ทหารหญิงหน่วยทหาร 592 กองบัญชาการ 559 ร่วมขบวนการขนระบบท่อสงน้ำมันบนเทือกเขาเจื่องเซินเมื่อเดือนมกราคมปี1972 (ภาพจากแฟ้มข้อมูล)

ระบบท่อส่งน้ำมันเจื่องเซินสร้างขึ้นในเดือนเมษายนปี1968 ภายใต้รหัส "ไซต์ก่อสร้างชลประทาน 01" และ ณ เวลานั้น การลุกขึ้นสู้ครั้งใหญ่ฤดูใบไม้ผลิปี 1968 ของกองทัพและประชาชนในภาคใต้มีความต้องการได้รับการสนับสนุนอย่างเร่งด่วนมากและน้ำมันเป็นปัจจัยสำคัญในกระบวนการต่อสู้ แต่เนื่องจากสถานการณ์ที่ไม่สามารถขนส่งเชื้อเพลิงได้ ทำให้การจัดส่งกำลังทหาร เสบียงอาหาร ยุทโธปกรณ์ไปยังสมรภูมิภาคใต้หยุดชะงัก พลตรี โห่สีเหา อดีตหัวหน้ากรมเศรษฐกิจ ของกระทรวงกลาโหม ซึ่งเป็นวิศวกรออกแบบและติดตั้งระบบท่อส่งน้ำมันเจื่องเซินเล่าว่า "เราได้ลองทำหลายวิธีเช่น การบุกระเป๋าเป้ด้วยพลาสติกเพื่อใส่น้ำมันขนไป แต่ถุงพลาสติกไม่สามารถทนต่อน้ำมันผสมตะกั่วได้ ทำให้เก็บได้เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็รั่ว ทำให้วิธีขนส่งนี้ไม่มีประสิทธิภาพและไม่ปลอดภัยจึงไม่สามารถทำได้ จากนั้นเราก็ใช้ถังเล็กๆขนผ่านจุดที่สำคัญๆที่มีความยาวหลายกิโลเมตร แต่ก็โดนศัตรูโจมตีอย่างหนัก ในที่สุด เราก็คิดนำเหล็กแผ่นลูกฟูกเชื่อมเป็นท่อ ใช้ทั้งท่อยาง ท่อเสาเต็นท์ ท่อไม้ไผ่ ฯลฯ เชื่อมเข้าด้วยกันกับยางในรถยนต์ แต่ท่อเหล่านี้ก็ทนน้ำมันได้ไม่นาน ซึ่งถือได้ว่านั่นคือท่อส่งน้ำมันที่พิเศษที่สุดในโลก"

ในกระบวนการคิดค้นหาวิธีการตั้งท่อส่งน้ำมันในเวลาต่อมานั้น บุคคลแรกที่เสนอให้ใช้ท่อส่งน้ำมันที่ได้รับความช่วยเหลือจากสหภาพโซเวียตคือนายพลหวอเหงวียนยาบ จากแนวทางนี้ทางกองทัพส่วนกลางจึงได้ตัดสินใจใช้ท่อส่งน้ำมันภาคสนาม 2 ชุดนี้ในการขนส่งน้ำมันข้ามป่าเขา ฝ่าห่ากระสุนระเบิดเพื่อสนับสนุนแนวรบภาคใต้ โดยระบบท่อน้ำมันพร้อมอุปกรณ์ต่างๆ หลายสิบตันได้รับการขนส่งไปติดตั้งในตลอดระยะทางด้วยการแบกบนไหล่ของทหารและประชาชนสนับสนุนแนวหน้าจำนวนมาก  พันเอกเหงวียน วัน ต๋าว  อดีตรองหัวหน้าแผนกท่อส่งน้ำมัน กรมปิโตรเลียม 559 ซึ่งในสมัยนั้นเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคของกองร้อย K1 ไซต์ก่อสร้าง 18 ที่รับผิดชอบการก่อสร้างท่อส่งน้ำมันในเขตกองทัพภาคที่ 4 และพลตรี โห่สีเหา เผยว่า 

"ในคืนวันหนึ่งช่วงปลายเดือนธันวาคมปี1968 ขณะกำลังเตรียมสูบน้ำมันเข้าระบบท่อ ฝ่ายศัตรูก็ค้นหาเจอตำแหน่งของเรา แล้วใช้เครื่องบิน B52 ทิ้งระเบิดลงบนช่องเขา มูยา จังหวัดกว๋างบิ่งห์  (Mu Gia-Quang Binh) เพื่อทำลายท่อส่งน้ำมัน และได้ถล่มระเบิดลงจุดนี้ต่อเนื่องอีกหลายวัน ทำให้ในตอนนั้นกองกำลังวิศวกรทหารช่างต้องใช้วัตถุระเบิดทำลายเขาหินเพื่อเป็นร่องคูคลองให้ทหารเชื่อมท่อส่งหลายครั้งแต่ก็ยังได้รับความเสียหายจากระเบิด"

พลตรี โห่สีเหา ซึ่งเป็นวิศวกรออกแบบและติดตั้งระบบท่อส่งน้ำมันเจื่องเซิน

"ฝ่ายศัตรูมุ่งโจมตีเป้าหมายในจุดที่ต่ำ เราเลยต้องหาจุดที่สูงซึ่งเป็นจุดที่พวกศัตรูไม่คาดคิดว่าจะสามารถวางท่อส่งน้ำมันตรงนั้นได้ นั่นเป็นวิธีแก้ปัญหาที่เสี่ยงมากและต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์จากสถานการณ์จริงโดยที่ไม่มีสอนอยู่ในตำราและในที่สุดเราก็สามารถนำท่อส่งน้ำมันขึ้นมาถึงยอดเขาที่ระดับความสูง 911 เมตรได้ เมื่อวันที่ 22 ธันวาคม 1969 ก็สามารถส่งน้ำมันได้ไกลถึง 50 กม. จากเชิงเขาทางตะวันออกของเทือกเขาเจื่องเซินไปยังเขต บ้านกอของประเทศลาวที่อยู่ทางภาคตะวันตกของเทือกเขาเจื่องเซินได้สำเร็จ"

ถึงเดือนมีนาคม ปี 1975 กองทัพทหารเจื่องเซินก็สามารถสร้างระบบท่อส่งน้ำมันที่สมบูรณ์โดยเชื่อมต่อระหว่างภาคตะวันออกและตะวันตกของเจื่องเซิน รวมสถานีสูบน้ำมัน 316 แห่ง คลังเก็บน้ำมัน 101 แห่ง ที่มีความจุมากกว่า 3แสนลูกบาศก์เมตร ซึ่งถ้าคำนวณรวมกับระบบท่อส่งย่อยจากหลายท้องถิ่นที่เชื่อมต่อเข้าระบบหลักแล้ว ความยาวของท่อส่งน้ำมันเจื่องเซินทั้งหมดอยู่ที่ 5,000 กม. ผ่านการโจมตีที่ดุเดือดเพื่อมุ่งทำลายเส้นทางเจื่องเซินแห่งตำนานนี้มาหลายครั้งในตลอดช่วงเวลา 7 ปี(1968 - 1975) ระบบท่อส่งน้ำมันเจื่องเซินได้เสร็จสิ้นภารกิจด้วยความสำเร็จ สามารถช่วยสนับสนุนน้ำมัน 5.5 ล้านลูกบาศก์เมตรให้แก่การดำเนินยุทธนาการต่างๆ โดยเฉพาะการลุกขึ้นสู้ครั้งใหญ่ในฤดูใบไม้ผลิปี 1975 มีส่วนร่วมในชัยชนะของสงครามต่อต้านสหรัฐอเมริกาเพื่อกู้ชาติ

พลโทอาวุโส ด่ง สี เหงวียน ผู้บัญชาการกองพล 559 เคยกล่าวไว้ว่า “หากเส้นทางเจื่องเซินคือตำนาน ท่อส่งน้ำมันเจื่องเซินก็เป็นตำนานแห่งตำนานที่อมตะ” ดั่งการยอมรับของนายพลของสหรัฐหลายคนอย่าง นายพลแฮร์รี อเดอร์โฮลต์และริชาร์ด เซิร์ดที่ว่า “ท่อส่งน้ำมันของเวียดนามคือตำนานที่มีจริง”./.