ในหลายปีที่ผ่านมา ตัวเมืองใหญ่ต่างๆของเวียดนาม เช่น กรุงฮานอย นครโฮจิมินห์และนครดานังได้ขยายพื้นที่ตัวเมือง ซึ่งเพิ่มความหนาแน่นของประชากรและจำนวนยานหพนะ  ในขณะที่โครงสร้างพื้นฐานทางคมนาคมได้รับการลงทุนเป็นอย่างมาก แต่ระบบระบายน้ำไม่ได้รับความสนใจอย่างเพียงพอ ซึ่งระบบระบายน้ำในเมืองต่างๆใช้เครือข่ายท่อระบายน้ำที่เก่าและมีขนาดเล็ก ที่ก่อสร้างมานานนับสิบปีก่อน ฝนตกหนักที่มีปริมาณมวลน้ำสูงทำให้ระบบระบายน้ำไม่สามารถรองรับได้ บรรดาผู้เชี่ยวชาญเผยว่า แม้โครงสร้างพื้นฐานด้านการระบายน้ำของกรุงฮานอยได้รับการยกระดับและซ่อมแซมแต่ก็ยังได้รับรองรับการพัฒนาเป็นตัวเมืองอย่างรวดเร็ว ศาสตราจารย์ ดร.  เจิ่นดึ๊กห่า  อดีตผู้อำนวยการสถาบันวิจัยการระบายน้ำฮานอยกล่าวว่า

“เขตชุมชนในกรุงฮานอยกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็วในขณะที่ระบบระบายน้ำไม่สามารถรองรับได้เมื่อเกิดฝนตกหนัก  ดังนั้น เขตชุมชนใหม่มักจะเผชิญเหตุน้ำท่วมมากกว่าเขตเมืองเก่า เนื่องจากปัญหาการวางผัง  โดยเฉพาะระบบการระบายน้ำ”

ปัจจุบัน  ปริมาณน้ำเสียในครัวเรือนของกรุงฮานอยอยู่ที่กว่า 1 ล้านลูกบาศก์เมตรต่อวัน แต่ปริมาณน้ำเสียที่ได้รับการบำบัดตามมาตรฐานยังต่ำกว่า 30% และเกิดปัญหามลพิษในแม่น้ำและทะเลสาบหลายแห่งเนื่องจากการปล่อยน้ำเสียโดยตรง ขณะเดียวกัน ฮานอยมีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 1,600-1,800 มิลลิเมตรต่อปี แต่ปริมาณน้ำฝนส่วนใหญ่ล้นตลิ่ง  ทำให้เกิดน้ำท่วมและไม่ได้ใช้ประโยชน์

ในขณะเดียวกัน ท้องถิ่นบางแห่งได้ควบคุมดัชนีการซึมผ่านอย่างเคร่งครัดในแต่ละโครงการ กำหนดอัตราพื้นที่ปลูกต้นไม้และระบบระบายน้ำอย่างพร้อมเพรียงตั้งแต่การออกแบบ  โดยกำหนดพื้นที่ปลูกต้นไม้และต้องการก่อสร้างระบบระบายน้ำอย่างพร้อมเพรียงตั้งแต่การออกแบบ ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงที่น่ายินดีและต้องขยายผลในทั่วประเทศ แต่ถึงแม้การวางผังจะดีแค่ไหนถ้าหากขาดการมีส่วนร่วมของชุมชนก็ยากที่จะเกิดประสิทธิภาพได้   นาย หึวทง แขวงเอียนเสอได้เผยว่า 

“เมื่อ 1-2 ปีก่อน การระบายน้ำดีมาก แต่ตอนนี้ เมื่อฝนตกหนัก การเดินทางลำบากมากเนื่องจากเกิดน้ำท่วม”

นอกจากมาตรการทางเทคนิค การส่งเสริมให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการรักษาและบริหารพื้นที่สาธารณะสามารถเพิ่มประสิทธิภาพในการปฏิบัตินโยบาย   ส่วนทางการท้องถิ่นมีบทบาทหลักในการวางผัง ลงทุนและพัฒนาระบบระบายน้ำ ในสภาวการณ์ที่การเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศนับวันรุนแรงมากขึ้น ต้องมีแนวคิดใหม่ โดยถือโครงสร้างพื้นฐานสีเขียว เทคโนโลยีอัจฉริยะและการเข้าร่วมของชุมชนเป็นศูนย์กลาง ซึ่งการระบายน้ำเป็นการวางผังในระยะยาว การลงทุนอย่างถูกต้องและเพียงพอ วัฒนธรรมพฤติกรรมของประชาชน ซึ่งถ้าอยากพัฒนาตัวเมืองให้ยั่งยืน ต้องก่อสร้างระบบระบายน้ำที่ทันสมัย พร้อมเพรียงและชุมชนต้องมีความตระหนัก ช่วยกันรักษาระบบโครงสร้างสาธารณูปโภคและใช้ชีวิตที่กลมกลืนกับธรรมชาติ.