ທ່ານນາງ Ursula von der Leyen ປະທານຄະນະກຳມະການເອີລົບ (EC) ແລະ ປະມຸກລັດບັນດາປະເທດສະມາຊິກ Mercosur (ບຣາຊິນ, ອາກຊັງຕິນ, ອູຣູກວຍ ແລະ ປາຣາກວາຍ) ໄດ້ເຊັນສັນຍາການຄ້າເສລີ EU-Mercosur ທີການພົບປະໃນວັນທີ 6 ທັນວາຢູ່ນະຄອນຫຼວງ Montevideo ຂອງ ອູຣູກວາຍ, ເພື່ອປະຕິບັດສຳເລັດວິວັດການເຈລະຈາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຖືກແກ່ຍາວເປັນເວລາກ່ວາ 2 ທົດສະວັດ.

ຜົນປະໂຫຍດໃຫຍ່ກ່ຽວກັບເສດຖະກິດ

EU-Mercosur ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນບັນດາການເຈລະຈາກ່ຽວກັບສັນຍາການຄ້າເສລີສອງຝ່າຍ (FTA) ນັບແຕ່ປີ 1999 ແຕ່ຕ້ອງເສຍເວລາປະມານ 20 ປີ, ຮອດປີ 2019, ສອງຝ່າຍຈຶ່ງບັນລຸໄດ້ຂໍ້ຕົກລົງເບື້ອງຕົ້ນ. ໃນຂະນະນັ້ນ, ສັນຍານີ້ໄດ້ຮັບຄວາມຫວັງຈະສຳເລັດພາຍໃນເວລາ 1 – 2 ປີ, ພາຍຫຼັງຜ່ານຜ່າວິວັດການໃຫ້ສັດຕະຍາບັນຢູ່ລັດຖະສະພາຂອງບັນດາປະເທດສະມາຊິກ EU. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໂລກລະບາດໂຄວິດ - 19 ແລະ ຂະບວນການຄັດຄ້ານເພີ່ມຂຶ້ນຂອງບັນດາຊາວກະສິກອນເອີລົບ ເຮັດໃຫ້ສັນຍາຖືກຢຸດສະຫງັກໃນເວລາ 5 ປີຜ່ານມາ. ບັນດາຄວາມມານະພະຍາຍາມປະຕິບັດສຳເລັດສັນຍາພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບການຍູ້ແຮງເມື່ອມີບັນດາການປ່ຽນແປງໃຫຍ່ໃນວົງການການນຳ Mercosur. ໃນຖານະເປັນປະທານກຸ່ມບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດຫາກໍພົ້ນເດັ່ນຂຶ້ນ ແລະ ແຖວໜ້າໂລກ - G20 ໃນປີນີ້, ທ່ານປະທານາທິບໍດີ ບຣາຊິນ ໄດ້ນຳໃຊ້ຜົນສະທ້ອນຂອງຕົນເພື່ອຊັກຊວນການນຳເອີລົບຫຼາຍທ່ານປ່ຽນແປງຫຼັກການ, ສະໜັບສະໜູນສັນຍາ EU-Mercosur  ຢ່າງແຮງກ່ວາ.

ຕາມວົງການນັກສັງເກດການແລ້ວ, ເຖິງວ່າຍັງມີຄວາມໂຕ້ຖ້ຽງກັນ, ພິເສດຈາກຝ່າຍເອີລົບ, ແຕ່ສັນຍາໄດ້ເປີດກາລະໂອກາດໃຫຍ່ໃຫ້ແກ່ທັງ EU ແລະ Mercosur. ຖ້າໄດ້ຮັບຮອງເອົາ, ສັນຍາຈະສ້າງເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາເຂດການຄ້າເສລີໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນໂລກ, ດ້ວຍປະຊາກອນກ່ວາ 720 ລ້ານຄົນ, ກວມເອົາປະມານ 25% GDP ທົ່ວໂລກ. ຕາມເນື້ອໃນສັນຍາແລ້ວ, ກ່ວາ 90% ຮົ້ວພາສີອາກອນໃນປັດຈຸບັນລະຫວ່າງສອງຝ່າຍຖືກລົບລ້າງ, ອະນຸຍາດໃຫ້ສິນຄ້າທີ່ເປັນທ່າແຮງຂອງ ເອີລົບເຂົ້າຕະຫຼາດທີ່ມີປະຊາກອນ 273 ລ້ານຄົນ ຂອງ Mercosur ດ້ວຍຫຼາຍບຸລິມະສິດກ່ວາບັນດາຜະລິດຕະພັນແກ້ງແຍ້ງຂອງ ອາເມລິກາ ຫຼື ຍີ່ປຸ່ນ. ກົງກັນຂ້າມ, ບັນດາຜະລິດຕະພັນກະເສດ, ບໍ່ແຮເຊິ່ງມີທ່າໄດ້ປຽບໃນການແກ້ງແຍ້ງຢູ່ບັນດາປະເທດ Mercosur ຈະໄດ້ສຳຜັດກັບຕະຫຼາດທີ່ມີປະຊາກອນກ່ວາ 450 ລ້ານຄົນ ທີ່ມີກຳລັງຊື້ແຖວໜ້າໂລກ ຂອງ EU. ສຳລັບ EUແລ້ວ, ເຖິງວ່າ Mercosur ປັດຈຸບັນພຽງແຕ່ແມ່ນຄູ່ຮ່ວມມືທາງການຄ້າໃຫຍ່ອັນດັບທີ 10 ເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ນອກຈາກຕະຫຼາດມີ 273 ລ້ານຄົນ, Mercosur ຍັງມີວັດຖຸດິບທີ່ຈຳເປັນໃຫ້ແກ່ວິວັດການຫັນປ່ຽນພະລັງງານ ເຊິ່ງເອີລົບພວມມີຄວາມຕ້ອງການທີ່ສຸດ, ໃນສະພາບການທີ່ທະວີບນີ້ພວມຊອກຫາວິທີການຫັນລະບົບສະໜອງເປັນຫຼາຍຮູບແບບ. ທ່ານນາງ Ursula von der Leyen ປະທານ EC ໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດວ່າ:

ສັນຍານີ້ຈະຫັນເປັນງ່າຍດາຍບັນດາການລົງທຶນຂອງ ເອີລົບເຂົ້າບັນດາຂົງເຂດອຸດສາຫະກຳຍຸດທະສາດຢູ່ບັນດາປະເທດ Mercosur ຄືການຂຸດຄົ້ນນ້ຳມັນແບບຍືນຍົງ, ພະລັງງານທົດແທນ, ການຜະລິດເຄື່ອງປ່າຂອງດົງແບບຍືນຍົງ. ສັນຍານີ້ກໍ່ຊ່ວຍການລົງທຶນເຂົ້າບັນດາຂົງເຂດທີ່ມີຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ຊີວິດປະຈຳວັນຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍກ່ວາ..

ຄວາມຈຳເປັນທາງດ້ານການເມືອງ

ມາຮອດປັດຈຸບັນກ່ອນເວລາທ່ານນາງ Ursula von der Leyen ເດີນທາງໄປຍັງ ອູຣູກວາຍໃນວັນທີ 5 ທັນວາ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມສຸດຍອດພ້ອມກັບບັນດາການນຳ Mercosur ແລະ ເຊັນສຳເລັດສັນຍາ, ການຄັດຄ້ານພາຍໃນ EU ຍັງຫຼາຍພໍສົມຄວນ, ເມື່ອຝລັ່ງສາມາດຊັກຊວນໄດ້ໂປໂລຍ, ໂອຕາລິດ ແລະ ສ່ວນໜຶ່ງຂອງ ອີຕາລີ ຕ້ານຄືນບັນດາເງື່ອນໄຂໃນປັດຈຸບັນຂອງ ສັນຍາ. ເພາະສະນັ້ນ, ເລື່ອງການນຳຄະນະກຳມະການເອລົຍຕັດສິນຕ້ານຄືນການຄັດຄ້ານພາຍໃນກຸ່ມ ເພື່ອເຊັນສັນຍາກັບ Mercosur ແມ່ນການກະທຳທີ່ບໍ່ຄາດຄິດໄດ້. ອະທິດບາຍໃຫ້ແກ່ການຕັດສິນນີ້, ທ່ານນາງ ຖືວ່າ ໄປຄຽງຄູ່ກັບຜົນປະໂຫຍດທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ສັນຍາຍັງມີຄວາມໝາຍດ້ານການເມືອງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ແມ່ນສິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນພະລັງຊີວິດຂອງລັດທິຫຼາຍຝ່າຍ ແລະ ການຄ້າເສລີທົ່ວໂລກ.

ສັນຍານີ້ ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນໂອກາດກ່ຽວກັບເສດຖະກິດເທົ່ານັ້ນຫາກຍັງມີຄວາມຈຳເປັນກ່ຽວກັບດ້ານການເມືອງອີກດ້ວຍ. ພວກເຮົາແມ່ນບັນດາຄູ່ຮ່ວມມືທີ່ມີຈຸດໝາຍປາຍທາງດຽວກັນ, ລ້ວນແຕ່ມີຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈຕໍ່ການເປີດເຜີຍ ແລະ ການຮ່ວມມືແມ່ນກຳລັງໜູນຢ່າງແທ້ຈິງຂອງຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ວັດທະນາຖາວອນ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ປັດຈຸບັນ ພວມມີບັນດາຄຳຄິດເຫັນກົງກັນຂ້າມ ແຕ່ສັນຍານີ້ແມ່ນຄຳຕອບທີ່ຈະແຈ້ງຂອງພວກຂ້າພະເຈົ້າ.

ແບ່ງປັນກັບທັດສະນະນີ້ຂອງທ່ານນາງ Ursula von der Leyen ນີ້, ທ່ານ Pedro Brites ນັກຊ່ຽວຊານຂຶ້ນກັບກອງທຶນຄົ້ນຄ້ວາ Getulio Vargas (ບຣາຊິນ ) ຖືວ່າ ເລື່ອງທ່ານ Donald Trump ເຊິ່ງແມ່ນຜູ້ທີ່ມີທ່າອ່ຽງເດີນຕາມລັດທິອາລັກຂາ, ໄດ້ນາບຂູ່ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງວ່າ ຈະຈັດວາງພາສີຕື່ໃສ່ບັນດາຄູ່ຮ່ວມມືທາງການຄ້າຂອງ ອາເມລິກາ ໃນໄລຍະມໍ່ໆມານີ້ ເຮັດໃຫ້ທັງ EU ແລະ ບັນດາປະເທດ Mercosur ລ້ວນແຕ່ຖືກກົດດັ່ນຕ້ອງປະຕິບັດສຳເລັດສັນຍາໂດຍໄວ, ຜ່ານນັ້ນ ເປີດກວ້າງຕະຫຼາດ, ຫັນບັນດາຄູ່ຮ່ວມມືທາງການຄ້າເປັນຫຼາຍຮູບແບບ, ຮັບມືກັບບັນດາຄວາມສ່ຽງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ກ່ຽວກັບການເກີດການປະທະທາງການຄ້າກັບອາເມລິກາ ໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ.

 ປັດຈຸບັນອາດສາມາດຄາດຄະເນໄດ້ວ່າ ດ້ວຍໄຊຊະນະຂອງທ່ານ Donald Trump ປະເທດອາເມລິກາ ຈະປະຕິບັດ ນະໂຍບາຍທີ່ເຫັນແກ່ຕົວກ່ວາ ແລະ ຮັດແຄບກ່ວາເມື່ອທຽບໃສ່ກັບຕະຫຼາດສາກົນ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າສິ່ງນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ບັນດາປະເທດເອີລົບນັບທັງ Mercosur ຕ້ອງເພີ່ມຄວາມໄວ, ລົບລ້າງຂໍ້ຕິດຂັດເພື່ອປະຕິບັດສຳເລັດສັນຍາ.

ສິ່ງທ້າທາຍໃຫຍ່ທີ່ສຸດສຳລັບສັນຍາໃນປັດຈຸບັນແມ່ນຜ່ານຜ່າໄດ້ຮົ້ວກີດຂວາງພາຍໃນກຸ່ມເອີລົບເພື່ອໄດ້ຮັບການປະຕິບັດ. ຕາມຂໍ້ກຳນົດຂອງ EU ແລ້ວ, ສັນຍາພຽງແຕ່ມີປະສິດທິຜົນຖ້າໄດ້ຮັບການໃຫ້ສັດຕະຍາບັນຂອງ 15 ໃນຈຳນວນ 27 ປະເທດສະມາຊິກກວມເອົາ 65%ປະຊາກອນ EU, ພ້ອມທັງໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກຈຳນວນຫຼາຍກາຍເຄິ່ງສະມາລິກລັດຖະສະພາເອີລົບ. ບັນດາປະເທດ ຝລັ່ງ, ໂປໂລຍ, ໂອຕາລິດຍັງປະກາດຄັດຄ້ານສັນຍາດ້ວຍບັນດາເງື່ອນໄຂຄືໃນປັດຈຸບັນ ດ້ວຍສາຍເຫດວ່າ ສັນຍານີ້ຈະກໍ່ຜົນເສຍຫາຍໃຫຍ່ຕໍ່ຂະແໜງກະສິກຳເອີລົບ. ດັ່ງນັ້ນ, ວົງການນັກສັງເກດການຖືວ່າໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ EC ອາດສາມາດປະກາດໃຊ້ຫຼາຍນະໂຍບາຍບຸລິມະສິດໃໝ່ກ່ຽວກັບກະສິກຳ ເພື່ອບັນເທົາສະມາຄົມຊາວກະສິກອນບັນດາປະເທດ, ຜ່ານນັ້ນກໍ່ບັນລຸບັດສະໜັບສະໜູນທີ່ຈຳເປັນໃຫ້ແກ່ສັນຍາ.