกจากรายได้จากการเลี้ยงกุ้งในพื้นที่กว่า 1 เฮกตาร์แล้ว อาชีพการเผาถ่านไม้โกงกางก็สร้างรายได้เฉลี่ย 7- 8 ล้านด่งต่อเดือน ทำให้สามารถส่งลูกไปโรงเรียนได้  

ชาวก่าเมาใช้ต้นโกงกางใบเล็กเพื่อสร้างภูมิทัศน์และพัฒนาการท่องเที่ยว

ผลิตภัณฑ์ศิลปะหัตถกรรมจากต้นโกงกางใบเล็กได้กลายเป็นของฝากที่นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวก่าเมานิยมซื้อติดไม้ติดมือกลับไป                  ครอบครัวนาย หวิ่ญเจื่องยาง ตำบลเวียนอานดง อำเภอหงอกเหียนประกอบอาชีพทำตะเกียบจากไม้โกงกางมาแล้ว 2 ชั่วอายุคน เมื่อก่อนนี้ ครอบครัวของเขาทำตะเกียบเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าในท้องถิ่น แต่ในหลายปีที่ผ่านมา จำนวนนักท่องเที่ยวที่มาเยือนแหลมก่าเมานับวันเพิ่มมากขึ้น ดังนั้น ครอบครัวของเขาจึงซื้อเครื่องทำตะเกียบได้ โดยสามารถทำตะเกียบประมาณ 1 หมื่น 5 พันคู่ ได้กำไร 15 ล้านด่งต่อเดือน นาย หวี่ญเจื่องยางเผยว่า

“ ผมเพิ่มขั้นตอนขัดตะเกียบให้เรียบและเงา ปรกติทั่วไป ต้นโกงกางใบเล็กอายุ 15 ปี ก็สามารถใช้ได้แต่ให้ดีที่สุด ต้องเลือกต้นที่มีอายุ 20 -30 ปี ถ้าเราทำตะเกียบที่มีคุณภาพสูง ก็จะได้รับความนิยมจากลูกค้า”

ต้นโกงกางใบเล็กเป็นพืชที่สำคัญในการฟื้นฟูป่าชายเลนในเวียดนาม ชาวก่าเมาไม่เพียงแต่ใช้ต้นโกงกางใบเล็กเพื่อสร้างภูมิทัศน์และพัฒนาการท่องเที่ยวเท่านั้นหากยังถูกใช้ทำผลิตภัณฑ์ที่เป็นเอกลักษณ์อีกด้วย   ซึ่งได้มีส่วนช่วยแก้ปัญหาความยากจนให้แก่ประชาชนในแหลมก่าเมา.