ຫ້ອງຮຽນລົບລ້າງໄພກຶກໜັງສືຢູ່ເຂດຊາຍແດນ ດຶກເກີ

ກ່ວາ 3 ເດືອນມານີ້, ຕອນຄ່ຳແຕ່ລະມື້ ນັບແຕ່ວັນຈັນຈົນຮອດວັນສຸກຂອງທຸກທິດ, ຫ້ອງຮຽນລົບລ້າງໄພກຶກໜັງສືຢູ່ໂຮງຮຽນປະຖົມ ເຈິ່ນຝູ (ຕາແສງ ອີອາ ຢອມ, ເມືອງດຶກເກີ) ພັດແຈ້ງສະຫວ່າງ ແລະ ມີສຽງຫັດອ່ານດັງຂຶ້ນ. ຫ້ອງຮຽນມີສະມາຊິກ 40 ຄົນໃນເກນອາຍຸທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ເຊິ່ງລ້ວນແຕ່ແມ່ນຊາວຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ ໃນບັນດາໝູ່ບ້ານຢູ່ຕາແສງ ອີອາ ຢອມ.

ຜູ້ມີອາຍຸສູງສຸດໃນຫ້ອງຮຽນແມ່ນປ້າ ຊິວເຮີແຟມ, ໝູ່ບ້ານ ມອກແດນ ມີອາຍຸ 54 ປີ. ປ້າ ເຮີແຟມ ແບ່ງປັນວ່າ ເຖິງວ່າມີອາຍຸສູງແລ້ວ, ຄວາມສາມາດໃນການຮຽນຮູ້ບໍ່ໄດ້ດີປານໃດ,ກໍຕາມ ແຕ່ປ້າຍັງດຸໝັ່ນມາຫ້ອງຮຽນເປັນປະຈຳ. ພາຍຫຼັງໄລຍະໜຶ່ງ, ປັດຈຸບັນ ປ້າສາມາດອ່ານໄດ້ ແລະ ສາມາດຂຽນຊື່ຂອງຕົນ ດ້ວຍຕົນເອງໄດ້ແລ້ວ.

ປະມານເກືອບ 30 ປີກ່ອນຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ໄດ້ໄປໂຮງຮຽນ, ແຕ່ຕ້ອງຂໍພັກເພື່ອໄປເອົາຜົວ, ເກີດລູກ. ການດຳລົງຊີວິດທຸກຍາກເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີເງື່ອນໄຂໄປຮຽນຄືນ ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງກຶກໜັງສື. ປັດຈຸບັນ ມີຫ້ອງຮຽນ ແລະ ໄດ້ຮັບການຂົນຂວາຍຈາກບັນດາຄູສອນ ດັ່ງນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງຕັດສິນໃຈໄປຮຽນເພື່ອສາມາດຂຽນໄດ້.

ໂດຍເຈ່ຍລູກທີ່ມີອາຍຸ 5 ປີ, ເອື້ອຍ ເຣີມາ ເຮີເວີຍ, ຢູ່ໝູ່ບ້ານ ມອກແດນ 1, ກໍ່ຕັ້ງໃຈຟັງຄຳສອນຂອງຄູ. ເຮີເວີຍ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຕົນເອງມີອາຍຸ 26 ປີ, ມີລູກ 3 ຄົນ, ການດຳລົງຊີວິດໃນຄອບຄົວປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ. ບັນດາຕົວໜັງສືຈະແມ່ນໂອກາດເພື່ອບືນຕົວຂຶ້ນ, ດັ່ງນັ້ນ ເຖິງວ່າບ້ານຢູ່ຫ່າງຈາກໂຮງຮຽນປະມານ 10 ກີໂລແມັດ, ແຕ່ວ່າ ມື້ໃດ ເຮີເວີຍ ກໍ່ມານະພະຍາຍາມມາໂຮງຮຽນຢ່າງຄົບຖ້ວນ.

ເອື້ອຍຄູ ເຈືອງທິກຸກ, ຜູ້ສິດສອນໂດຍກົງໃນຫ້ອງຮຽນໃຫ້ຮູ້ວ່າ ບັນດານັກຮຽນພິເສດ ໃນທຸກປີມີແຕ່ມີຄວາມລຶ້ງເຄີຍກັບການເຮັດໄຮ່ໄຖນາ, ເອື້ອຍຄູຕ້ອງມີຄວາມລະອຽດລະອໍ, ອົດທົນ. ຕ້ອງມີການວິທີການສິດສອນສະເພາະເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນໄດ້ຮູ້ຕົວໜັງສື, ຮູ້ວິທີການອ່ານ, ສະກົດຄຳ.

ພວກຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈຫຼາຍເມື່ອເຫັນນັກຮຽນມາຮຽນດ້ວຍຄວາມຫ້າວຫັນ. ເຂົາເຈົ້າຢາກຮຽນ, ຢາກຮູ້ຈັກເຖິງບັນດາທິວທັດທຳມະຊາດທີ່ສວຍງາມຂອງ ຫວຽດນາມ, ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອຄູສອນສອນ ເຂົາເຈົ້າຕັ້ງໃຈຟັງ ບັນດາຜູ້ຮຽນໃນຫ້ອງສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຄອບຄົວທຸກຍາກ, ຄອບຄົວປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ, ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າປາດຖະໜາຢາກຮູ້ຈັກຕົວໜັງສື. ການສິດສອນຕ້ອງຈຳແນກເປົ້າໝາຍ, ບັນດາຄູສອນກໍ່ລຳບາກກວ່າ.

ໂດຍປະຕິບັດໂຄງການລົບລ້າງໄພກຶກໜັງສືໃນໄລຍະ 2021 – 2025, ເມືອງເຂດຊາຍແດນ ດຶກເກີ ໄດ້ເປີດຫ້ອງຮຽນລົບລ້າງໄພກຶກໜັງສື 20 ຫ້ອງໃຫ້ແກ່ນັກຮຽນດກວ່າ 600 ຄົນ. ດຶກເກີ ໄດ້ສ້າງຕັ້ງ ຄະນະຊີ້ນຳການລົບລ້າງໄພກຶກໜັງສືຢູ່ບັນດາທ້ອງຖິ່ນ, ມອບແບ່ງໜ້າທີ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃຫ້ແກ່ບັນດາສະມາຊິກຕາມແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນຢ່າງລະອຽດ, ດຳເນີນການຕິດຕາມ, ກວດກາ, ຊ່ວຍເຫຼືອບັນດາທ້ອງຖິ່ນທີ່ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ. ທ່ານ ຊິວລວິງ, ຮອງປະທານຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນເມືອງ ດຶກເກີ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:

ເມື່ອພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນຮູ້ອ່ານ, ຮູ້ຂຽນ, ການໂຄສະນາສຳລັບພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນຈະງ່າຍດາຍກວ່າຫຼາຍ, ບໍ່ພຽງແຕ່ເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງແມ່ນການປົກປ້ອງສິດຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳຂອງຕົນເອງອີກດ້ວຍ. ຜ່ານການຕີລາຄານັ້ນ ບັນດາຜູ້ມີອາຍຸສູງໄດ້ຮູ້ອ່ານ, ຮູ້ຂຽນ ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມເບີກບານໃຈຕື່ມ, ທັງຄອບຄົວພ້ອມກັນຮຽນ, ພໍ່ແມ່ລູກຫຼານ, ພໍ່ເຖົ້າແມ່ເຖົ້າກໍ່ພ້ອມກັນຮຽນ. ສຳລັບອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນພວກຂ້າພະເຈົ້າ ກໍ່ມີຄວາມສະດວກກວ່າໃນການແລກປ່ຽນຂໍ້ມູນ, ບັນດາໂຄງການສົ່ງໄປຍັງໝູ່ບ້ານ, ສົ່ງໄປຍັງພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນ.

ໃນຕອນຄ່ຳທຸກໆວັນ, ຫ້ອງຮຽນລົບລ້າງໄພກຶກໜັງສືໄດ້ເປີດເປັນປະຈຳ ເຊິ່ງໄດ້ເຍືອງໄຟສະຫວ່າງໃຫ້ຄວາມຝັນ ແລະ ຄວາມໝັ້ນໃຈຕໍ່ຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ດີກວ່າຂອງພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍຢູ່ເຂດຊາຍແດນ ດຶກເກີ, ຢາລາຍ.