ภาพการสัมมนา

ในตลอดครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา พัฒนาการของละครเวทีในกรุงฮานอยสามารถแบ่งได้เป็น 2 ระยะ ซึ่งระยะแรกคือตั้งแต่วันที่ 30 เมษายนปี 1975 จนถึงปี 1985 โดยในช่วงเวลานี้ ละครเวทีได้มีการพัฒนาอย่างเข้มแข็งด้วยผลงานที่โดดเด่นต่างๆ ของผู้กำกับ ลิวกวางหวู เช่น "ฉันและพวกเรา" "จิตวิญญาณของนายเจืองบาในร่างของคนขายเนื้อหมู" "คำสาบานครั้งที่ 9" เป็นต้นและผลงานของกวีหญิง ซวนกวิ่ง เช่น "บ้านเกิดเวียดนาม" "สภาพอากาศพรุ่งนี้" และ "ฤดูร้อนริมทะเล" เป็นต้น ส่วนระยะที่ 2 คือตั้งแต่ช่วงเริ่มการเปลี่ยนแปลงใหม่ประเทศเมื่อปี 1986 จนถึงปัจจุบัน ซึ่งละครเวทีได้เข้าสู่ระยะของการพัฒนาใหม่ ๆ  นาย เลกวี๊เหียน นักประพันธ์บทละครได้แสดงความคิดเห็นว่า

“การรวมประเทศเป็นเอกภาพได้ช่วยให้ละครเวทีในภาคเหนือและภาคใต้ของเวียดนามมีความกลมกลืนกัน โดยเมื่อปี 1986 มีการปฏิบัติภารกิจการเปลี่ยนแปลงใหม่ประเทศ ซึ่งทำให้ละครเวทีมีความแตกต่างกับช่วงก่อน โดยสะท้อนชีวิตสังคมอย่างตรงไปตรงมา เช่น นักเขียนบทละคร ลิวกวางหวู โดยฮานอยมีความภาคภูมิใจที่มีละครเวที "ฉันและพวกเรา"ของลิวกวางหวูที่ถือว่า มีความงดงามและเป็นการเริ่มต้นให้แก่ยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงใหม่ประเทศ ถึงปี 1996 เมื่อประเทศเวียดนามย่างเข้าสู่ช่วงเวลาแห่งเศรษฐกิจเชิงตลาด ละครเวทีได้มีรูปแบบใหม่ๆ เช่น มีการจัดค่ายสังสรรค์แลกเปลี่ยนสำหรับนักเขียน ซึ่งดึงดูดความสนใจของศิลปินจำนวนมาก”

บทละครเวทีต่าง ๆ ของกรุงฮานอยได้สะท้อนชีวิตสังคมอย่างลึกซึ้ง และละครเวทีหลายเรื่องก็ได้ส่งผลในทางบวกต่อสังคม เช่น “มีชีวิตอยู่ตลอดไปในวัย 17 ปี”“คำโกหกสุดท้าย” “ฉันและพวกเรา" และนางสีดา เป็นต้น โดยหลายเรื่องเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นใหม่ ศิลปินประชาชน เหงวียนจุงเฮี๊ยว ผู้อำนวยการโรงละครเวทีฮานอยกล่าวว่า

“ในหลายปีมานี้ โรงละครเวทีฮานอยได้แสดงละครเวทีตามโรงเรียนต่างๆ โดยแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับวรรณกรรมและบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์เพื่อช่วยให้นักเรียนได้รู้จักศิลปะการแสดงละครเวทีตั้งแต่ยังเด็ก”

ในตลอด 50 ปีที่ผ่านมา  ในกรุงฮานอยมีศิลปินละครเวทีจำนวนมาก  เช่น ศิลปินประชาชน เจิ่นก๊วกเจียม ศิลปินประชาชนเหงวียนหว่างต๊วน ศิลปินประชาชนบุ่ยแทงเจิ่ม ศิลปินประชาชนลานเฮือง ศิลปินประชาชนหว่างหยุง ศิลปินประชาชน หว่างกุ๊กและศิลปินประชาชนเหงวียนจุงเฮี๊ยว ศิลปินประชาชน เหงวียนหว่างต๊วน นายกสมาคมละครเวทีฮานอยย้ำว่า

“ละครเวทีฮานอยมีส่วนร่วมในทุกกิจกรรมทางการเมืองและวัฒนธรรมที่ยิ่งใหญ่ของกรุงฮานอยและประเทศ โดยมีสมาชิกของสมาคมฯ 2 คนได้รับรางวัลโฮจิมินห์ มีสมาชิก 24 คนได้รับรางวัลแห่งชาติเกี่ยวกับวรรณกรรมและศิลปะ นอกจากนี้ ยังมีสมาชิกอีกหลายคนที่ได้รับรางวัลต่างๆ เช่น รางวัลของสมาพันธ์วัฒกรรมและศิลปะเวียดนาม เป็นต้น”

นอกจากนี้ บรรดานักวิจารณ์ นักวิเคราะห์ กวี และนักเขียนในกรุงฮานอยต่างมีส่วนร่วมที่สำคัญต่อการกำหนดรูปแบบและยกระดับคุณภาพของศิลปะการแสดงละครเวทีของกรุงฮานอยในตลอด 50 ปีที่ผ่านมา ซึ่งไม่เพียงแต่ทำการวิจารณ์เท่านั้น หากยังเป็นผู้สอน จัดประชุมและสัมมนาต่าง ๆ เกี่ยวกับศิลปะนี้ในกรุงฮานอยซึ่งช่วยชี้ให้เห็นถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของละครเวทีแต่ละบทเพื่อช่วยให้ศิลปินสามารถปรับปรุง กวีและนักเขียน เหงวียนถิเวินกิม กล่าวว่า

“การแสดงบนเวทีในกรุงฮานอยมีหลากหลายประเภท เช่น แจ่ว ต่วง หุ่นกระบอกและละครเวที โดยมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องทั้ง เนื้อเรื่อง รูปแบบและนักแสดง เป็นต้น เพื่อปลูกฝังความรักและคุณค่าด้านมนุษยธรรม ความรักประเทศและคุณค่าทางวัฒธรรมที่มีมาช้านานเพื่อตอบสนองความต้องการของสาธารณชนในปัจจุบัน”

กรุงฮานอยที่มีอายุนับพันปีถือเป็นศูนย์กลางด้านวัฒนธรรมและศิลปะของประเทศ ซึ่งบนเส้นทางดังกล่าว ละครเวทีในกรุงฮานอยได้ยืนยันสถานะ ธำรงเกียรติประวัติ สานต่อและพัฒนาตามแนวทางใหม่ๆ เป็นท้องถิ่นที่มีผู้กำกับ นักแสดงและนักเขียนบทละครชั้นนำจำนวนมาก โดยในตลอด 50 ปีที่ผ่านมา ละครเวทีกรุงฮานอยได้มีส่วนร่วมสำคัญต่อผลสำเร็จของศิลปะการแสดงบนเวทีและการพัฒนาวัฒนธรรมและศิลปะของประเทศ.