(vovworld)- ບົດລາຍງານສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖືສາສະຫນາສາກົນປີ 2014 ໂດຍກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ອາເມລິກາ ປະກາດໃນວັນທີ 14/10 ໄດ້ຄັດສະເຫນີຂໍ້ມູນຂ່າວຢ່າງຜິດພາດໂດຍຖືວ່າ ຫວຽດນາມ ຈຳກັດສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ ແລະ ຂໍ້ສະເຫນີຂອງລັດຖະບານ ອາເມລິກາ ຈັດ ຫວຽດນາມເຂົ້າບັນຊີລາຍຊື່ບັນດາປະເທດເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດກ່ຽວກັບຄວາມເສລີໃນການເຊື່ອຖືສາສະຫນາ (CPC). ການກະທຳຂອງ ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ອາເມລິກາ ແມ່ນບໍ່ພາວະວິໄສ, ໄປຝືນກັບທ່າອ່ຽງພັດທະນາຢ່າງຕັ້ງຫນ້າຂອງການພົວພັນລະຫວ່າງ ຫວຽດນາມ ແລະ ອາເມລິກາ.
ການເຄື່ອນໄຫວສາສະຫນາຢູ່ຫວຽດນາມ
ພາບປະກອບ:internet
|
ບົດລາຍງານສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖືສາສະຫນາສາກົນປີ 2014 ຂອງກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ອາເມລິກາ ຖືວ່າ: ຫວຽດນາມ ໄດ້ຄວບຄຸມການເຄື່ອນໄຫວສາສະຫນາ ດ້ວຍກົດໝາຍ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາດ້ານບໍລິຫານ, ຈຳກັດຢ່າງເຂັ້ມງວດການເຄື່ອນໄຫວສາສະຫນາເອກະລາດ ແລະ ປາບປາມບັນດາສ່ວນບຸກຄົນ ແລະ ກຸ່ມສາສະຫນາ. ນີ້ແມ່ນບັນດາຂ່າວຄາວໄປຝືນກັບຄວາມຈິງຂອງສະພາບການເຊື່ອຖືສາ, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາຢ່າງມີຊີວິດຊີວາຂອງຫວຽດນາມ.
ສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາໄດ້ຮັບການຢັ້ງຢືນດ້ວຍກົດໝາຍ
ຫວຽດນາມ ແມ່ນປະເທດມີຫລາຍສາສະຫນາ ແລະ ຫລາຍຊົນເຜົ່າ. ພັກ, ລັດ ຫວຽດນາມ ຢັ້ງຢືນ ທັດສະນະນີ້ ບົນເນື້ອໃນຈິດໃຈກົດໝາຍ ໂດຍຖືວ່າ: “ການເຊື່ອຖື, ເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ ແມ່ນຄວາມຕ້ອງການດ້ານຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນສ່ວນຫນຶ່ງ, ພວມ ແລະ ຄົງຕົວພ້ອມກັບປະເທດຊາດ. ລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013 ຂອງຫວຽດນາມ ກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງໃນ ມາດຕາ 24 ວ່າ: “1. ທຸກຄົນມີສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ, ເຊື່ອຖື ຫລືບໍ່ເຊື່ອຖືສາສະຫນາໃດຫນຶ່ງ. ບັນດາສາສະຫນາມີຄວາມສະເໝີພາບຕໍ່ກົດໝາຍ. 2. ລັດ ເຄົາລົບ ແລະ ປົກປ້ອງສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ. 3. ເດັດຂາດບໍ່ມີຜູ້ໃດລະເມີດສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ ຫລືສວຍໃຊ້ການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ ເພື່ອລະເມີດກົດໝາຍ. ຫວຽດນາມ ໄດ້ມີລັດຖະບັນຍັດວ່າດ້ວຍການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ; ດຳລັດ ແນະນຳການປະຕິບັດບາງມາດຕາຂອງລັດຖະບັນຍັດວ່າດ້ວຍການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ; ດຳລັດກຳນົດຢ່າງລະອຽດ ແລະ ມາດຕະການປະຕິບັດລັດຖະບັນຍັດໃນການເຊື່ອຖື, ເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ, ຄຳສັ່ງກ່ຽວກັບບາງວຽກງານສຳລັບສາສະຫນາໂປແຕສະຕັງ. ຈາກບັນດາທັດສະນະ, ນະໂຍບາຍ ແລະ ລະບົບບັນດາເອກະສານນິຕິກຳດັ່ງກ່າວ, ອາດຈະຢືນຢັນໄດ້ວ່າ ສິດເສລີ ໃນການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ ຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການຮັບຮູ້, ເຄົາລົບ ແລະ ປົກປ້ອງຈາກພັກ, ລັດ. ຈາກນັ້ນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ການເຄື່ອນໄຫວທາງສາສະຫນາຢູ່ຫວຽດນາມ ປ່ຽນແປງໂດຍພື້ນຖານ.
ໄດ້ຮັບປະກັນໃນສະພາບຕົວຈິງ
ຕາມການສະຖິຕິບໍໍ່ທັນຄົບຖ້ວນແລ້ວ, ມີພົນລະເມືອງຫວຽດນາມ ປະມານ 95% ແມ່ນເຊື່ອຖືສາສະຫນາ. ປະຈຸບັນ ຫວຽດນາມ ມີ 13 ສາສະຫນາ, ດ້ວຍສາສະນິກະຊົນ 24 ລ້ານຄົນ, ກວມປະມານ 27% ຈຳນວນພົນລະເມືອງທົ່ວປະເທດ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ ຍັງມີອົງການສາສະຫນາອື່ນນັບສີບໆອົງການ ພວມຄົງຕົວ ແລະ ພວມໃນວິວັດການຈົດທະບຽນເຄື່ອນໄຫວ. ການເຄື່ອນໄຫວເຊື່ອຖື, ເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ ຢູ່ ຫວຽດນາມ ນັບມື້ນັບຟົດຟື້ນ ແລະ ພວມມີທ່າອ່ຽງເພີ່ມຂຶ້ນ. ຄວາມຈິງ, ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວສາສະຫນາຢູ່ຫວຽດນາມ ແມ່ນດຳເນີນຢ່າງຟົດຟື້ນ ແລະ ຕິດພັນກັບຊີວິດສັງຄົມ. ແຕ່ລະປີ, ມີ 8.500 ງານບຸນສາສະຫນາ ໄດ້ຮັບການຈັດຕັ້ງ. ການເຄື່ອນໄຫວບຳລຸງສ້າງ, ຝືກຝົນຫລໍ່ຫລອມຍົດຖາບັນດາສັກ, ນັກບວດ ໄດ້ຮັບການຮັກສາ ແລະ ເປີດກວ້າງ. ມີຍົດຖາບັນດາສັກ, ນັກບວດຫວຽດນາມ ຫລາຍຄົນ ໄດ້ສົ່ງໄປຮຽນຢູ່ ອາເມລິກາ, ຝລັ່ງ, ອີຕາລີ, ອິນເດຍ… ຜູ້ຕາງຫນ້າຍົດຖາບັນດາສັກ ບັນດາສາສະຫນາຫວຽດນາມ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການເຈລະຈາກ່ຽວກັບການເຊື່ອຖື, ເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ, ພົບປະແລກປ່ຽນ ສິນທຳ, ກົດໝາຍທາງສາສະຫນາ ຢູ່ບັນດາເວທີປາໄສໃຫຍ່ຄື: ເວທີປາໄສການຮ່ວມມື ອາຊີ ເອີລົບ(ASEM), ອາຊຽນ.. ຫວຽດນາມ ເປັນເຈົ້າພາບຈັດຕັ້ງວັນບຸນວິສາຂະບູຊາ ສປຊ ເມື່ອປີ 2008, 2014 ແລະ ກອງປະຊຸມສຸດຍອດພຸດທະສາສະຫນາໂລກເມື່ອປີ 2010 ສຳເລັດຜົນ. ຫວຽດນາມ ມີການພົວພັນກັບ Vatican ນັບແຕ່ປີ 1989. ບົນພື້ນຖານຂອງສາຍພົວພັນນີ້, Vatican ໄດ້ສົ່ງຜູ້ຕາງຫນ້າບໍ່ປະຈຳ ຢູ່ ຫວຽດນາມ ແຕ່ປີ 2011 ແລະ ມາຮອດປະຈຸບັນ ທູດພິເສດບໍ່ປະຈຳຂອງ Vatican ໄດ້ປະຕິບັດການຢ້ຽມຢາມ 20 ຄັ້ງເຖິງ 60/63 ແຂວງ ແລະ ນະຄອນ ຢູ່ຫວຽດນາມ. ພຶດຕິກຳຕົວຈິງກ່ຽວກັບການເຄື່ອນໄຫວສາສະຫນາຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ຕອບຄຳຖາມວ່າ: ຖ້າຫວຽດນາມ ຈຳກັດສາສະຫນາ, ລະເມີດການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ, ບັນດາອົງການສາສະຫນາ ສາມາດກຳນົດໄດ້ທີ່ຕັ້ງ, ພັດທະນາເປັນປົກກະຕິ ແລະ ບັນດາສາສະຫນາຢູ່ຫວຽດນາມ ສາມາດເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບທົ່ວໂລກຄືປະຈຸບັນ.
ໄປຝືນກັບສາຍພົວພັນຢ່າງຕັ້ງຫນ້າລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ແລະ ອາເມລິກາ
ບັນດາຂອບເຂດດ້ານກົດໝາຍຢ່າງຈະແຈ້ງ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວດ້ານສາສະຫນາກ່ຽວກັບຄວາມເສລີໃນການເຊື່ອຖື, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາຂອງຫວຽດນາມ ທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນັ້ນ ແມ່ນການພິສູດໃຫ້ເຫັນ ບົດລາຍງານກ່ຽວກັບສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖືສາສະຫນາປີ 2014 ຂອງກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ອາເມລິກາ ໄດ້ຄັດບັນດາຂ່າວຄາວບໍ່ຖືກກັບຄວາມຈິງ ກ່ຽວກັບສະພາບສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖືສາສະຫນາຂອງຫວຽດນາມ. ມາຮອດປະຈຸບັນ, ການພົວພັນລະຫວ່າງ ຫວຽດນາມ ແລະ ອາເມລິກາ ໄດ້ມີບາດກ້າວພັດທະນາກະໂດດຂັ້ນ, ໝັ້ນຄົງຫລາຍດ້ານ ຈາກເສດຖະກິດ, ການຄ້າ, ແກ້ໄຂຜົນຮ້າຍຢ້ອນຫລັງຈາກສົງຄາມ, ຕະຫລອດຮອດວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ, ການສຶກສາ, ສາທາລະນະສຸກ, ສິ່ງແວດລ້ອມ, ຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດ, ການປ້ອງກັນຊາດ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ… ການຮ່ວມມືນີ້ ຮຽກຮ້ອງສອງຝ່າຍ ພ້ອມກັນປະອະດີດຕະການໄວ້, ຜ່ານຜ່າຄວາມແຕກຕ່າງກັນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນສອງປະເທດ. ຢາກເຮັດໄດ້ສິ່ງນັ້ນ ບັນດາຝ່າຍຄວນສ້າງຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈ ແລະ ເຄົາລົບລະບອບການເມືອງຂອງກັນ.